پایگاه خبری آوای رودکوف :در بحبوحه روزهایی که ایران، سایه تهدید و بحران را نزدیکتر از همیشه احساس کرد، تصویر تازهای از وحدت ملی ظهور یافت؛ ایرانی که مردمش از هر طیف و اندیشه و قوم، دوشادوش هم ایستادند و هرچه زخم و دلخوری و فاصله بود را، به نام وطن کنار گذاشتند. صحنههایی که این بار نه با فرمان و تبلیغ رسمی، که از دلدادگی و مسئولیت جمعی برآمد و نشان داد هنوز ریشههای میهندوستی در جان این سرزمین زنده است.
اما قدر این سرمایه سترگ تنها زمانی حفظ خواهد شد که سیاستورزان – بهویژه بدنه تمامیتخواه قدرت – از تکرار راههای گذشته پرهیز کنند و باور بیاورند ادامه انحصار و نادیده گرفتن جامعه، بزودی این امید ملی را خواهد فرسود. آنچه امروز ممکن شده، فردا شاید شدنی نباشد.
وقت آن است که نگاه محدود و اقتدارگرایانه جای خود را به مشارکت، مدارا و بازنگری جدی بدهد تا ققنوس وفاق ملی فرصت دوباره برای پرواز داشته باشد؛ وگرنه هر آنچه میماند، حسرت فردایی است که میتوانست از خاکستر بحرانها دوباره متولد شود.