نگارش: امیر مسعود طایفه سلطانخانی
مالیدن دَم کرده گیاه دارویی پَرسیاوشانبه سد راهکاری بای رهایی ا ز شوره سر است.
پایگاه خبری آوای رودکوف-امیرمسعود طایفه سلطانخانی:این گیاه دارای شاخه های سیاه، سخت، باریک و براق به درازای تقریبا 20 سانتیمتر، و برگهای کوچکی مانند برگهای گشنیز، به صورت بریده بریده دارد. ساقه و گل و میوه و دانه ندارد. ریشهاش از لحاظ دارویی بیارزش است.
گیاه پرسیاوشان را بیشتر میتوان کنار جوی و چاههای قدیمی که در نواحی مرطوب و سایهدار نظاره گر بود.
این گیاه دارای خواص درمانی بسیاری بوده که سمزدایی کبد، کمک به درمان زردی یا یرقان و کمک به دفع راحت سنگهای کلیوی از جمله آنها است.
گیاه پرسیاوشان به فقر مواد آلی و عناصر کم مصرف، مقاومت خوبی را نشان میدهد و این گیاه از نظر نیازهای اکولوژیکی بسیار کم توقع است.
برگ پرسیاوشان دارای موسیلاژ، قند، اسید گالیک، تانن، اسانس و مادهای تلخ به نام کاپیلارین است.
از این گیاه دارویی می توان به صورت جوشانده، شربت و دَم کرده بهره گرفت.
بیشترین استفاده از این گیاه برای درمان سرماخوردگی، درمان تب و سرفه است.
ثابت شده است که فلاونوئیدهای پرسیاوشان اسهال و قولنج درمان می کند. باز شدن کانال پتاسیم و بسته شدن کانال کلسیم از علت های درمان ماهیچه های صاف روده می باشند که این کار را با کاهش یون کلسیم آزاد درون سلولی اتفاق می افتد و بنابراین چنین ترکیباتی می توانند اختلالات گوارشی را درمان کنند.
مصرف پزسیاوشان تنش اکسیداتیو و انتقال درون سلولی کلسیم جلوگیری کرده، سبب کاهش رفلاکس معده می شود.
پرسیاوشان در درمان التهابی و جوش های گوشه چشم موثر است.
ترکیبات شیمیایی تانن و فلاونوئیدهای پرسیاوشان از افزایش قندخون جلوگیری می نماید (ضدهایپرگلایسمی) و خطر ابتلا به بیماری دیابت را کم می نماید.
شربت پرسیاوشان برای رفع سرفه و برونشیت استفاده میشود، در ضمن خلط و سینه را نرم کرده و باعث رفع اخلاط میشود.
دمکرده این گیاه دارویی برای درمان بیرون راندن اخلاط سینه و درمان تنگینفس مفید است و از این دمکرده برای دفع سنگ مثانه نیز می توان بهره جُست.
مصرف بیش از اندازه پرسیاوشان باعث استفراغ می شود.
مصرف بیش از حدّ عصاره پرسیاوشان می تواند باعث ضعف عضلانی، کما و حتی آسیب به چشم شود.
صفحه"گیاهان دارویی"پایگاه خبری آوای رودکوف را اینجا دنبال کنید. عضویت در خبر نامه