پایگاه خبری آوای رودکوف:بعد از فوت شهید نادر طالب زاده هنرمند و مستندساز شاخص کشورمان شاهد یک جوسازی رسانه ای و انتصاب تیمسار اردوانی پدر مرحوم طالب زاده به عنوان یکی از سرداران رژیم شاه بودیم که ایشان را سرکوبگر قیام عشایر جنوب معرفی کنند و به شکلی قصد دارند تاریخ را تحریف کنند بدون اینکه به این همه کتاب تاریخی مراجعه کنند و یا سندی برای این ادعا داشته باشند .
مرحوم طالب زاده بارها در برنامه های مستند خود در شبکه چهار وقایع قیام جنوب و نقش پدرش در این حوادث را بیان کرد و از مردم جنوب از بوشهر خوزستان تا کهگیلویه و شیراز برای شجاعت و ایستادگی در برابر ظلم و ستم دوره شاهنشاهی به نیکی یاد کرد و اتفاقا پدر ایشان برای همین حمایت از قیام مردم جنوب مورد غضب شاه قرار گرفت و زندگی سیاسی و نظامی ایشان بعد از همین حمایت بسته شد ،حتی در آثار مرحوم محمد بهمن بیگی بنیانگذار مدارس عشایر از این تیمسار زمان شاه به عنوان فردی مردمی شجاع و دارای ارتباط حسنه با عشایر نام برده میشود .
در آثار مرحوم محمد بهمن بیگی بنیانگذار مدارس عشایر از این تیمسار زمان شاه به عنوان فردی مردمی شجاع و دارای ارتباط حسنه با عشایر نام برده میشود .
«منصور طالب‌زاده اردوبادی» پدر نادر طالب‌زاده، از فرماندهان ارتش ایران در دوره پهلوی بود ، در ماجرای قیام عشایر در ابتدای سال 42، نقش محوری در پایان یافتن غائله داشت اما بعد از واقعه، شخص شاه به وی خیانت می‌کند. یکی از شخصیت‌های محوری این قیام ملاغلامحسین سیاهپور بود که رهبر قیام عشایر در سال 42 علیه شاه بود.
نادر طالب‌زاده درباره او می‌گوید: «سیاهپور مجوز جهادش را از آیت‌الله دستغیب که با واسطه با امام خمینی(ره) رابطه داشت، گرفته بود و به همراه مردمانی غیور و وطن‌پرست که عموما از اهالی یاسوج محسوب می‌شدند، مبارزه را آغاز کرد. از قدیم، وصف ویژگی‌های شخصیتی سیاهپور در خانه ما بود و پدرم او را نماد یک فرد با شرافت، دارای وجهه و بهترین مردم زمان خود معرفی می‌کرد. ملاغلامحسین از منظر حکومت پهلوی فردی یاغی به حساب می‌آمد و شاه، ارتشبد آریانا را برای سرکوب قیامش به منطقه جنوب فرستاده بود و جنگی سخت بین نیروهای آریانا و ملاغلامحسین به وجود آمد. جنگجویان عشایری تلفات زیادی را از نیروهای پهلوی گرفتند و آریانا از پس سیاهپور و نیروهایش برنمی‌آمد و نهایتا دست به بمباران هوایی زدند و منطقه و عشایر را بمباران هوایی کردند.
زمانی که شاه از سرکوب عشایر مستاصل میشود، پدرم (سرلشکر طالب‌زاده) را که رابطه خوب و حسنه‌ای از قبل با مردم آن منطقه داشت به عنوان مامور ویژه برای پایان دادن به غائله به آن نقطه اعزام می‌کند». بقیه ماجرا البته یک تراژدی تمام‌عیار است.
سیاهپور صلح را به خاطر امان‌نامه‌ای که تیمسار اردوبادی گرفته بود، می‌پذیرد. شاه اما خیانت می‌کند و سیاهپور را اعدام می‌کند. پدر نادر طالب‌زاده نیز چندنوبت در دادگاه نظامی محاکمه و نهایتا حصر میشود. طالب‌زاده می‌گوید: پدرم تا سال‌های بعد از انقلاب، هر زمان که نام ملاغلامحسین سیاهپور به میان می‌آمد، اشک در چشمانش جمع می‌شد و احساس عذاب وجدان می‌کرد، چرا که در مقابل چشمان چندین هزار نفر از عشایر که قرآن بر سر گرفته بودند، قول شرف برای حفظ جان او داده بود ولی شاه به مثابه آب خوردن قول خود را زیر پا گذاشت».
در آثار مختلف تاریخی آمده است که تیمسار اردوبادی بعد از سفر به جنوب و دیدار با مردم این منطقه تحت تاثیر قرار می گیرد و حتی با مرحوم ملا غلامحسین سیاهپور از شیراز با هواپیما به تهران می رود که برایش واسطه شود تا اعدام نشود اما شاه با شنیدن این که هر دو با هم از شیراز آمدند به شدت آشفته شد و حتی تیمسار را به ملاقات نپذیرفت و همین حمایت تیمسار باعث برخورد شاه با وی شد و در نهایت اردوبادی (طالب زاده )محاکمه و برای همیشه بازنشسته شد و تحت تعقیب و مراقبت قرار گرفت و نکته آخر اینکه با وجود اینکه در آمریکا زندگی می کرد سفارش کرد فرزندش در ایران و در خدمت به انقلاب و نظام کار کند که فرزندش تا روز آخر این وصیت پدر را انجام داد .
روحش شاد.
بیشتر بخوانید:
خاطره مرحوم نادر طالب زاده از پدر ارتشی اش در نبرد گُجستان و نامردی شاه به عشایر کهگیلویه و بویراحمد
