برند ابزاریست برای ارزش بخشیدن به محصولات

پایگاه خبری آوای رودکوف-امیرمسعود طایفه سلطانخانی:اهمیت و ضرورت برندسازی یا برندینگ این روزها دیگر بر هیچ کسی پوشیده نیست، فواید برندسازی علاوه بر ارزش آفرینی سازمانی می تواند، موجب اعتلای فرهنگ یک اجتماع نیز بشود.

برندسازی در جهان سبب تمایز تولیدات یک کشور و یا سازمان با کالاهای مشابه آن در بازار می‌شود. در واقع یک برند، ذهنیتی مثبت را در مشتری به وجود آورده و او را ترغیب به خرید آن کالا می‌کند. برندینگ تنها به انتخاب یک نام زیبا و یا یک لوگوی شاخص محدود نمی‌شود بلکه این مفهوم نشانه اعتبار، اصالت و کیفیت کالاهای تحت یک برند است.

در دنیای رقابتی امروز برند یا نام و نشان تجاری ابزاریست برای ارزش بخشیدن به محصولات و یکی از ارزشمندترین دارایی های سازمان ها محسوب می شود.

داشتن برند یا نام تجاری موجب بوجود آمدن اعتماد و وابستگی خاطر نسبت به محصول و خدمات می شود. داشتن برند فرصت بسیار خوبی برای گسترش تجارت از طریق آشنایی مشتریان با محصولات و خدمات تولیدکننده را فراهم می آورد.

برندها اغلب یادآور همه کارکردهای تعامل و حیثیت و اعتبار سازمان برای مشتریان هستند. برندسازی مقوله ای بسیار حساس است، موفقیت در برندسازی ضمن توسعه بازارهای صادراتی به اعتبار بین المللی کشورها نیز می افزایید و در آینده موجب خواهد شد تا علاوه بر ارتقاء جایگاه کالای صادراتی در بازارهای جهانی، موجب ارز آوري و افزايش صادرات کالا شود. فرصت ها در گرايش شرکت ها به بازارهای بين المللی نقش تعیین کننده ای دارند. عدم فرصت های کافی در بازارهای داخلی و وجود فرصت هاي مناسب در بازارهای خارجی عامل اساسی گرايش به بازارهای بين المللی است. بازارهای خارجی می توانند عامل ظرفيت توليدی بهتر، منافع بيشتر و بازده سرمايه گذاري مناسب تر براي شرکت ها به حساب آيند، بنابراين شرکت ها می کوشند از راه های گوناگون وارد بازارهاي بين المللی شوند. برخی از آن ها از روش همکاری مشترك و یا سرمایه گذاری مستقیم و برخی دیگر از روش صادرات استفاده می کنند. ساده ترین راه برا ي وارد شدن به بازار خارجی صادرات است.

برندها در بازارهای فرارقابتی امروز، مهم ترین نقش را در مسیر حفظ وفاداری مشتری ایفا می کنند، به طوري که سود اصلی و ماندگار در امر صادرات، در گرو آن است که بتوانیم برندهای سرشناس و قدرتمندی را در سطح بازارهای هدف ایجاد کنیم و مشتریان را برای خودمان حفظ کنیم.

در اقتصادهای پیشرفته چنانچه کالاهایی که به شکل عمومی خرید و فروش می‌شوند، مانند کالاهای کشاورزی، نهاده‌های دامی و مواردی از این دست را که نیازی به برندسازی ندارند، ‌مستثنی کنیم تولیدکنندگان باقی کالاها و خدمات که تولیدات‌شان برای حوزه مصرف تهیه می‌شوند تلاش دارند تا بخشی از درآمد و سود به دست آمده را در بخش برندسازی هزینه کنند. هرچند فعالان اقتصادی هر یک با توجه به شرایط مالی بنگاه خود، میزان هزینه‌های مربوط به برند را تعیین می‌کنند اما همه آنها به این نتیجه رسیده‌اند که بخشی از سود فروش محصولات بی‌تردید ناشی از تصویر سازمانی و نوع عمل به تعهدات‌شان نزد مشتری است.

درست است که به ازای هر کالای تولیدی یک لوگو یا علامت تجاری وجود دارد اما برای آن علامت تجاری، فقط عنوان «علامت تجاری» به کار برده می‌شود و نه عنوان برند. همانطور که عنوان شد؛ برند آن تصویری است که با دیدن علامت تجاری یک شرکت در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد. در دنیای امروز جزو بدیهیات است که برای موفقیت در عرصه کسب وکار و نیز داشتن مشتریان وفادار باید تصویر روشن و مناسبی از یک نام تجاری در ذهن متقاضیان ثبت شود.

برندسازی یک روش هوشمند تجارت، تولید ثروت و فرآیندی است که به واسطه آن مشتریان، محصولات یک سازمان را درک و تجربه می‌کنند و ایجاد تمایزی منحصربه‌فرد در محصول قلمداد می‌شود. طی این فرآیند به جایگاه احساسی کالا افزوده شده و ارزش آن برای مشتریان و سایر ذی‌نفعان، افزایش می‌یابد.

سرمایه‌گذاری در حوزه برند سرمایه‌گذاری مهمی است و نیاز به ارقام درشت دارد. یک فعال اقتصادی زمانی می‌تواند به شکل عاقلانه و منطقی این نوع سرمایه‌گذاری را انجام دهد که بتواند پیش‌بینی مناسب و تصویر واقعی درباره اتفاق‌های اقتصادی سال‌های آینده داشته باشد. اکنون به‌هم‌ریختگی متغیرهای اقتصاد کلان مانند نرخ تورم، نرخ بهره بانکی، نرخ ارز و مواردی از این دست اجازه تصویرسازی بلندمدت را به فعالان اقتصادی نمی‌دهد و به دلیل وجود مشکلاتی که برشمرده شد، تولیدکنندگان و صادرکنندگان برای سرمایه‌گذاری در این زمینه توجیه نمی‌شوند.

در صورتی که توسعه برندهای صادراتی مورد توجه و حمایت قرار گیرد، در بلندمدت موفقیت‌های صادراتی بیشتری را عاید کشور خواهد کرد. در استراتژی برندسازی باید بر تصویر کشور در بازارهای جهانی، سازمان‌هایی که کشور در آنها عضویت دارد و نیز در بین ملل هم پیمان، تاکید شود. برندسازی در یافتن بازارهای صادراتی و توسعه این بازارها و درنتیجه کسب سهم بیشتر از تجارت جهانی و ارتقای زنجیره تولید ارزش، در بخش‌های مختلف نقش بسزایی دارد. به جذب سرمایه‌ها کمک می‌کند، صنعت گردشگری را ارتقا می‌دهد، باعث توسعه صادرات می‌شود، هویت ملی را تقویت کرده و اعتماد ملی را افزایش می‌دهد، دیپلماسی عمومی را بهبود بخشیده و باعث ارتقای اعتبار بین‌المللی می‌شود، افزایش نفوذ سیاسی در عرصه بین‌المللی و تقویت نماد ملی را به همراه دارد. همچنین برندسازی ملی می‌تواند در زدودن تصورات و ذهنیات غلطی که نسبت به یک کشور وجود دارد، تاثیر بسزایی داشته باشد و کمک کند تا به نحو مطلوب در مواجهه با بازارهای هدف اقدام به جایگاه‌یابی مجدد کند.

برندسازی عامل اصلی برای توسعه صنعتی و تجاری کشور است. این موضوع بقدری با اهمیت است که کمک به خلق برندهای معتبر در بازارهای بین‌المللی یکی از اصلی‌ترین سیاست‌های دولت در تحقق اقتصاد مقاومتی است. برندسازی تولید قدرت نرم ملی برای جمهوری اسلامی ایران است و برندسازها به نوعی در راستای تولید قدرت نرم ملی عمل می‌کنند.

ایجاد زیرساخت‌های توسعه برندهای ملی و تقویت آنها می تواند زمینه ساز تبدیل شدن به برندهای جهانی ‌شود و همین امر به حضور برندهای ایرانی در بازارهای جهانی کمک می کند.

داشتن یک برند قوی کمکی است به شرکت تا خود ر ا در بازار متمایز نشان دهد و توانایی ارضای نیازهای مشتریان را به صورت منحصر به فرد داشته باشد.

لازمه برندسازی در سطح گسترده تر، افزایش کیفیت محصولات داخلی و جلب اعتماد خریداران و وفاداری مصرف کنندگان به تداوم خرید آن کالا است. یکی از مطلوبیتهای مشتری در انتخاب یک محصول، نام تجاری معتبر و هویت‌ساز است. در بسیاری از بازارها،‌ نام تجاری هویت ویژه‌ای برای مالک محصول می‌آفریند و آنها را به گروه خاصی از جامعه پیوند می‌دهد. تقویت نام تجاری برای مشتری ارزش و برای سازمان مزیت رقابتی، سهم بازار بیشتر و سودآوری بالاتر به همراه خواهد داشت.

بدون شک تأثیر برندسازی در بازارهای صادراتی بسیار زیاد است و آنچه در بازارهای پررقابت صادراتی منجر به نفوذ ماندگاری و تعهد طرفین می‌شود، برندها و نام و نشان آنها است.

بی توجهی به برندسازی در صادرات محصولات کشاورزی ایران یکی از دلایل ضعف در توسعه صادرات غیرنفتی است.

با افزایش رقابت در بازارهای جهانی و منطقه ای، داشتن یک برند، یک انتخاب نیست، بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است؛ که در صورت اجرا نکردن باید شاهد قبضه شدن بازارهای داخل توسط واردات برندهای خارجی باشیم!؟!