« آواي رودکوف» خود را به اخلاق حرفه‌اي روزنامه‌نگاري پايبند مي‌داند و مبناي فعاليت اين سايت بر سه اصل « بيطرفي » ، «دقت » و « انصاف » استوار است.

      
کد خبر: ۳۴۹۲۸
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۴۰۲ - ۰۰:۱۵
یادداشت ارسالی مخاطبین
آن چنان که شواهد نشان می دهد انتخابات اسفندماه ۱۴۰۲ مجلس شورای اسلامی دوره بیداری عامه مردم و فعالان سیاسی کهگیلویه بزرگ است و نوید آینده ای را می دهد که موحد گرایی و قبیله اندیشی به پایان خط رسیده است و شعائر مردم کهگیلویه بزرگ همان آرمان های انقلاب اسلامی است.

آنچه می خوانید از سری یادداشت های ارسالی مخاطبین این پایگاه خبری است و انتشار آن به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست. شما هم می‌توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تایید یا رد کنید.

عصر بیداری، پایان انحصارطلبی

«پایگاه خبری آوای رودکوف» یادداشت مخاطبین؛ واژه انحصارطلبی در قرآن کریم مستقیماً نیامده است؛ ولی از برخی از آیات قرآن این مفهوم برداشت می‌شود. عملکرد انحصار طلبانه افراد، نخست آیاتی است که به عملکرد انحصار طلبانه برخی افراد یا گروه ها اشاره دارد مانند: ادعای خدایی فرعون و منحصر ساختن آن برای خود، انحصارطلبی برادران حضرت یوسف (علیه‌السلام) در جلب توجه حضرت یعقوب (علیه‌السلام) و تلاش آنان برای تحصیل انحصاری محبت پدر و محروم ساختن حضرت یوسف و برادرش از آن، انحصارطلبی اشراف بنی اسرائیل در زمان طالوت و تلاش آنان برای دستیابی به مناصب اجتماعی و فرماندهی جنگ و اعتقاد یهود و نصارا به حقانیت انحصاری آیین خویش. 

رفتار انحصار طلبی سیاسی در کهگیلویه بزرگ توسط حاج محمد موحد در چهار دهه گذشته به گونه ای رفتار کرده است که گویی تنها بستری که می‌تواند حضور او را در صحنه و عرصه سیاست امکان پذیر سازد فقط نمایندگی مجلس شورای اسلامی است. از این رو هویت سیاسی خود را به کرسی سبز بهارستان پیوند زده تا حدی که در صورت عدم ورود به مجلس می توان پایان عمر سیاسی او را اعلام کرد.

مشارکت سیاسی طیف وسیعی از رفتار‌ها و نگرش های سیاسی را در بر می‌گیرد رای دادن به یک نامزد انتخاباتی، شرکت در احزاب و جوامع فرهنگی با جریان های سیاسی و فعالیت تبلیغی و رسانه ای برای یک نامزد سیاسی....همگی مشارکت سیاسی محسوب می شود اما عده ای تنها حضور در بالاترین سطح تقنینی و نمایندگی مجلس را مشارکت سیاسی می دانند.

سید محمد موحد مشهور و یدک کش نام سناتور در چهار دهه گذشته هیچگاه به کمتر از نمایندگی مجلس رضایت نداده است. در شرایطی که همسالان سیاسی ایشان با نمایندگی مجلس در دیگر قوای سه گانه، جایگاه بالاتری پیدا کردند.

موارد متعددی می توان برای حضور مداوم موحد در انتخابات مجلس شورای اسلامی بیان کرد که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌کنم:

۱) با توجه به اقداماتی که در طول ۲۴ سال گذشته از نمایندگی جناب موحد مزین به سناتور دیده ایم عملا دستاورد چندانی برای حوزه انتخابیه نداشته است و می توان گفت کنش سیاسی و اثرگذار را با نوعی سرگرمی و بازی سیاسی اشتباه گرفته است. گویی صندلی سبز مجلس برای جناب موحد تبدیل به مکان ادامه زندگی شده است.

۲) در شرایطی که موحد هفت دهه از عمرِ زندگی خود را پشت سر گذاشته است باز هم دلش هوای بهارستان می‌کند. تاکید و اصرار باند قبیله برای حضور متوالی جناب سناتور در مجلس شورای اسلامی عامل عقب ماندگی و عدم توسعه یافتگی کهگیلویه بزرگ بعد از ۴۰ سال حضور در انتخابات و ۲۴ سال نمایندگی به یادگار نهاده است.
هیچکدام از هم دورهای اولیه موحد در انتخابات ۱۴۰۲ حضور ندارند، پس موحد چرا در این شرایط سنی با کارنامه منفی پارلمانی نمی تواند از کرسی مجلس دل بکند. به نظر می رسد واژه دلفریب سناتور در هردوره در کنار هاتف، ایشان را وسوسه کرده باشد که نباید میدان رقابت را ترک کند.

۳) هر چند گرو‌ه‌های مختلفی در ادوار گذشته بر حضور جناب موحد در انتخابات اصرار داشتند‌ اما نباید نقش منفعت طلبان اقتصادی و سیاسی خارج از استان را نادیده گرفت، همین گرو‌ه‌ها با اعوان و انصارشان در طول ۳۶ سال گذشته در کنار موحد بوده اند و گاهی جلسات و نشست های جناب سناتور با میزبانی همین شبکه خارج از استان تشکیل شده است. در شرایطی که در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس خبرگان چنین مواردی دیده نمی شود.

۴) یکی از علل حضور متوالی جناب سناتور تقویت و برجسته کردن نقش اجرایی او است. از آنجا که موحد دست پُری در برنامه پارلمانی و تقنینی از خود نشان نداده است، عمده تمرکز و عمر ۲۴ ساله پارلمانی ایشان کارنامه ناقص اجرایی است. به همین دلیل ممکن است به این نتیجه رسیده باشد که در انتخابات اسفند ۱۴۰۲ ضمن تکمیل مدیران قبیله ای، فرمانداران و بخشداران و مدیران طایفه ای را با اقتدار و نقش پارلمانی حفظ کند.

۵) موحد هیچگاه نشست با محوریت برنامه پارلمانی با شهروندان کهگیلویه بزرگ نداشته است. عمده اجتماعات و نشست هایش همان باندهای محلی و منطقه ای هستند که در چینش مدیران عشیره ای به توافق رسیده اند.

۶) یکی از رفتارهای سیاسی که گاهی در کهگیلویه بزرگ می بینیم و ابعاد آن در اذهان شهروندان کهگیلویه بزرگ قابل انکار نیست، ورود گرو‌ه‌های رای دهنده از سایر استان های همجوار برای یک کاندیدای خاص است. ممکن است جناب موحد هم بر روی همین گرو‌ه‌ها حساب خاصی باز کرده باشد.

۷) وقتی در رسانه ها این گزاره به دفعات متعدد دیده می شود که حضور جناب موحد در مجلس با نقش حقیقی پارلمانی فاصله دارد، دلیل متقن آن کارنامه و عمر ۲۴ ساله پارلمانی ایشان است. اصولا جناب موحد نگاه تقنینی و نظارتی به مجلس شورای اسلامی ندارد. کافی است عملکرد ایشان را با دو دوره دکتر غلامرضا تاجگردون و یک دوره مهندس هاشمی پور مقایسه شود مگر مشکلات و عدم توسعه یافتگی کهگیلویه بزرگ در کمیسیون اصل ۹۰ و کمیسیون قضایی تنیده شده است که عمر ۲۴ ساله شهروندان حوزه انتخابیه در کمسیون رسیدگی به شکایات سپری شده است.

۸) مجموعه افرادی که در سنوات ماضی حول جناب موحد به سر و سامان خاصی رسیده اند پیش از آنکه بتوان نام آنان را تیم سیاسی گذاشت، خصوصیات گروه‌های قبیله ای را در اذهان برجسته می کند. برای همین است که جناب موحد نگرانی چندانی بابت عدم گفتمان و عملکرد پارلمانی ندارد و همین صحنه گردان های محلی هستند که هیچگاه مایل نبوده اند برنامه پارلمانی و نقش موحد در لوایح دولت و طرح های نمایندگان مورد رسیدگی و نقد عقلایی قرار گیرد.

۹) شاید جناب موحد معروف به سناتور سوگند نامه نمایندگان مصرح در قانون اساسی را فراموش کرده باشد که نقش نمایندگی را به دور از نقش اجرایی دنبال کند. شاید جناب سناتور به حقوق متقابل شهروندان با وکالت واقف باشد اما نمی‌خواهد عدول و گذر از مسئولیت نمایندگی را رسما اعلام کند.

۱۰) آن چنان که شواهد نشان می دهد انتخابات اسفندماه ۱۴۰۲ مجلس شورای اسلامی دوره بیداری عامه مردم و فعالان سیاسی کهگیلویه بزرگ است و نوید آینده ای را می دهد که موحد گرایی و قبیله اندیشی به پایان خط رسیده است و شعائر مردم کهگیلویه بزرگ همان آرمان های انقلاب اسلامی است و قرار است در عصر بیداری انقلاب و نظام جمهوری اسلامی تعامل دولت و مردم براساس نظام سیاسی مردم سالار نهادینه شود و با نگاه و اندیشه قبیله گرایانه، فاصله با مفهومی ایجاد شود.

انحصار سیاسی: بارزترین وجه مبارزه امام‌ خمینی با انحصارطلبی، مبارزه ایشان با انحصارطلبی سیاسی به‌ ویژه در دوره پهلوی بود. امام ‌خمینی(ره) مبارزه با انحصارطلبی‌های افراد جاه‌طلب که با طمع صندلی قدرت و استفاده‌های نامشروع از قدرت را از جمله وظایف همه آحاد جامعه از جمله علما و روحانیان، اساتید، روشنفکران، دانشجویان، بازاریان ووو... می‌دانست و بنا به وظیفه دینی، سکوت در این زمینه را مغایر با اهداف اسلام و تعهد به آن می‌شمرد.

نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
* نظر: