پایگاه خبری آوای رودکوف – بر اساس اعلام رئیس سازمان ثبت احوال کشور، میانگین فاصله زمانی بین ازدواج تا تولد نخستین فرزند در ایران به رقم ۴.۳ سال رسیده است. این آمار، نمایانگر یک تحول قابل توجه در رویکرد زوجهای جوان به فرزندآوری و شکلگیری خانواده در سالهای اخیر است.
افزایش این بازه زمانی، از یک سو، میتواند به زوجها فرصتی مغتنم برای دستیابی به ثبات مالی و تحکیم بنیانهای اقتصادی زندگی مشترک پیش از ورود فرزند ارائه دهد. در این دوره، امکان برنامهریزی دقیقتر برای تهیه مسکن، پسانداز و سرمایهگذاری فراهم میشود و زوجها میتوانند با فراغ بال بیشتری به اهداف شغلی و حرفهای خود دست یابند.
از سوی دیگر، این تأخیر میتواند با چالشهایی نیز همراه باشد. کاهش احتمالی نرخ باروری و تبعات جمعیتی ناشی از آن، از جمله نگرانیهای جدی در این زمینه است. علاوه بر این، افزایش سن والدین، به ویژه مادران، میتواند مخاطراتی را در دوران بارداری و سلامت نوزاد به همراه داشته باشد.
در این میان، نباید از نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی نیز غافل شد. فشارهای اجتماعی و انتظارات خانوادگی، از یک سو، و تغییر نگرشها و اولویتهای زوجهای جوان، از سوی دیگر، در شکلگیری این الگو مؤثر هستند.
به نظر میرسد، در شرایط کنونی، نیازمند یک رویکرد جامع و چندجانبه برای بررسی و تحلیل این پدیده هستیم. سیاستگذاران و نهادهای مسئول باید با در نظر گرفتن تمامی ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این موضوع، به ارائه راهکارهایی بپردازند که ضمن حمایت از خانوادهها، به حفظ و ارتقای سلامت جامعه نیز کمک کنند.