پایگاه خبری آوای رودکوف-صبا ساداتی:بهمئی را باید کانون تحولات سرنوشت ساز برای کهگیلویه بزرگ بدانیم. صداقتی که از وجودِ گرمابخش این مردم دلیر و نستوه به کهگیلویه بزرگ می رسد، نویدبخشِ تصمیمی قاطع و انسجامی چشمگیر است که بی درنگ، اسفندی پرثمر را خواهیم داشت.
در ایامی که قرار بود مدعیان «عزت»، به شهرستان بهمئی با آن همه سابقه درخشانی که در لحظه لحظۀ انقلاب اسلامی داشتند، عرضه نمایند، متکبرانه به مردم پشت کردند و بر عزت خود پا گذاشتند. متأسفانه به غیر از خدماتِ انقلاب گونه ای که در فاصله سالهای 1394 تا 1398 صورت گرفته بود، خدمت و برنامه ای برای برون رفت منطقه از محرومیت ها و محدودیت ها نداشتند.
مردمِ شایستۀ خدمت و خدمتگذاری، هنگامی که متوجه فرصت سوزیهای بی شمار سالهای 1399 تا 1402 شدند، آتشین ْ حضور را برای فرزند رشید خود و یادگار شهدا و ایثارگران رقم زدند. نمایش اقتدار و استقبال کم نظیر طوایف و ایلات بهمئی از «مهندس هاشمی پور»، یادآورِ روز های سرنوشت سازِ دلاورمردانِ این قوم شریف و شجاع استان، در صحنه های جنگ بوده و شور حضورشان تجلی شعور ملتی است که نظامی به اقتدارِ جمهوری اسلامی را انتخاب کردند. اگر مدعیان سناتورسازی که همواره بیش از خدمت، به خلافت می اندیشند، می توانستند این حضور و استقبال را درک کنند، به نیکی می فهمیدند که مردمی بودن و با مردم زیستین و مثل مردم زندگی کردن، نتیجه ای جزء عزتی که خداوند به پاسِ قدرشناسی مردم می دهد، نیست.
اگر برای خشنودی خدا و رضایت مردم خدمت کنی، سناتورسازی را به دردهایی که برای مردم تحمیل شده، اضافه نمی کردی. در آن صورت، لازم نبود برای عزت بخشیدن به خود و رفتارهایت، واژه های اقتدارگرایانه بسازی. تو باید نوکر مردم باشی. از امام رحمت الله علیه و مقام معظم رهبری که خود را نوکر مردم و مفتخر بر این نام می دانند، برتر نبودی که بخواهی با «تَسَخُر خدمت، تَصاغُر سن و تقابل با مردم»، فخر بفروشی و باد به غبغب اندازی و سلطان نمایی بکنی. توصیه می کنم این آخر عمری را به خود و هرآنچه از نام مردم گرفتی را محاسبه کن که عاقبت، پاسخگوی همین ها خواهی بود.
از غفلت های سناتور که بگذریم، باید از نهضتِ مطالبه گری و ندای تحولگرایی مردمِ با اصالتِ بهمئی درس بگیریم و زمان و فکر خود را معطوف به آینده ای بکنیم که باید به جای مسیر خدمت، شاهراههای خدمت رسانی را برای توسعۀپایدار، رفع بیکاری و تکریم خانواده ها، هموار کنیم. باید بر این قدرشناسی جوانان و بانوانی که فهیمانه در کنار بزرگان، نخبگان، علما و ریش سفیدان، راست قامت و آگاه، تا پاسی از شب، با سردارِ قهرمان خود «مهندس عدل هاشمی پور» زندگی کردند و برای زندگانی باعزت و کرامتِ پس از اسفند 1402، راهبرد معین کردند و چاره اندیشیدند و به فردای سبز بهمئی لبخند جاودانگی زدند را، کلاه از سر برداشت و به وجودشان افتخار کرد.
قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاءُ وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان آوای رودکوف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان آوای رودکوف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
