پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:ما همیشه خدا فکر می کردیم دوران پارینه سنگی و عصر حجر تمام شده است و اگر هم آن بندگان خدا با چالش هایی مواجه بودند، برای خودشان بوده و ربطی به نسل های بعدی ندارد. اما ظاهراً این طور نیست و برخی از گرفتاری های نسل جدید میراث غار نشینی اجدادمان به ویژه عزیزان نئاندرتال است. یعنی گل کم بود به مشکلات ژنتیک نئاندرتال ها هم آراسته شد! بشر امروز ی این همه گرفتاری و بدبختی دارد، حالا میراث دار مشکلات ژنتیکی انسان های عصر حجر به ویژه در موضوع احساس درد شده است.
یعنی این همه خصلت خوب انسان های باستانی و عصر پارینه سنگی، ما عهدی باید ژن احساس درد نئاندرتال ها را به ارث ببریم! جان به لبان نکنم. دانشمندان اخیراً کاشف به عمل آورده اند اگر آستانه درد کمی داریم، ممکن است ژن نئاندرتال را به ارث برده باشیم! زومیت نوشت: سه واریانت ژنی که براثر آمیزش اجداد انسان‌های مدرن با نئاندرتال‌ها به ما منتقل شده‌اند، ممکن است حساسیت ما را به انواع خاصی از درد افزایش داده باشند.
در حقیقت ارتباطات ماقبل تاریخ نئاندرتال‌ها و انسان های امروزی، عواقب ژنتیکی برای گونه‌ی ما درپی داشته است. اکنون، تحقیقات نشان می‌دهد که می‌توانیم آستانه‌ی تحمل درد را نیز به فهرست مواردی اضافه کنیم که آمیزش بین‌گونه‌ای انسان‌های باستانی ممکن است بر آن تأثیر گذاشته باشد.
بخشکی شانس... ما فکر می کردیم این انسان های عصر پارینه سنگی یا انسان های نئاندرتال‌ها، رودولفی، هایدلبرگی با آن تبرهای سنگی و دماغ های بزرگ که باب زندگی در مناطق خشک و سرد بود، اساساً انسان های پوست کلفت و ضد خشی بودند اما نگو آن بندگان خدا هم در برابر درد، عاجز بودند و حتی به انواع خاصی از درد حساس‌تر بوده باشند.
دکتر کاستوب آدیکاری، نویسنده همکار، در بیانیه‌ای گفت: «حساسیت به درد یکی از ویژگی‌های مهم برای حفظ بقا است و به انسان توانایی می‌دهد تا از دردهایی با آسیب جدی اجتناب کند. یافته‌های ما نشان می‌دهد که ممکن است نئاندرتال‌ها به انواع خاصی از درد حساس‌تر بوده باشند؛ گذشته از آستانه‌ی تحمل درد اندک، ممکن است آثار وراثتی و ارتباط ژنتیکی ما با اجداد نئاندرتال مان بر آناتومی بینی و حساسیت ما به کووید ۱۹ و احتمال ابتلا به «بیماری وایکینگ» نیز تأثیر گذاشته باشد. به‌نظر می‌رسد که ژن اجداد نئاندرتال مسئول خیلی چیزها است.
هر چند این گرفتاری هایی که ما داریم با مشکلات عزیزان غار نشین قابل مقایسه نیست، فقط خدا کند این لابلا دوستان آمارگیر بانک مرکزی و مرکز آمار ایران میزان شاخص فلاکت و آمار بیکاری و سایر بدبختی های اقتصادی عصر حاضر را، گردن شکسته نئاندرتال ها و ژن آنها نیندازند! چون این بندگان غار نشین خداوند کار و کاسبی و شغل درست و حسابی که نداشتند. پس فردا ممکن است کارشناسان اعلام کنند، بیکاری فزاینده در جامعه ماحصل انتقال ژن بیکاری نئاندرتال ها به نسل های بعد و ارثی است! خدا به خیر بگذراند...
