البرز رهبر:
مدیر محترم پایگاه خبری آوای رودکوف (آوای دنا )
با سلام ، چندی قبل مقاله ای بدور از هیچ گونه پشتوانه علمی و تاریخی و مملو از تحریف تحت عنوان ایل طیبی ریشه اصیل ایرانی دارد در سایتتان منتشر گرددید.
در رابطه با عنوان مقاله هیچ شکی نیست که ایل بزرگ طیبی ریشه ای اصیل دارد و خرده ای هم بر آن وارد نیست اما در محتوی مقاله جای بسی تامل است که شخصی صرفا با کپی پیست مطالب ،دست به تحریف بس ناشیانه ای بزند؟ لذا طبق خط و مشی خودتان مینی بر حفظ حق پاسخگویی طرف مقابل ، لطف فرمایید نسبت به درج مطلب زیر اقدام نمایید.
در پاسخ به نوشته آقای احمدعلی کریمی زاده ه با عنوان "ایل طیبی ریشه اصیل ایرانی دارد" که چندی پیش در آن سایت انتشار یافت توضیحاتی را جهت تنویر افکار عمومی به استحضار مردم استان می رساند.
متاسفانه نگارنده متن مذکور بدون مطالعه و تحقیق کافی و در اقدامی سخیف دست به تحریف تاریخ ایل بهمئی زده است و صرفاً با کپی برداری از منابع اینترنتی و حذف واژه بهمئی و جایگزینی آن با واژه طیبی مصادره به مطلوب نموده است.
اساساً تمامی حوادث، خصائل و هویت های ذکر شده در این متن بر اساس شواهد و اسناد تاریخی موجود، متعلق به ایل بهمئی است و ادعاهای نامبرده تماما واهی و فاقد هرگونه پشتوانه تاریخی می باشد. به یقین آن روزی که ابوالفضل بیهقی تاکید وافری بر بیان حقیقت بدون قصد و غرض و به دور از تعصب داشت و چنین نوشت: ((در تاریخی که می کنم سخنی نرانم که آن به تعصب یا تزیدی کشد و خوانندگان این تصنیف گویند شرم باد این پیر را، بلکه آن گویم که خوانندگان با من اندرین موافقت کنند و طعنی نزنند)) (تاریخ بیهقی صفحه 226) بر این باور بود که در تاریخ نگاری اصل انصاف و دوری از هرگونه جانبداری و تحریف امری بسیار مهم و حیاتی است. بدون تردید کذب بودن ادعاهای مطرح شده در متن مذکور بر همگان عیان است اما جهت جلوگیری از تلقین این اطلاعات نادرست به خوانندگان یادآوری نکاتی را ضروری می داند.
بارون دوبد روسی (Baron De Bode) نویسنده کتاب (Travels in Luristan and Arabistan) و سر آستین هنری لایارد انگلیسی (Sir Austin Henry Layard) نویسنده کتاب (Early Adventures in Persia, Susiana and Babylonia) در سال های 1842 – 1840 میلادی که دو کشور با هم رقابت جهانگیری داشتند در قالب جهانگرد و همزمان از مناطق جنوب غربی ایران دیدن کردند که در این میان به قلمرو محل سکونت ایل بهمئی در دامنه های کوه منگشت و همچنین قلعه علاء نیز سفر نمودند و در توصیفشان چنین آورده اند که یکی از شجاع ترین و گردنکش ترین ایلهای لر بنام بهمئی در دامنه های این رشته کوههای سر به فلک کشیده سکنا گزیده اند. و هر کدام از آنها در کتاب هایشان درباره حضورشان در میان ایل بهمئی و خصایل آنها سخن ها رانده اند. هنری لایارد در صفحات متعددی از کتابش به توصیف حضورش به همراه "آ کریم" در دامنه کوه منگشت و در میان ایل بهمئی و همچنین اقامتشان در قلعه علاء و توصیف و تمجید از زندگی آنها می پردازد. در یکی از این موارد بارون دوبد روسی همسفر شخصی می شود که از وی به عنوان "دوست بهمئی اش" به نیکی یاد می کند و به آن هنگامی اشاره می کند که مرد بهمئی در طول سفر چندین بار مهربانانه نان بلوطی را که در میان عشایر بسیار لذیذ است به وی تعارف می کند که این همه تعارف و محبت باعث تعجب بارون دوبد می گردد. وی در این همراهی کوتاه چنان شیفته رفتار صمیمانه دوست بهمئی اش می شود که در صفحه 395 جلد اول کتابش شعری از الیور گلداسمیت شاعر انگلیسی را در مدح ساده زیستی و قناعت بهمئی ها می نویسد و به گفته خودش از همسفرش این درس را آموخت که از خداوند بخاطر نداده هایش شاکی نباشد و به هر آنچه که از نعمت ها نصیب وی کرده است سپاسگزار باشد.
آقای کریمی زاده ها در ادامه چنین ادعا می کند که فسایی نویسنده بزرگ فارسنامه ناصری می نویسد : ((طیبی ها دلیرند و 10 تفنگچی را با 100 تفنگچی بختیاری برابر گرفته اند و در وقت جنگ ...)) حال آنکه با مراجعه به کتاب فارسنامه اثر حاج میرزا حسن حسینی فسایی و در صفحه 1490 آن می توان مشاهده کرد که شکل اصلی جمله فوق در وصف ایل بهمئی و چنین آمده است: ((بهمئی... مردمانش دلیر که ده نفر تفنگچی آنها را با صد نفر تفنگچی بختیاری برابر گرفته اند و در وقت جنگ برهنه باشند که چون پاره جامه با گلوله تفنگ در بدن فرو رود البته ناصور کند و ... ))
نگارنده متن "ایل طیبی ریشه اصیل ایرانی دارد" در ادامه سخنی را به نقل از "دکتر نادر افشار نادری" می آورد که مدت زیادی به همراه همسرش خانم"دکتر الویرا رسترپو" صرف تحقیق درباره عشایر نمودند و انگیزه وی از این تحقیق ناشی از مقاله دکتر علی بلوکباشی درباره ایل بهمئی بود. جملات گفته شده در متن در توصیف ایل بهمئی بیان شده اند و دکتر افشار و همسرش در تالیفاتشان به کرات به مهربانیها و صفا و صمیمیت مردمان بهمئی اشاره نمودند و از آنها به نیکی یاد کرده اند. لازم به ذکر است که این زوج شیفته فرهنگ عشایر بهمئی، اولین فیلم مردم نگارانه ایرانی را بنام "بلوط" و در میان ایل بهمئی ساختند.
اما شاید مهمترین بخش از این تحریف گسترده صورت گرفته در تاریخ ایل بهمئی ، بر می گردد به تحریف قیام سال 1316 ایل بهمئی علیه رضا شاه. سیاست رضا شاه در قبال عشایر دو رکن عمده داشت: یکی سرکوب و دیگری اسکان عشایر، که بدین منظور لشکرکشی های گسترده ای به اقصی نقاط کشور نمود. در خلال سالهای 1316 – 1315 که بهمئی ها حضور نیروهای دولتی و اعمال سیاست اسکان را تجربه کردند واکنش تند و شدیدی به آن نشان دادند و برخوردهایی که میان عشایر بهمئی و نیروهای دولتی در سال 1316 رخ داد یکی از معدود لشکرکشی های مهم و گسترده دولت در نیمه دوم دوران رضا شاه را در پی داشت. در این مورد هم نگارنده در نهایت بی اطلاعی از تاریخ عشایر کهگیلویه در دوران پهلوی و با نادیده گرفتن مستندات تاریخی یکی از مهمترین مبارزات دوران رضا شاه، قیام ایل بهمئی را چنین مصادره به مطلوب می نماید: ((ایل طیبی به فرماندهی خداکرم خان طیبی- مشهور به خان طلا- تنها ایلی بود که توانست 2 سال با ارتش پهلوی بجنگد و ...)) جای بسی شگفتی است که نگارنده متن در کمال ناباوری قیامی که اسناد آن مشتمل بر 14 گزارش تلگرافی که در فاصله خرداد تا اسفند 1316 از اهواز و رامهرمز به دفتر ریاست وزرا ارسال گردیدند و در سازمان اسناد ملی ایران و به عنوان بخشی از اسناد نخست وزیری و تحت شماره 112009 نگهداری می شوند را این چنین تحریف و مصادره می نماید که مبارزه سال 1316 را طیبی ها انجام داده اند و از خان طلا (لقبی که بخاطر محبوبیت خداکرم خان در میان ایل، بهمئی ها به وی داده اند) هم به عنوان خداکرم خان طیبی یاد می کند!!! این ادعای عجیب نگارنده به این می ماند که کسی میرزا کوچک خان را بختیاری بنامد و یا سردار اسعد را سردار اسعد قشقایی بنامد! از این رو در رابطه با مبارزات سال 1316 ایل بهمئی توضیحاتی ضروری به نظر می رسد. مبارزات ایل بهمئی علیه حکومت رضا شاه بر اساس اسناد موجود از خرداد ماه 1316 و پس از رهایی خداکرم خان از زندان بهبهان و عزیمت به کوه های منگشت آغاز گردید و در چندین مرحله درگیری های شدیدی میان عشایر بهمئی و نیروهای دولتی به وقوع پیوست که مقاومت بهمئی ها و ناکامی های ارتش از جمله کشته شدن سرهنگ ثقفی و ستوان مختاری و شمار زیادی از نیروهای دولتی و زمین گیر شدن آنها باعث به درازا کشیدن جنگ گردید و در ادامه دولت مرکزی را ناچار به اعزام دو فروند طیاره به منطقه نمود. این جنگ که چندین ماه بطول انجامید نهایتا در اسفندماه 1316 پایان یافت و در حالی که خداکرم خان در مسیر رود زرد - رامهرمز معروف به چهل پلکان بدون سلاح و در اسارت نیروهای دولتی بود ، به بهانه اینکه قصد فرار داشته توسط نیروهای دولتی هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد.
همچنین در رابطه با ادعای حضور طیبی ها در جنگ دشت شیر (میداوود) در سال 1322 که مبارزه دیگری از عشایر جنوب بر علیه رضاشاه بود صرفا به طرح سوالی از نگارنده اکتفا میکنم که : آیا نگارنده می داند که دشت شیر میداوود در کجا واقع شده است و هم مرز با کدام یک از ایلات عشایر کهگیلویه می باشد؟ آیا می داند که شرایط طوری نبوده است که ابوالقاسم خان بختیاری از طیبی ها استمداد کمک نماید و این بهمئی ها بودند که در این جنگ شرکت داشتند و اشعاری نیز در وصف حضور آنها در این جنگ توسط بختیاری ها سروده و ثبت شده است؟
و حلقه آخر این مجموعه ادعاهای واهی داستان قتل هیبت الله خان باوی به دست طیبی هاست که بر اساس مطالب ذکر شده در صفحه 395 کتاب "تاریخ و جغرافیای کهگیلویه" اثر نورمحمد مجیدی (این نویسنده فقید از طایفه کرایی ایل طیبی و متولد لنده است 1393 – 1311) این ادعا هم کاملا مردود است. نویسنده کتاب تاریخ و جغرافیای کهگیلویه چنین می نویسد که در پی حضور هیبت الله خان در میان ایل بهمئی جهت اخذ مالیات و بروز مشاجراتی میان وی و بزرگ ایل، هیبت الله خان بدون توجه به حساسیت های موجود در ایل در صدد به زنجیر افکندن و اعزام وی به رامهرمز نمود که افراد بهمئی نتوانستند این بی احترامی را تحمل کنند و هیبت الله خان باوی را به قتل رساندند که در ادامه با سرکوب شدید صادق خان برادر کریم خان زند، که پس از قتل هیبت الله خان به عنوان حاکم کهگیلویه منصوب گردید، مواجه شدند و کوچ اجباری عده ای از بهمئی ها به فارس در همین زمان اتفاق افتاد و در این میان صادق خان صرفا اتهام همدستی و همکاری طیبی ها با بهمئی ها را مطرح نمود.
در پایان به نگارنده متن مذکور و همه کسانی که قصد تاریخ نگاری دارند سخنی از ابوالفضل بیهقی را متذکر می شوم که امید است چراغ راه همه ی آنهایی باشد که قصد دارند تاریخ گذشتگان را برای آیندگان روایت کنند: (( من که این تاریخ پیش گرفته ام التزام اینقدر بکرده ام تا آنچه می نویسم یا از معاینه من است یا از سماع درست از مردی ثقه)).
مشک انست که ببوید نه انکه عطار بگوید .
بهمیی رو‌همه میشناسن .
مخصوصا بختیاری
خواهش میکنیم عده ای باهدف با غرض یا بی غرض اقدام به شکاف نکند
ما زاده یک پدر و یک مادر هستیم عالی جد ما بوده
همه خویش و قوم دوست همسایه
سایر ایلات هم در طول تاریخ خواستند تفرقه ایجاد کنند
امروز تهران دکتر طیبی و دکتر بهمن نریمان با هم بودیم
یه مجتمع خانه گرفتند برادر و صمیمی هستند
خواهش میکنیم عده ای باهدف با غرض یا بی غرض اقدام به شکاف نکند
ما زاده یک پدر و یک مادر هستیم عالی جد ما بوده
همه خویش و قوم دوست همسایه
سایر ایلات هم در طول تاریخ خواستند تفرقه ایجاد کنند
امروز تهران دکتر طیبی و دکتر بهمن نریمان با هم بودیم
یه مجتمع خانه گرفتند برادر و صمیمی هستند
بنده لر بختیاری هستم،،هرچند بهمئی و طیبی هردو برادر هستند و افتخارات یکی افتخارات دیگری نیز محسوب میشود باید عرض کنم بله بی شک آن کس که در جنگ دشت شیر با ما بود ایل بهمئی بود و همچنین حتی ما نیز میدانیم خداکرم خان،،بهمئی بود
شما که اهل مطالعه تاریخی هستید باید بدانید که روزگاری بختیاری چه گردنکشی وجنگهایی داشت و این ممکن نیست مگر به پشتولنه دلاوری،شهامت و تفنگچی بودن مردمانش،اینکه یک تفنگچی خود را معادل ده تفنگچی بختیاری تصور کردید بیشتر جنبه اغراق،دارد و باتوجه به رویدادهای تاریخی بوضوح میتوان دریافت که چنین چیزی کاملا از واقعیت دور است.
هیچ قدرتی بالاترازقدرت جنگاوری قوم بختیاری نبود
تمام ایرانی هاجنگ راازبختیاری هایادگرفتند.
مگه فراموش کردین جنگ بختیاری هاولرهای بهمئی را
که چه بلایی برسربهمئی هاآوردن ،بااینکه کل ایل لربهمئی تسلیم شد
سردارظفردستوردادپستان های زنانشان رابریدندتالرهای بهمئی
درس عبرت بگیرند،
درشجاعت ،وجنگاوری بختیاری هاهمین بس،امام خمینی خطاب
به آمریکایی هاگفتند،ماراازجنگ میترسانی مابازلقی های بختیاری
جنگ کردیم
بنده اصل متنی که تحریف شده را ندیدم ولی نقدی که خواندم کاملاً صحیح و درست بود و همه وقایع در ایل بهمئی اتفاق افتاد
بدرود