پایگاه خبری آوای رودکوف- مدینه صابری:ایجاد فضاهای ورزشی همیشه امری
پسندیده و خوشایند در راستای تأمین حقوق شهروندی و تأمین سلامت جسم، روح و
جان است.
مسئولان لارستان بزرگ گامهای بزرگ و ارزشمندی را در توسعه و ایجاد فضاهای
ورزشی، برداشتهاند چرا که همه آنها اذعان دارند که توجه به ورزش و توسعه
همهجانبه آن نقشی بس مهم در توسعه و پیشرفت شهری و تأمین چشاندازهای افق
توسعه دارد؛ اهمیت این مسأله و ساختار بخشی صحیح به آن از آنجا بروز
میکند که سند توسعه شهرستان لارستان نیز بخشی از این سند را بر توسعه ورزش
همگانی و انفرادی و تعمیق آن در بین همه اقشار مردمی لارستان بزرگ نهاده
است که شهروندان لارستانی بتوانند با صرف حداقل هزینههای زمانی و مکانی،
وقت آزاد خود را صرف تأمین سلامت کنند.
امروزه در هر خانه لارستان، یک دستگاه دوچرخه را بصورت پارکشده در گوشه
حیاط منزلشان مشاهده میکنی و در هر برنامه صبحگاهی دوچرخهسواری که بهطور
عمده در عنوان همایش برگزار میشود هم حداقل 100 دوچرخه را در اندازههای
گوناگون مشاهده کردهایم؛ خریداری و استفاده از این وسیله پاک در فضاهای
سرشار از دودماشین و آلودگیهای ناشی از وجود تولیدکنندگان آلودگی هوائی در
شهرستانی چون لارستان، نشان میدهد که فرهنگ عمومی مردم لارستان در ورزش
عجین شده و با توجه به اینکه این وسیله در قیمت کمتر و با مزیت سهولت
دسترسی بهتر پذیرش عام یافته، استفاده از آن در اماکن عمومی لارستان نیز
موجبات صرفهجوئی در وقت تردد را درپی داشته است.
وجود پارک دوچرخه و ایستگاه دوچرخه در این شهرستان از جمله اقدامات خوب
مسئولان حوزه مدیریت شهری برای توسعه ورزش دوچرخهسواری بوده است که خود
جذب علاقمندان فاقد دوچرخه را در سمت دوچرخهسواری بدنبال داشته است.
اما باید دانست که دوچرخه و استفاده از آن و نوع استفاده از آن باید تشریح و
نهادینه شود و مردم لارستان بزرگ نیز بهرهگیری از آموزشهای این بخش و
نقش این ورزش در سلامت انسانی، با کارکردهای آن در امورات زندگی بیشتر آشنا
شوند که این موضوع که دوچرخه برای هر گروه سنی چه مزایا و معایبی دارد در
وجود آنها سرمشقی بر لزوم تأمین سلامت روح و جسمشان شود.
مردم لارستان باید با دوچرخه و نحوه و میزان استفاده مفید از آن بیشتر از
گذشته آشنا شوند؛ ولیکن این مهم محقق نخواهد شد مگر با مکانیابی درست این
وسیله، تعیین محل استاندارد استفاده از این وسیله، انتخاب نوع دوچرخه و
نحوه چیدمان آن متناسب با نیاز مردم و شهرستان، تفکیک دوچرخهسواری عام از
دوچرخهسواری حرفهای که این مسأله خود تفکیک محل را نیز در پی دارد.!!!!! و
در این رابطه باید مسئولان و کارشناسان ورزشی ارائه نظرات و راهکارهای
عملیاتی را به صورت تئوری و عملی ارائه کنند و کارشناسیهای لازم نیز شود
که از این طریق بروز خسارات احتمالی را به حداقل رساند و تا جای ممکن از
صدمات غیرقابل جبران ممانعت کرد.
در هر حال متخصصان و کارشناسان و مسئولان ورزشی لارستان بزرگ از ابتدای
زایش نسلهای گوناگونِ دوچرخه، در بازار لارستان بزرگ، حتمأ کمر همت بربسته و
در موضوعات مربوط به دوچرخه به عموم گوشزد کردهاند و میکنند و این راه
ادامه خواهد داشت.
متخصصان به یقین تصریح دارند که آنچه واقعیت زندگی اجتماعی لارستان از
دیروزِ دیر تا امروزِ مدرن، نشان میدهد؛ استفادهکنندگان دوچرخه، همگی
کاربران حرفهای و ورزشکار نیستند و به یقین همگی استفادهکنندگان عام به
جز حرفهایها نحوه استفاده و فضای مورد استفاده را یا بلد نیستند یا با آن
آشنائی ندارند و اینها هستند که نیازمندی مبرم و حسابشده با آموزشها و
اطلاعرسانیها دارند و چه راهکاری بهتر از ترویج نحوه استفاده از دوچرخه از
طریق رسانهها، جلسات و همایشها...........
در هر حال آنچه واقعیت جامعه بزرگ لارستان است این است عدم آشنائی درست
استفادهکنندگان از دوچرخه، تبعاتی چون استفاده از دوچرخه در بزرگراهها و
کنار گذرگاهها، تردد حسابنشده برخی دوچرخهسواران در وسط خیابانها،
تصادفات، عارضههای جسمانی و خرابیهای مفصلی و حتی ترافیک را در پی داشته
است که باید بعنوان یک وظیفه کنترل آن در دستور اقدام مجریان ترافیک و
مدیریت شهری واقع شود چرا که هر چند استفاه از این وسیله در وهله اول به
قصد آمادگی جسمانی در استفادهکننده ترغیب آنها را بدنبال دارد ولی در این
موضوع به آمادگی جسمانی و ایمنی محیط و دوچرخهسوار به یقین یا توجه نشده
یا کمتر توجه شده است و از آنجا که تنظیم این وسیله عمدتأ ورزشی کمتر بر
اساس قدرت و چثه مردم امکان دارد و برای همه ردههای سنی و جنسی نیز چنین
وسایلی کمتر در بازار مصرف است؛ این مساله به استفاده غیراصولی از این
وسیله میانجامد و چه بسا همین استفاده غیر اصولی در محیط های ذکر شده،
تبعات حاصل از آن را نیز افزایش خواهد داد.
این مسأله آنقدر در جامعه لارستان اهمیت حیاتی پیدا کرده که تنی چند از
کارشناسان ورزشی لارستان نیز با قلمفرسائی بر آن، تحلیل و نقدهایی را در
عناوینی چون" رکاب زدن در مسیرهای پرخطر تا کی؟" ارائه کردهاند و این یعنی
دفاع از حق در مسیر اصلاح ساختار اقتصادی، فرهنگی و تربیتی ورزش!!!
اگر در زمانی بّعد از رشدِ فرهنگِ شهرنشینی در لارستان بزرگ و بهرهبرداری
از انواع وسایط نقلیه و ماشینهای موجود، دغدغه مسئولان و مردم این خطه
موضوع شهر پر از ماشین بود؛ حالا با رواج دوچرخه در موضوعات کاربری مختلف
آن و آنهم در فضاهائی که اصلا مناسبتی با این ورزش ندارد، دغدغه همه مردم
به شهر پر از دوچرخه تبدیل شده است.
اگر در گذشته تا به امروز به واسطه ارتقای سطح زندگی مردم و افزایش میزان
رفاه اجتماعی استفاده از ماشین را مردم بر دیگر وسایل ترجیه میدانستند
حالا با تغییر نرخ ارز و تغییر در نوع ارز و آگاهی مردم از ارزش هوای پاک
دیگر شرایط خریداری دوچرخه و تعداد آن بیشتر شده و همین موضوع بر لزوم
بزرگراه ها؟ خیابان های پرتردد؟ یا مسیر های خارج از محدوده شهری؟ بیشتر از
گذشته دلالت دارد.
امروز تعداد خیابانها، تعداد بزرگراهها، و تعداد مسیرهای خارج از محدوده
تردد در لارستان بزرگ زیاد شده است و برخلاف اقداماتی که مسئولان مدیریت
شهری لارستان و شورای ترافیک بر مسیرهای تردد شهری و شهرستانی اعمال
میکنند، هنوز هم شاهد فقدان استانداردها هستیم و گره این مشکل باز هم بدست
مسئولان برمیآید؛ چرا که حضور دوچرخهسوران در پیستها به دوچرخهسواران
حرفهای و ورشکاران دوچرخهسوار محدود شده و این اماکن ورزشی نیز ظرفیت این
تعداد دوچرخهسوار را ندارد. پس باز هم با توجه به شاخصهای جمعیتی و
شاخصهای موجود در سرانه ورزشی هر رشته ورزشی باید تأکید کرد که گرچه در
نظر اول تعداد زیاد به نظر میرسد ولکین با کمی دقت میتوان دریافت که
تعداد دوچرخهسوران لارستان در هر دو بخش حرفهای و غیرحرفهای بیشمار نیست
بلکه فقدان وجود مکان مناسب و حضور این قشر در اماکن شناخته شده تجمع آنها
را در یک مسیر در پی دارد و زیاد جلوه مینماید.
در صورتیکه اندک تأملی در این حضور و فعالیت فیزیکی کنیم متوجه می شویم
که خود حکایت از نبود مکان استاندارد و فقدان استاندارد در مکانهای حاضر
تجمع آنها مساله ای چالش برانگیز است. در واقع فرهنگ و مهندسی محل مشکلساز
شده و اگر فرهنگ د.چرخهسواری با رعایت تعیین محل مناسب در لارستان عملی
شود شاید در آینده حتی یک سوم این جمعیت هم در مکانهای فعلی تجمع نکنند.
عزم شهرداریها و شورای ترافیک برای جلوگیری از مشکلات حاصل از مشکل دوچرخهسورای
بدرستیکه اولأ باید معین کنیم توجه به امر ورزش دوچرخهسواری زیرنظر کدام
بخش باشد بهتر است؟ زیر نظر شهرداریها و با نظارت شورای اسلامی باشد بهتر
است یا باید فقط اداره ورزش و جوانان روی آن نظر و برنامه اعمال کند؟ آیا
نمایندگان مجلس شورای اسلامی نیز میتوانند قدرت نفوذری بر این رشته ورزشی
که نقشی بس مهم در تأمین سلامت دارد ایفا کنند؟ یا اینکه آیا کمسیونها یا
تشکلهای غیر دولتی روی مسأله متمرکز بشوند بهتر است؟ ان جی اُ ها چطور؟
کدامیک بهتر است؟ و کارآئی بالاتری دارد؟ آیا مشارکت جمعی در این بخش بهتر
است یا اقدامات انفرادی بخش خصوصی؟ بحث روی این مسأله که کدام بخش بهتر از
پس مسأله برمیآیند رویکردی است که باید در جلسات متععد به آن پرداخته شود.
در این راستا مسئولان با توجه به کمبود بارشها و کاهش توان اقتصادی بخش
دولتی نگاهی ویژه به بخش خصوصی دارند . حالا که چند سالی است توجه بر بخش
خصوصی شده و تشویقهای فراوان میشود، بخش خصوصی لارستان بزرگ با همراهی
بخش دولتی و در آنجا که بخش دولتی از تأمین هزینه و مدیریت بر کار ناتوان
است ورود پیدا کنند و با مدیریت بر اماکن، طوری عمل کنند که مردم نیازمند
آن هستند که چه بسا نیاز مخاطبان دوچرخه و و فقدان محل مناسب دوچرخهسواری،
تشدید جذب و گریز را تمدید کند و تشویشها و نارضایتیهایی را دنبال کند.
در پایان ذکر این نکته بهجاست که نباید خیابانها و مسیرهای تردد را به حال
خود رها کنیم و باید نظارت گسترده و معقول بر ساخت و ساز آنها اعمال کنیم؛
چرا که وقتی مدیریتی درست بر حاشیه خیابانها و بزرگراهها و جادههای دور
از دسترس نباشد؛ خطرات ناشی از تصادفها و خطرات ناشی از مشکلات مفصلی
بیشتر و حتی خارج از کنترل میشود .
هر چند مسئولان صاحب رأی این بخش چه در امر ورزشی و چه در امر احداث و
توسعه راهها، جادهها و بزرگراهها تا امروز اقداماتی را در بخش مالی،
اعتباری و مرمت و احداث انجام دادهاند و هنوز هم برای بهبود وضعیت به
دنبال جذب منابع هستند انتظار میرود اقدامات آینده گامی رو به جلو در
راستای رفع مشکلات ورزش دوچرخهسواری و حاشیههای جادهها و خیابانها و
بزرگراهها و مسیرهای کمرفت آمد برداشته شود و رسانه ها نیز در همگامی با
مردم و مسئولین، بتوانند در این مسیر، حق مطلب را به خوبی ادا کنند.
مدینه صابری/خبرنگار پایگاه خبری آوای رودکوف
عضویت در خبر نامه