شب مصیبت عظمی و فیش های نجومی

عیسی محتشم:طی سالهای اخیر چشم انداز ها و دور نما های متعددی از سوی رهبر حکیم انقلاب برای جهت دهی به سیاست های کلی نظام برای رسیدن به ارمانهای بلند جمهوری اسلامی ترسیم شده است که به یاری حق و پایداری ملت افق های روشنی را در جلوی چشم یاران گهواره ای امام راحل (ره) گشوده است . یکی از این چشم اندازها طرح اقتصاد مقاومتی است که سالها در اندیشه ایشان ساخته و پرداخته شده است و اینک به عنوان نسخه شفا بخش اقتصاد، نه تنها در ایران بلکه برای هر کشور ی است که عزت و استقلال ملی را در استای اهداف الهی و اقتصاد سالم پیگیری می کند.

اگر ایده اقتصاد مقاومتی به عنوان یک بخش از نگاه کلان نگر رهبری را موشکافانه بررسی کنیم پایه های ان را در نام گذاری سالها طی دهه اخیر خواهیم یافت . نام گذاری سالهاکه بیشتردر راستای اقتصاد وفرهنگ اقتصادی صورت گرفته است ، میتوانست فارغ از برگزاری همایشهای یکطرفه ، پر هزینه و کم سود ، بعنوان یک راهبرد در دستورکار دولت ها قرارگیرد که قطعاکارامدی دولت ها را دو چندان مینمود اما متاسفانه آنطورکه انتظارمیرفت این فرصت توسط دولت هایی مختلف قدرشناخته نشده و فرصت سوزی یکی پس ازدیگری ، حال نزار اقتصاد ایران را به سمت بهبودی رهنمون نکرد و اقتصاد به عنوان پاشنه آشیل چشم اسفندیار مورد بی رحمانه ترین تحریم ها برای زمین گیر کردن جمهوری اسلامی از سوی دشمنان نشانه گرفته شد.

امروز متاسفانه هرگاه که از اقتصاد ایران صحبت میشود بیماری آن و از همه مهم تر فساد اقتصادی یکی از مولفه ها جدایی ناپذیر آن است. بیماری اقتصاد ایران قبل از آن که دولتی باشد ملی است . همان چیزی که به فرهنگ اقتصادی برمیگردد. توجه به شعارسال های قبل جهت بهبود فرهنگ اقتصادی صرف نظر از فرهنگ اقتصادی که زیر مجموعه های آن یعنی: فرهنگ مصرف ، فرهنگ برنامه ریزی ، فرهنگ مدیریت باید مورد اصلاحات اساسی قرار گیرد.

اقتصاد دولتی که فساد خیزترین نوع اقتصاد است ، در کشور ما در دام انگل ها و سموم کشنده ایی گرفتار امده است که مهم ترین این سموم نوع مدیریتی آن است .

مدیران اقتصادی در دولت های مختلف اگر چه حرکت ها مثبت و زحماتی را متقبل شده اند و در یکی دو دوره توجه به عدالت اجتماعی مورد توجه قرار گرفته ، اما همواره نقش یک کاتالیزور را به سمت فساد اقتصادی ایفا کرده اند، که این خود از نگاه سرمایه داری و اقتصاد غربی و صد البته عدم اعتقاد به نظام اقتصادی اسلام و آرمانهای انقلاب نشات میگیرد.

در دولت سازندگی بدون توجه به زیر ساخت های اسلامی و رهنمود های امام (ره) و رهبری و مد نظرقرار دادن مدل توسعه غربی حرکت نظام اقتصادی به گو.نه ای بود که تبعات آن دامن دولت اصلاحات و تدبیر و امید را نیز گرفته است.

تربیت و رشد طبقه ای از مدیران که فساد اقتصادی و پاداش کلان را لازمه ی توسعه وپیشرفت میدانستند و مبارزه با فساد را مانع سرمایه گذاری داخلی وخارجی قلمداد میکردند ارثیه ی دولت سازندگی برای نظام اقتصادی ایران بود . طی روزهای اخیرعلی رغم تلاش دولتی ها برای سر پوش رسانه ای ،افشای فیش حقوق نجومی برخی از این مدیران که سابقه ی فعالیت شان به دولتهای ذکر شده میرسد، بارقه های امید به سمت اقتصاد مقاومتی را کمرنگ تر کرده است.

مدیرانی که فیش حقوقی آنها نجومی و پر ستاره است پرداخت یارانه ی طبقات ضعیف جامعه را شب تاریک و مصیبت عظمای دولت خود قلمداد میکنند ،چگونه میتوانند اقتصاد مقاومتی را که نوید بخش تولید داخلی، رونق اقتصادی ،قدرت خرید وتوجه به اقشار آسیب پذیر....میباشد ، محقق کنند؟ حال که به اعتقاد برخی کارشناسان اقتصادی درامد 16درصد از مردم تنها از طریق پرداخت یارانه میباشد، آیا میتوان به تدبیر چنین مدیرانی برای آینده بهتر اقتصاد ایران امید بست؟

اقتصاد ما مانند دیگر عرصه ها نیازمند یک حرکت انقلابی است که باید از مدیران شروع شود و شفاف سازی اقتصادی و حذف چنین مدیرانی بر خلاف مصوبه مجمع تشخیص مصلحت نظام در باب محرمانه بودن دارایی‌های مسؤولان که مشخصا به عدم شفافیت دامن می‌زند شاید بهترین حرکت دولت به سمت تحقق این امر مهم باشد.