«هفته‌ای برای سنگرنشینان، نه میز‌نشینان»
پایگاه خبری آوای رودکوف:
🔸 به یاد آنان که آتش را بوسیدند و سینه‌شان سنگر بود…
هفته بسیج، سلامی است به آنان که در شب‌های شرجی جبهه، خاک را بوسیدند نه پست و میز را؛
به کسانی که تفنگ را از سر سادگی ایمان و بی‌قرارِ عشق به وطن برداشتند، نه برای فرم و منصب.
به همان‌هایی که از خندق فکه تا سرمای کردستان، نام خدا را در دل گل و خون زمزمه کردند؛
بی‌نام و بی‌نشان، کنار همرزمانی که امروز تنها سنگ‌قبرشان یادگار ماست.
یاد نوجوانانی که با قمقمه نیمه‌پر و جیب‌های خالی از دنیا به سنگر رفتند،
و یاد پدرانی که در وداع آخر فقط گفتند: «مواظب دلت باش پسرم» و آخرین صدایشان در غبار خمپاره گم شد.
«امروز، خوب است که همه ما—هر جا و با هر عنوان—یادمان باشد که بسیجی بودن، بیشتر از کارت و جدول امتیاز، یعنی بوی باروت و مناجات آرام در دل کانال‌ها؛ یاد همان مردان غریبی که پلاکشان تنها نامهٔ بازگشتشان بود و در ازدحام روزگار نباید گم شوند.»
یعنی یاد همان مردان غریبی که پلاکشان تنها نامه بازگشتشان بود، و در ازدحام روزگار نباید گم شوند.
آن‌ها با قلبی پر از ترس اما ایمانی بی‌مرز به خط زدند و دیگر بازنگشتند؛
سهمشان از زندگی تنها یک پلاک گِلی بود که سال‌ها بعد در آغوش مادر فرود آمد.
پس، ای بسیجیان امروز و دیروز!
بیایید چفیه‌ای که بوی خاکریز دارد، نه فقط بر شانه‌ی عکس یادگاری، که بر دوش عمل و خدمت بی‌منت باشد؛
تا هفته بسیج، نه یک تقویم رسمی، که یادآور سنگرهای واقعی و مردان بی‌ادعا بماند.
هفته بسیج، نه بر میز‌نشینان،
که بر سنگرنشینان جبهه‌ها مبارک باد.
