شعر "مرگ بلوط"
پایگاه خبری آوای رودکوف:در سوگ بلوط‌های زاگرس، شعر “مرگ بلوط” سروده‌ای از دلِ آتش‌گرفته علی دهقان (لنده) است. این شعر، مرثیه‌ای است برای زوال و نابودیِ بی‌رحمانه‌ی طبیعتِ بکرِ وطن، زبانی است رسا برای فریادِ دردِ این سرزمینِ سوخته.
دهقان، با واژه‌هایی آمیخته به سوز و گداز، تصویری تکان‌دهنده از ویرانی و رنجِ خاک، درخت و انسان به تصویر می‌کشد. او از “نِسِه” و “سَرِتَنگ” می‌گوید، از “بَن” و “کَرَتُر” و “کَلَخُنگ”، و از خاطراتی که با مرگِ بلوطِ کهن، خاکستر شده‌اند. “مرگ بلوط” نه فقط یک شعر، بلکه یک هشدار است؛ هشداری برای پاسداری از میراث طبیعی که به بهای بی‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی، در حالِ نابودی است.
"مرگ بلوط"
ای وای وطن چهره ی چون نسترنت سوخت
در آتش بیداد، تمام بدنت سوخت
مظلوم «نسه» وای وطن وای زسرتنگ
فریاد تومی سوزد وناز سخنت سوخت
فریاد تورا می شنوم چاره ندارم
ویران شدنم درتُپُق پیرهنت سوخت
ازناله ی کبکت کمر کوه بریده
قلب من ویران شده ی کوهکنت سوخت
از دارودرختت اثری سوخته مانده
بس لانه ی نشکفته میان چمنت سوخت
هم سوخت «بَنُ» هم «کَرَتُرْ» هم کَلَخـُنْگَتْ
صد خاطره با مرگ بلوط کهنت سوخت
درغربت خودسوختی ای بغض درآتش
ای وای، دوصد وای که حتی کفنت سوخت
فریاد،زفریاد به جایی نرسیده
بنگر دهنم سوخت، چودیدم دهنت سوخت
علی دهقان (لنده)
شانزدهم خرداد ۱۴۰۴
..............................
پی نوشت:
نسه وسرتنگ : نام روستاهایی در بخش موگرمون شهرستان لنده
بَنْ: پسته کوهی، نوعی درخت از سرده پسته
کَلَخُنْگ: نوعی درخت شبیه بَنْ با میوه ای کوچکتر و نرمتر
کَرَتُر: نوعی درخت
دهقان بخدا مرگ بلوط تو مرا کشت
مسئول کیا هست کجا هست بگویش
انصاف چرا نیست شروط تو مرا کشت