روز ملی روستا و عشایر؛ یادکرد از تمدن‌سازان خاموش و هشدار نسبت به پیامدهای حذف سازمان امور عشایر کشور
پایگاه خبری آوای رودکوف:در تقویم رسمی کشور، پانزدهم مهرماه «روز ملی روستا و عشایر» نامگذاری شده است؛ مصوبه‌ای که به‌سال ۱۳۹۳ با هدف ارج نهادن به خدمات ارزنده این اقشار شکل گرفت. این روز، یادآور مردان و زنان غیرتمندی است که با دستان پینه‌بسته و چهره‌های آفتاب‌سوخته، مفهوم اراده و کار را معنا می‌کنند و حیات روستا و عشایر را تداوم می‌بخشند.
تمدن‌سازان خاموش
روستاییان و عشایر، رگ‌های حیاتی تولید و بقای کشورند؛ مظهر صداقت و صمیمیت، ایمان و نوع‌دوستی. این جوامع، ستون‌های اقتصادی و پشتوانه استقلال سیاسی و امنیتی هستند. آمار نشان می‌دهد حدود ۲۷/۳ درصد جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و بیش از ۹۰ درصد محصولات کشاورزی، ۲۵ درصد گوشت، و سهم بزرگی از صنایع دستی و لبنیات ارگانیک را تولید می‌کنند.
هنر زیستن در سخت‌ترین شرایط
زندگی عشایری با کوچ میان ییلاق و قشلاق، پیمودن ایل‌راه‌های صعب‌العبور و حفظ زیست‌بوم‌های شکننده معنا پیدا می‌کند. اما از کاهش مراتع و خشکسالی تا مشکلات فروش محصولات، نبود زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی، و بی‌توجهی به مسیرهای کوچ، چالش‌های این زندگی دیرینه بی‌شمار است.
نقد سیاست‌های اخیر: حذف سازمان امور عشایر
در چنین شرایطی، انتشار خبرهایی مبنی بر حذف سازمان امور عشایر کشور، نه‌تنها با آرمان‌های این روز ملی در تضاد است، بلکه می‌تواند آثار جبران‌ناپذیری بر معیشت و هویت این قشر وارد کند. سازمانی که سال‌ها متولی ساماندهی، حمایت و توسعه عشایر بوده، حذفش به معنای ناپدید شدن یک مرجع تخصصی و تشدید پراکندگی تصمیم‌گیری است؛ در حالی که بیش از ۵۰ نهاد مختلف به شکل پراکنده در حوزه روستا و عشایر مداخله دارند، نبود یک ساختار متمرکز، مشکلات موجود را چند برابر خواهد کرد.
راهکارها و امیدها
تشکیل کارگروه‌های توسعه روستا با محوریت شورای اسلامی، ایجاد سازوکار مدون خرید محصولات، توسعه گردشگری روستایی و عشایری، مبارزه با خشکسالی و تأمین آب پایدار، و حمایت هدفمند از تولیدات، بخشی از مسیر توسعه پایدار این جوامع است. امام خمینی(ره) عشایر را «ذخایر ملت» دانسته‌اند؛ و این ذخایر نه‌تنها در تولید، بلکه در پاسداری از فرهنگ و مرزهای کشور سرمایه‌ای بی‌بدیل هستند.
پانزدهم مهر، فقط یک روز در تقویم نیست؛ بلکه یادآوری است برای پایبندی به مسئولیت ملی در قبال روستا و عشایر و مقابله با هر تصمیمی که این قلب تپنده ایران را تضعیف کند.
نویسنده: راضیه آرچین
