پایگاه خبری آوای رودکوف:آمارهای رسمی از شناسایی ۲۴۹ کودک کار ایرانی و ۵۱ کودک افغانستانی در استان کهگیلویه و بویراحمد طی چهار سال گذشته خبر میدهند که ۸۰ درصد آنها در یاسوج فعالیت دارند. این آمار تنها بخشی از واقعیت تلخی است که ریشه در عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دارد. فقر خانوادهها، ناآگاهی والدین، مهاجرتهای بیرویه از روستاها به شهرها و فقدان نظام حمایتی کارآمد از مهمترین دلایل روی آوردن کودکان به کار در این استان است. بسیاری از این کودکان در شرایطی سخت به فروشندگی، تکدیگری و مشاغل کاذب مشغولند که نهتنها سلامت جسمی و روانی آنها را تهدید میکند، بلکه آیندهای تاریک را برایشان رقم میزند.
برای مواجهه هوشمندانه با این چالش، نیازمند نگاهی جامعنگر هستیم که هم به درمان علائم بپردازد و هم ریشههای مشکل را هدف قرار دهد. در گام اول، ایجاد مراکز جامع حمایتی که خدمات آموزشی، بهداشتی و روانشناسی را به صورت رایگان ارائه دهند ضروری به نظر میرسد. این مراکز میتوانند به عنوان پایگاهی امن، کودکان را از محیطهای پرخطر دور نگه دارند. در گام بعدی، برنامهریزی برای توانمندسازی خانوادهها از طریق ایجاد فرصتهای شغلی پایدار و آموزشهای مهارتی میتواند مانع از بازگشت کودکان به چرخه کار شود.
همکاری بینسازمانی دستگاههای اجرایی از جمله بهزیستی، آموزش و پرورش، شهرداری و نیروی انتظامی نیز نقش کلیدی در ساماندهی این پدیده دارد. تشکیل کارگروههای ویژه در سطح محلات میتواند به شناسایی و حمایت هدفمند از این کودکان بینجامد. از سوی دیگر، رسانههای محلی با تولید محتوای آگاهکننده میتوانند در تغییر نگرش جامعه نسبت به این موضوع مؤثر باشند.
تجربه نشان داده است برخوردهای مقطعی و صرفاً انتظامی نهتنها راهحل پایدار نیست، بلکه ممکن است کودکان را به سمت مشاغل پرخطرتر سوق دهد. آنچه نیاز است، عزمی جمعی برای ایجاد تغییرات ساختاری در نظام حمایتی کودکان و خانوادههای آسیبپذیر است. استان کهگیلویه و بویراحمد با تکیه بر فرهنگ غنی ایلیاتی و روحیه همیاری که در بافت اجتماعی آن وجود دارد، میتواند الگویی موفق در کاهش پدیده کودکان کار ارائه دهد. این مسیر هرچند دشوار، اما با برنامهریزی دقیق و مشارکت همه جانبه نهادهای مردمی و دولتی، دستیافتنی خواهد بود.