پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی :به نظر می رسد جراحی اقتصادی و حذف دلار 4200 تومانی تنها راه نجات کشور از حیف و میل بیت المال چرا که توزیع نا عادلانه و بی ضابطه ثروت در بسیاری از صنایع و حرف به صورت یارانه پنهان و خاکستری در حال وارد کردن ضربات مهلک به پیکره اقتصاد جامعه است.
به دیگر زبان و فارغ از تعاريف كلاسيك در علوم اقتصادي و علوم سياسي رانت در اقتصاد به مفهوم خیلی ساده ، امتیازی بادآورده است که بدون زحمت و تلاش، سودی اقتصادی یا درآمدی نصیب کسی کند و این رانت نه تنها سرمنشاء بسیاری از موارد فساد زا در کشور است، بلکه تبعات آن تولید ، کارآفرینی، اشتغال و ... را هدف قرار داده است.
هر چند منابع رانتی در کشور فراوانند و از خودروسازی و واردات گرفته تا دیگر صنایع ریز و درشت از رانت های کلان های و ثروت های باد آورده بهره مند هستند ولی در مقوله فرهنگ – به سبب اهمیت ذاتی آن – قصه غصه ناک تر از مقولات دیگر است.
وجود 25 هزار ناشر در کشور در حالی که فقط هزار کتابفروشی فعال داریم و سرانه مطالعه به کمتر از چند دقیقه رسیده است، عمق فاجعه را نشان می دهد. چرا که اگر اقتصاد رانتي نبود، اين اعداد باید جابجا می شدند و 25 هزار كتابفروشي مي‌داشتيم و هزار ناشر! اما وجود 25 هزار ناشر براي سرزميني كه ميانگين اوقات مطالعه در آن 20 دقيقه است فقط يك معنا دارد و آن هم توزیع بی ضابطه ثروت در مقوله کاغذ!
روزگاری ناشران امتیازات ویژه ای از دولت دریافت می کردند نظیر وام‌هاي فرهنگي بدون بهره يا كم بهره، وام ساخت و ساز، نيز سهميه كاغذ و زینک چاپ و ... که همین امر باعث شد صف دریافت مجوز انتشارات از صف نانوایی های آن دوران شلوغ تر شود. بماند که بسیاری از ناشران علاوه بر دریافت این امتیازات گاهی اوقات با انتشار صد جلد کتاب و قرار دادن آنها دور چندین کارتن یا آجر تیراژ کتابها را بیشتر از واقعیت عنوان می کردند و از سهمیه کاغذ دولتی بیشتری بهره می بردند. هر چند بعدها حتی نیازی به این دور چینی نمایشی هم نبود! بر همین پیوست ما کسانی را می شناسیم كه در طول سال جز مطالعه آگهی فوت و کارت دعوت عروسی، چيز ديگري مطالعه نكرده‌اند اما مجوز انتشاراتي دریافت کرده و به اصطلاح ناشرند!
داستان کاغذ یارانه ای تنها به انتشارات ختم نمی شود و نشریات کاغذی نیز ژانر دیگری از حیف و میل بیت المال محسوب می شوند که هر از گاهی شاهد انتشار تصاویری از بسته های روزنامه هستیم که بدون اینکه حتی پلمپ آنها باز شده باشد در ضایعاتی ها در حال تبدیل به احسن هستند!
البته روزنامه هایی هم داریم که تنها 30 نسخه از آنها در روز منتشر می شود یا خانواده هایی که کل اعضای خانواده دارای امتیاز نشریه هستند و کاغذ و یارانه مطبوعات دریافت می کنند یا می کردند!
جالب است بدانید که در آمریکا که نرخ بیسوادی تقریباً صفر است با آن طول و عرض و جغرافیا و ۵۰ ایالت و 300 مییلون جمعیت ، تنها ۴ روزنامه سراسری وجود دارد؛ اما در ایران 171 روزنامه سراسری وجود دارد!
پایان سخن اینکه رساندن یارانه واقعی به دست فرودستان نیاز به تحولات جدی و در گام اول قطع کردن دست فرادستان از یارانه های دولتی است. در واقع براي جلوگيري از تداوم اقتصاد رانتي و فساد‌زا، بايد عوامل ایجاد کننده رانت را با شيوه‌اي هوشمندانه، عادلانه و عملی از بین برد. آن هم به صورتی که صنایع و اقشار فرودست جامعه در این جراحی آسیب نبینند و حذف نشوند.شاید باز تعریف نشریات و انتشارات و شناسایی و شناسنامه دار کردن اهالی چاپ و نشر و رسانه، به عنوان اولین گام در اصلاح ساختار معیوب توزیع کاغذ در کشور موثر باشد.
