منصور نظری :به مناسبت بازگشت شکوهمند و عاشقانه 93 شهید گمنام به آغوش ایران اسلامی، مثنوی «شقایق‌های عاشق» تقدیم به شهدای گمنام کربلای ایران در 8 سال دفاع مقدس

پایگاه خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir، دکتر محبوب پناهی: میخواهم قبل از اینکه وارد نوشته استاد ارجمند دکتر سریع القلم بشویم که خود از خواندن آن بسیار استفاده کردم در خصوص تعریف سیاستمدارو آنقدر تامل برانگیز و به حق خلا واقعی امروزمان و خواستم ضمن به استحضار رساندن مردم عزیز مقدمه ای را به لحاظ ارتباط موضوع با انتخابات مجلس و نمایندگی، تعریف قانونی از نماینده داشته باشیم و وظیفه اصلی نماینده و یا وکیل را در خصوص موکلش آنگونه که در قانون آمده است بدانیم. نماینده کیست ؟ نماینده کسی است که از طرف کسی دیگر برای مذاکره در امری یا انجام دادن کاری معین شده باشد . آیا نماینده را می‌توان نوعی وکیل دانست ؟بله تعریف وکیل و نماینده یکی است و اتفاقاً در لغت‌نامه‌ها نیز وکیل، مترادف نماینده می‌باشد . آیا نماینده باید در تحقق اراده‌ی شخصی که از جانب او وکیل شده است (موکلش) تلاش نماید ؟بله، زمانیکه این کار نماینده بودن (وکالت) راپذیرفته است به این معنی است که باید نهایت سعی خود را در تحقق اراده‌ی موکلش انجامبدهد . آیا نماینده می‌تواند آنچهرا که بهزعم خود به صلاح موکلشمی‌داند، اگر چهخلاف نظر موکلش می‌باشد، انجام دهد ؟او به عنوان «نماینده» فقط می‌تواند، در تحقق اراده‌ی «موکلش» تلاش کند. مگر آن‌کهاز نماینده بودن، انصراف دهد و سپس در صورت توافق، به عنوان مشاور یا وصی موکل سابقش و یاحتیبه عنوان نماینده‌یطرف مقابل،انجام وظیفه نماید . آیا نماینده می‌تواند به جای انجامدرخواست موکلش، نظر شخص دیگری مثل نظر رئیس خود و یاحتی نظر قانونو منافع ملی را در کار خود دخالت بدهد ؟نماینده فقط می‌تواند در تحقق اراده‌یموکلش تلاش کند. مگر آن‌که از نماینده بودن انصراف بدهد و آنگاه به عنوان مرئوس شخصی دیگر یا حتی به عنوان مرد قانون یا هر عنوان دیگری انجام وظیفهنماید . پس تکلیف اخلاق و یا قانون چه می‌شود ؟نماینده اگر کاری را خلاف اخلاق یا قانون یا حتیمغایر باورهای شخصی‌اش می‌داند، می‌تواند از کارش(نماینده بودن) انصرافبدهد.آنگاه دیگر مجبور به انجام کاری خلاف قانون یا اخلاق نیست. نه آن‌که همچنان خودش را نماینده‌ی کسی بدانددر عین از جای دیگری دستور بگیرد. بنابراین کسانی که میخواهند بعنوان نماینده مردم در مجلس حضور پیدا کنند بدانند که باید وکیل ملت باشند نه وکیل منافع و افراد خاص،موکلین شما مردم هستند و باید طبق قانون فقط در جهت مطالبات و منافع و خواسته های موکلین خود یعنی خواست ملت قدم بردارید و اکر به هر دلیلی نمیتوانید باید از کار خود انصراف دهید. مطالبات مردم را امروز همه میدانیم: مردم بدنبال رفاه- اشتغال- آزادی و امنیت هستند و نماینده ای که نتواند به این مطالبات و خواسته های مردم بعنوان موکلین خود عمل کند یعنی بعنوان نماینده و از منظر قانونی به وظیفه خود درست عمل نکرده است وباید در مقابل ملت پاسخگو باشد. واما متن زیر نوشته استاد بنام علوم سیاسی دکتر سریع القلم در خصوص تعریف سیاستمدار است که بسیار مرتبط با بحث مجلس و انتخاب مردم می باشد. امیدواریم که در روشنگری و انتخاب صحیح این مطالب یاریگرمان باشد و احساسی و تعصبی تصمیم گیری نکنیم چرا که سرنوشت و آینده کشور در گرو تصمیم گیری و انتخاب صحیح و عقلانیست. دکتر محمود سریع‌القلم، مطلبی را که از هشت سال پیش علاقه‌مند به نوشتن آن بوده ‌ به رشته تحریر در‌آورده ‌تا به این پرسش پاسخ دهد که چه کسی را می‌توان سیاستمدار نامید؟ سیاستمدار شدن به چه دانشی نیاز دارد و راه کسب آن کدام است؟ یک سیاستمدار چه کسانی را پیرامون خود جمع می‌کند، چه خلقیاتی دارد و راه تربیت چنین سیاستمداری چیست؟ متن نوشته ایشان به قرار زیر است: … نزدیک دو قرن است که سیاستمداری، تخصص است. از زمانی که در غرب اروپا و شمال آمریکا، حزب شکل گرفت و تولید ثروت به ثبات سیاسی و عقلانیت نیاز پیدا کرد، سیاستمدار شدن نیز تخصصی شد. اما چون در ایران هنوز حزب شکل نگرفته و عرصه سیاست عمدتا بر حس و مزاج و تمایلات فردی استوار است، آنچه سیاسی است، بیشتر حالت تصادفی دارد، واقعه و شانس است، به تلفن‌ها و روابط وابسته است و با دوستی‌های قدیمی شکل می‌گیرد. قاعده و قانون و متن و آیین‌نامه یا نیست یا جنبه تزیینی دارد. چون خواسته‌ها و منافع آدمیان ملاک است و به معنای علمی کلمه، سیستمی در کار نیست، فضا پیوسته مبهم و بی‌ثبات است. بنابراین، موضوع بسیار ساده و شفاف است. مادامی‌ که صحنه‌گردان سیاست نزد احزاب نیست، میدان سیاست پر از آشوب و هرج و مرج بوده و حالت سینوسی خواهد داشت. از این ‌روی، سیاستمداری در درون نظام حزبی ارزش حقیقی پیدا می‌کند. اما سیاستمدار چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟ در زیر‌ این ویژگی‌ها از منظر یک دانش‌پژوه علم سیاست، به ترتیب اولویت تبیین می‌شود: ۱٫ دانش: مهمترین ویژگی یک سیاستمدار حرفه‌ای، دانش او از وضعیت کشورش و همچنین از محیط بین‌المللی است. منظور از دانش، مواد خام نیست. مواد خام باید تجزیه و تحلیل شود و با استنباط حرفه‌ای و عقلی و منطقی همراه باشد. این استنباط به آسانی به دست نمی‌آید و با مطالعه روزنامه‌ها، بولتن‌ها و شبکه‌های خبری دست‌یافتنی نیست. یکی از دلایلی که در کشور ما، اشتباه و سعی و خطا فراوان است، به موجب درس خواندن تکه‌تکه و بدون دقت و تمرکز افراد، پس از سال‌ها کار اجرایی است. شمار کسانی که اول درست درس خوانده و سپس کار اجرایی را پذیرفته‌اند، بسیار محدود است. فهم چندبعدی و عمیق مسائل یک کشور و محیط بین‌المللی کار آسانی نیست. بهترین رشته‌ها برای تحقق چنین هدفی، رشته‌های علوم انسانی هستند به ویژه اقتصاد، حقوق و مدیریت. طی دو دهه اخیر، ۲۵۰ دانشکده اقتصاد و مدیریت در چین تأسیس شده تا نیروی انسانی لازم برای دستگاه هیأت حاکمه چین با همکاری دانشگاه‌های برتر جهان تربیت کند. کسانی که این رشته‌ها را می‌خوانند و استاد می‌بینند و متون می‌خوانند، رقم و آمار می‌فهمند و به‌ طور طبیعی از تخیل، خرافات و وارونه نشان دادن واقعیت‌ها فاصله می‌گیرند. کسی که اقتصاددان است، تفاوت کهکشانی میان نیم درصد رشد اقتصادی با هشت درصد را می‌فهمد. کسی که حقوق خوانده، از واژه‌ها و مفاهیم و عبارات و حتی حروف اضافه با دقت استفاده می‌کند و «مسئولیت» سخن خود را بیشتر می‌پذیرد. با اطمینان می‌توان گفت که در کشورهای قابل اعتنای جهان، ۸۰ درصد سیاست‌مداران یا اقتصاد خوانده‌اند یا حقوق. این دو تخصص باعث می‌شود تا فرد در شناخت محیط داخلی و بین‌المللی کشورش، با واقعیت‌ها،‌ مسائل را ارزیابی کند و از خیال‌بافی، جزمیت و حتی خودخواهی فاصله گیرد. در تحقیق‌ در دانشگاه کمبریج، ۹۲درصد بنیادگرایان در خاورمیانه یا مهندسی و علوم پایه خوانده‌اند یا پزشکی. دلیل تناسب میان این رشته‌ها و جزمیت، ذهن دوتایی (Binary) و یا سیاه و سفید است. انسان‌های عمیق که با مطالعه دست‌کم پنج هزار‌ کتاب به مرحله استنباط می‌رسند، دارای مدارهای خاکستری در ذهن و تجزیه و تحلیل هستند. سخن گفتن دقیق عمدتا هنر و توانایی حقوق‌دانان است و بی‌دلیل نیست که در تاریخ آمریکا نزدیک به ۹۰ درصد سیاستمداران، حقوق‌دان هستند. فهمیدن متن در مورد مسائل داخلی یک کشور و تحولات بیرونی خود یک تخصص است و نمی‌توان در این عرصه خودآموزی کرد. ۲٫‌ ابزار تصمیم‌گیری: تصمیم بر اساس واقعیت ضمن در نظر گرفتن افق‌ها و آرمان‌ها مهمترین مهارت یک سیاستمدار است. او برای ‌تصمیم‌های عقلایی هم خود باید ظرفیت‌های تحلیلی و منطقی از واقعیت و امکانات داشته باشد و هم گروهی که دایره نخبگان فکری و نخبگان ابزاری او را تشکیل می‌دهند، از چنین قوه‌هایی برخوردار باشند. در کشورهای قابل اعتنای جهان، کسانی که اطراف یک سیاستمدار کلیدی قرار می‌گیرند به مراتب از خود او تواناترند، کما اینکه کیسینجر از نیکسون، چوئن لای از مائو، جک استرا از تونی‌بلر، تیمور تاش از رضا شاه، گنشر از هلموت کل و داوداوغلو از اردوغان به مراتب تواناتر بودند و هستند. یکی از روش‌های شناخت یک سیاستمدار و سنجش ظرفیت‌های او، دقت در اطرافیان اوست. هیلاری کلینتون، احترام در داخل آمریکا و تقدیر جهانیان را به عنوان وزیرخارجه کسب نمود. حضرت امیر در فرمان مالک اشتر توصیه می‌کنند: کسانی را به کار بگمار که آنها در نزد مردم به بهترین‌ها شناخته می‌شوند. سیاستمدار کسی است که می‌خواهد مسائل را حل کند و مشکلات را تخفیف بخشد و نگرانی‌ها را بکاهد، نه آنکه با جهل و بی‌دانشی و حُبّ نفس خود،‌ مشکلات را ‌‌تصاعدی گسترش دهد. سیاستمدار فردی ایدئولوژیک و یا جزمی نیست که به ذهنیت‌های بسته، غیرواقعی و غیرقابل دستیابی، محصور بماند؛ سیاستمدار هم قدرت را درک می‌کند و هم محدودیت‌های آن را. او به پیامد سخنان و تصمیم‌های خود آگاه است؛ برای نمونه،‌ سیاستمدار دانش‌محور که به یک گروه مشورتی مجرب وابسته است، تلاش می‌کند پرونده هسته‌ای ایران در وین و در آژانس بین‌المللی هسته‌ای باقی بماند تا آنکه به شورای امنیت سازمان ملل در نیویورک برود، زیرا این سیاستمدار سرنوشت پرونده‌های ارجاعی به شورای امنیت را در تاریخ خوانده است و تعهد کاری و وطن ‌دوستی مشاوران او مقدم بر جهل و چاپلوسی آنهاست تا افق را ببینند و مانع از تصمیم‌گیری‌های نادرست شوند. سیاستمدار حرفه‌ای در عصر جهانی شدن به چند زبان تسلط دارد، نه آنکه آشنایی کلی داشته باشد و یا مانند برخی به اصطلاح مدیران در حدّ (Yes) و (No) باشند. سیاستمدار مدیریت گزینشی ندارد بلکه مشکلات به صورت هرمی در ذهن او و زیرمجموعه او شکل گرفته‌اند و تقدم و تأخر دارند. سیاستمدار اولویت‌بندی داشته و از مسائل یک کشور و حتی نظام بین‌الملل، فهم شبکه‌ای دارد. او تمرکز دارد و دچار ذهن پریشانی و رفتار پریشانی نیست. سیاستمدار حرفه‌ای هر روز در رسانه‌ها نیست، چون نیازی به خودنمایی ندارد بلکه به ضرورت ظاهر می‌شود و اثر می‌گذارد. تصمیم‌گیری یک سیاستمدار حرفه‌ای برای رضایت فرد و گروهی نیست بلکه برای کل کشور و سعادت و آینده آن است. عقلانیت سیاستمدار حرفه‌ای آنجا بروز می‌کند که چهل سال پس از تصمیم‌گیری، پیامدهای مثبت آن نمایان شود. ۳٫‌ خلقیات: خوبی نظام حزبی این است که دو یا سه دهه طول می‌کشد تا عامه مردم و نخبگان، افکار و خلقیات فردی و سیاسی او را بشناسند و بتوانند در مورد او، قضاوت‌های دقیقی انجام دهند. این وضعیت را مقایسه کنید با شرایطی که ‌۲۳ روز فرصت برای قضاوت کردن هست. بعد هم طیف وسیعی از افراد، پشیمان می‌شوند، چون ایرانی ظاهر مودب دارد، لایه‌های پنهانی او دیرتر شناخته می‌شود. بگذریم از اینکه شناخت ایرانی (در مقام مقایسه با ترکیه‌ای یا ژاپنی) اگر نگوییم محال بلکه بسیار دشوار است. سیاستمدار حرفه‌ای کسی است که از غرایز (کینه، عقده، حسد، طمع و امثالهم) عبور کرده است: او کسی است که غذای خوب خورده، در حد متعارف زندگی کرده است، ‌مهربانی و احترام را تجربه کرده است، سفر رفته و حتی از هوس نیویورک رفتن هم عبور کرده است. ریچارد نیکسون معتقد بود سیاستمدار حرفه‌ای از هر ده دعوت، شاید یک دعوت را قبول کند. مهمترین خصلت خُلقی سیاستمدار این است که با رقیب و مخالف خود، انسانی و در فرهنگ ما با اخلاق اسلامی رفتار کند. در گذشته ایرانی‌ها مؤدب‌ترین ملت‌ها بودند اما در معرض کارگزارانی قرار گرفتند که سخیف‌ترین رفتارها و واژه‌ها را استفاده کردند. شخصیت سیاستمدار باید هم‌وزن افکار او باشد و هر دو کفه با هم رشد کرده باشند. او باید در حدی خودسازی کرده باشد که عصبانیت خود را مدیریت کند و واکنش‌های خود را سال‌ها به تأخیر اندازد. همچنین‌ نه ‌‌رسمی و تصنعی بلکه ‌‌واقعی به شخصیت و افکار انسان‌ها احترام بگذارد. متعادل بودن، هم یک بعد آموزشی و فکری دارد و هم یک رکن تربیتی و شخصیتی. این تعادل با سهولت به دست نمی‌آید. اعتدال‌گرایی به مثابه یک چارچوب فلسفی در سایه یک نظام اجتماعی و تربیتی متعادل تحقق پیدا می‌کند. طبیعی است که نباید اینگونه افق‌ها را سهل انگاریم. یکی از روش‌های شناخت یک سیاستمدار حرفه‌ای و معقول، درجه توجه او به جزییات است: آیا این شهامت را دارد که به خاطر پنج ثانیه تأخیر از عده‌ای عذرخواهی کند؟ آیا رنگ جوراب او با رنگ لباسش سنخیت دارد؟ آیا در کنار فکر، ‌تجزیه و تحلیل، عقلانیت در تصمیم‌گیری و مدیریت، آداب راه رفتن، غذا خوردن و معاشرت را می‌داند؟ این گونه جزییات را می‌توان تا صدها مورد شمرد. تربیت رفتاری و فکری در خانواده، مدرسه، دانشگاه و محیط اجتماعی در رشد شخصیت سیاستمدار تعیین‌کننده‌اند. مانع و ترمز اصلی در مقابل سوءاستفاده‌ها، دزدی‌ها، اختلاس‌ها و حرام‌خوری‌ها قبل از آنکه فکر و قانون باشد، شخصیت و اصالت فرد و سیاستمدار است که پس از سال‌‌ها بلکه دهه‌ها عملکرد در عرصه سیاست قابل شناخت است. ۴٫ نکته آخر: سیاستمداری و عرصه سیاست گذرگاه عمومی نیست که هر کسی در آن ورود و خروج داشته باشد. پس از هزاران سال تاریخ ایران و تولید حجم چشمگیری از متون به موازات تجربیات گسترده، اکنون لازم است برای تضمین ظهور سیاستمداران حرفه‌ای از یک طرف، نظام حزبی را جدی بگیریم و از طرف دیگر، ارتباط جامعه با سیاست، از حسی و کوتاه‌مدت به عقلایی و درازمدت تقویت شود. به خاطر داشته باشیم که تجربه دو قرن اخیر بشر نشان می‌دهد که همیشه مسائل و مشکلات در ساختارها حل می‌شوند.   منبع : تابناک

دولت در نوع رفتار و گفتار سعودی‌ها هم «مقصر» و هم «مؤثر» است.به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir، سیدمحسن میرشمسی در " وطن امروز" نوشت:نه دولت روحانی، نه هواخواهان دولت و نه هیچ انسان منصفی نمی‌تواند کاسه کوزه بحران پیش آمده در روابط دیپلماتیک دولت و دومینوی قطع رابطه کشورهای عربی با ایران را بر سر آن چند نفری که به غلط به سفارت عربستان ریختند، بشکند!حمله به سفارت سعودی- که بی‌تردید اقدامی غلط و اشتباه بود- اگر نقش و سهم و تأثیری در سیاه‌بازی این روزهای عربستان و بحرین و امارات و سودان، و جیبوتی(!) و دیگر دنباله‌روهای آل‌سعود داشته باشد، نهایتاً 10 درصد است! 90 درصد بقیه معلول سیاست خارجی بشدت منفعلانه است و دولت مجالی برای شانه خالی کردن از زیر بار این مسؤولیت ندارد و نمی‌تواند خود را از این بحران دیپلماسی که نشانه دیگری از به بن‌بست رسیدن سیاست خارجی به اصطلاح تعاملی و تنش‌زدای دولت است، تبرئه کند! دولت روحانی هم در حادثه حمله به سفارت عربستان مقصر است و هم در گستاخ شدن حکام رژیم سعودی و رفتارهای منتج از این گستاخی و بی‌عقلی! دولت در حادثه حمله به ساختمان سفارت سعودی از 2 جهت دارای تقصیر است؛ از یک جهت قاصر است، چراکه به‌جای کنترل و هدایت صحیح خشم و غضب طبیعی منبعث از غیرت دینی و ملی مردم ایران در قبال گستاخی‌ها و خصومت‌افکنی‌های حکومت آل‌سعود، با واکنش‌های منفعلانه و غیرعزتمندانه‌اش، آتش خشم مردم را شعله‌ورتر کرد.  جنبه و جهت دیگر قصور و کوتاهی دولت این است که امنیتی‌ترین دولت تاریخ جمهوری اسلامی ایران که هم رئیسش و هم خیلی از وزرا و مقاماتش سال‌ها سابقه امنیتی- اطلاعاتی داشته‌اند، نتوانسته است حادثه‌ای مثل حمله به سفارت عربستان را که به‌راحتی و حتی از سوی مردم عادی قابل پیش‌بینی بود، پیش‌بینی و از وقوع آن جلوگیری کند.  دولت باید به این سوال مهم و اساسی پاسخ شفاف و روشن دهد که آیا شورای تأمین استان تهران که ریاست آن برعهده استاندار تهران است، پس از اعلام خبر اعدام آیت‌الله شهید نمر که کاسه صبر ملت ایران را  بیش از پیش سرریز کرد، جلسه‌ ویژه‌ای به‌منظور اتخاذ تدابیر لازم برای حفظ و تأمین امنیت سفارت عربستان که وظیفه ذاتی دولت است و نیازی به یادآوری آن به دولت در مواقع مختلف نیست، برگزار کرده است؟! اگر چنین جلسه‌ای برگزار نشده است، خود مؤید قصور دولت است و اگر هم برگزار شده است، دولت باید اعلام کند خروجی آن جلسه چه بوده که نتیجه‌اش جز ناتوانی دولت در حفاظت از سفارت سعودی نبوده است؟!همچنین این سوال مطرح است که وزارت اطلاعات دولت روحانی در این میان چه می‌کرده است؟! آیا وزارت اطلاعات که باید چشم و گوش پنهان و آشکار دولت و دیده‌بان بیدار نظام باشد، چنین حادثه‌ای را پیش‌بینی می‌‌کرده است یا خیر؟! اگر پیش‌بینی کرده، چرا اقدام پیشگیرانه‌ای انجام نداده و اگر پیش‌بینی نکرده، متأسفانه پیامی جز ضعف اطلاعاتی به افکار عمومی القا نکرده است! علاوه بر اینها دولت در نوع رفتار و گفتار سعودی‌ها هم «مقصر» و هم «مؤثر» است. باید از دولت پرسید آن‌روز که عربستان در مسیر مذاکرات هسته‌ای سنگ‌اندازی می‌کرد، آن زمان که مأموران سعودی به 2 زائر نوجوان ایرانی در فرودگاه جده تجاوز کردند، آن موقع که سعودی‌ها 500 زائر ایرانی را در فاجعه منا به قربانگاه بردند و جان پاک‌شان را گرفتند، آن وقت که وزارت خارجه عربستان در اقدامی توهین‌آمیز برای نماینده رسمی دولت جمهوری اسلامی ویزا صادر نکرد و کار به جایی رسید که جناب آقای ظریف مقابل امیر کویت زانو زد که وساطت و سفارش دولت ایران را به حکومت عربستان بکند، آن لحظاتی که مقامات گستاخ سعودی انواع و اقسام مواضع هتاکانه، خصمانه و تعابیر توهین‌آمیز را علیه دولت روحانی و مقامات دولت اتخاذ می‌کردند و نیز در موارد مشابه دیگر، آیا خبری از حمله به سفارت عربستان بود که بتوان ادعا کرد این مساله باعث و بانی رفتارهای دیروز و امروز پادشاهی سعودی و متحدانش بوده است؟! همه اینها اثبات می‌کند اقدام توهین‌آمیز عربستان، بحرین، امارات، سودان و دیگر متحدان رژیم سعودی در قطع یا کاهش رابطه دیپلماتیک با ایران و اخراج سفرای دولت جمهوری اسلامی، بیش از آنکه ناشی از حمله عده‌ای به سفارت عربستان باشد، متأثر از سیاست حاکم بر دیپلماسی دولت روحانی است! سیاست خارجی منفعلانه‌ای که به اسم تعامل و تنش‌زدایی، کاری جز کوتاه آمدن و سکوت و انفعال انجام نمی‌دهد! انفعال حوصله‌سَربَر دولت روحانی تا جایی است که کمترین و کوچک‌ترین اقتدار و قاطعیتی در واکنش مقامات دولتی در قبال این قطع و کاهش رابطه تحقیرآمیز مشاهده نمی‌شود! گویا ملت ایران همچنان باید در حسرت و آرزوی یک مثقال عزت و اقتدار در سیاست خارجی و دیپلماسی دولت روحانی، روزگار سپری کند!

منصور نظری :به مناسبت بازگشت غریبانه  93 کبوتر خونین بال دفاع مقدس مثنوی «رهسپاران بلا،عاشقان کربلا» تقدیم به  مادران معظم و معزز شهدای کربلای ایران

آوای رودکوف:حجت‌الاسلام بزرگواری در واکنش به خروج قلب راکتور هسته‌ای اراک نوشت: مشتی آدم مرعوب و وطن ‌فروش نتیجه تلاش و زحمات شبانه‌روزی شما شهیدان عزیز و دانشمندان هسته‌ای ما را به ثمن‌بخس فروختند

منصور نظری :مثنوی «عروسی عشاق»تقدیم به شهید مدافع حرم امیر سیاوشی، تازه دامادی که به مراسم عروسی اش نرسید

منصور نظری شاعر انقلابی و متدین کشورمان در مقدمه این مثنوی زیبا نوشتند: واقعیت این بود که بنده این شهید را انتخاب نکرده بودم تا برای اون شعر بگم!! اون شهید بزرگوار انتخاب کرده بود تا برای سالگرد شهادتش شعری گفته شود..

منصور نظری:به مناسبت شهادت سردارسلحشور سپاه حزب‌الله، سردار مقاومت سمیر قنطار، مثنوی «علمدار نور» تقدیم به شهدای جبهۀ مقاومت اسلامی و مدافعان حرم آل الله

منصور نظری:مثنوی «یلدای مهدوی» تقدیم به ساحت مقدس و نورانی حضرت بقیة‌الله الاعظم آقا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه شریف) و تمامی منتظران راستین حضرت یار

استادخسرو معتضد - تاریخ‌پژوه - متنی را در پاسخ به برخی اتهاماتی که علیه وی مطرح می‌شود منتشر کرده است.  به گزارش ،پایگاه تحلیلی خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir، به نقل از  ایسنا، در پی ابهامات و اتهاماتی که هر از گاهی در شبکه پیام‌رسان موبایلی تلگرام متوجه خسرو معتضد می‌شود، این تاریخ‌پژوه و روزنامه‌نگار متنی را ارسال کرده است. در این متن آمده است: «نادانان و بی‌سوادان و کم‌سوادان در هر دوره و زمانه‌ای بوده‌اند و کسانی را که بنا به دلایلی مورد لطف و محبت مردم قرار می‌گرفته‌اند به گونه‌ای مورد حمله قرار می‌داده‌اند تا آنان را تخریب کنند. به مرحوم دکتر محمد مصدق هیچ وصله‌ای نمی‌چسبید. از این رو شایع کردند کتابی که او به عنوان رساله دکترای خود درباره ارث در اسلام نوشته است به قلم یکی از روحانیون قم بوده است. در حالی که آن کتاب را دکتر مصدق در سوییس به زبان فرانسوی نوشته بود و بعدها در سال 1331 که میراشرافی معروف مدیر روزنامه رسوای آتش خواست آن را در روزنامه‌اش به چاپ برساند مجبور شد مترجمی استخدام کند. سرفرانسیس شپرد سفیر انگلیس در ایران که از مصدق به علت مبارزه او علیه استعمار ننگین شرکت نفت انگلیس و ایران تنفر داشت روزی در یادداشتی از سفارت انگلیس به وزارت خارجه لندن نوشته بود: از دهان مصدق بوی تریاک می‌آید. روزنامه‌های لندن هم این مهمل را چاپ کردند و جراید جیره‌خوار در شرکت نفت در تهران آن را تکرار کردند. حسین مکی سرسختانه در مقام نماینده مجلس به مبارزه با انگلیسی‌ها پرداخت و آن‌ها را با همه ید بیضایشان از آبادان بیرون انداخته بود و چون لکه‌ای به دامان او نمی‌چسبید گذشته او را پیش کشیدند که در جوانی درجه‌دار و استوار نیروی هوایی بوده و در قسمت فنی نیروی هوایی خدمت می‌کرده است. یک مامور اطلاعاتی انگلیس هم در گزارشی نوشت: «مکی مرد جسور و جدی و خطرناکی است. از مال دنیا چیزی جز خانه پدری ارثی ندارد و شاید بتوان با دادن صد هزار دلار رشوه او را از مخالفت باز‌داشت». در حالی که این پیشنهاد باتوجه به شخصیت خاص مکی که ممکن بود پیشنهاد رشوه انگلیسی‌ها را افشا کند خطرناک بود و اقدامی برای سنجش مکی نشد اما بعدها دشمنان آن رادمرد شایع کردند که به او صد هزار دلار رشوه داده‌اند. مکی آنقدر نترس و بی‌باک بود که در سخنرانی‌های خود در‌ آمریکا، آنان را مورد عتاب و خطاب قرار داد که چرا مهار خود را دست انگلیسی‌ها داده‌اند و مردم تمام بدبختی‌های خود را به دلیل حمایت آمریکا از انگلستان می‌انگارند. یا به آیت‌الله کاشانی تهمت زدند که مبارزات 50 ساله خود و پدرش با انگلستان را فراموش کرده و انگلیسی شده است. اخیراً نوبت من شده است که دیدم فردی در فلان شبکه پیام‌رسان موبایلی و در فضای مجازی این کشف را درباره من کرده است که من از خانواده و دودمان قاجاریه هستم و به همین علت در آثارم از پهلوی‌ها که اجداد مرا از سلطنت برکنار کرده‌اند انتقاد می‌کنم! متاسفانه کسانی هم بی هیچ مطالعه و پرسشی از روی دست هم کپی می‌کنند و برای هم می‌فرستند. چند شب پیش از رادیو فردا تصادفاً شنیدم سوابق فعالیت‌های کمونیستی جعفر پیشه‌وری در باکو را به طور کامل و جامع بیان می‌کرد اما اگر ما بخواهیم این مطالب را در رسانه‌ها بگوییم فوراً عده‌ای رگ گردنشان بالا خواهد آمد که چرا این حرف‌ها را می‌زنید. به ما برمی‌خورد. مضحک‌تر این‌که دیگری در سایتی دیگر نوشته: فلانی - یعنی من - نوه عضدالملک قاجار هستم. بنابراین از قاجاریه هستم و مطالبی که می‌نوشتم و می‌نویسم از روی حب به قاجاریه و بغض به پهلوی است. در همان حال یک مدعی هم مقاله‌ای منسوب به من مربوط به 45 سال پیش را کشف می‌کند و روی سایت می‌گذارد و ادعا می‌کند من از شاه تعریف کرده‌ام. آخر نفهمیدم من از قاجارها هستم و از پهلوی‌ها بدم می‌آید یا مداح شاه بوده‌ام؟! واقعیت را اما از زبان خود من بشنوید یا بخوانید: من از سلسله قاجار که 125 سال ایران را در حالت قهقرا و ضعف و عقب‌ماندگی نگاه داشت بسیار بدم می‌آید و کمترین نسبت خانوادگی با این ایل و تبار ندارم اما در میان همان قاجارها شاهزادگان شجاعی مانند عباس میرزا نایب‌السلطنه وطن ‌پرست و باسواد و عاشق ترقی و عظمت ایران و محمدعلی دولتشاه برادر او - که عثمانی‌ها را سر جای خود نشاند - و شاهزاده حسام‌السلطنه سلطان مراد میرزا که هرات را بازپس گرفته بوده‌اند که مورد احترام هر ایرانی هستند. بنابراین ترهاتی را که بدخواهان می‌نویسند کما این که درباره مرحوم استاد علی‌اکبر دهخدا می‌نوشتند او صدهزار تومان بودجه دولت را صرف تدوین یک مشت مطالب بیهوده‌ای کرد که لغت‌نامه خوانده می‌شود و خواسته نامش را بلندآوازه کند چیزی از ارزش و اهمیت مرحوم دهخدا کم نمی‌کند. بی‌مایگانی در دوران حیات مرحوم ملک‌الشعرای بهار به او حمله می‌کردند که چگونه در دوران حیات رضاشاه قصیده بلندبالایی در وصف او به نام «دیروز و امروز» ساختی و چرا برای عروسی محمدرضا پهلوی ولیعهد و فوزیه شاهزاده خانم مصری سرود شادباش سر دادی که آهنگ آن را سرهنگ مین باشیان ساخت. خدا بیامرزد ملک‌الشعرای بهار را که از آغاز سلطنت رضاشاه یا مأمورین دایره عملیات ویژه نظمیه قصد قتل او را در سال 1304 کردند و به علت اشتباه محض دیگری به نام واعظ قزوینی را سر بریدند، یا به علت سرودن اشعار انتقادی خود به زندان می‌افتاد و چند بار زندانی شد و یک بار او را به اصفهان تبعید کردند و آخر سر محمد علی فروغی شفاعت کرد و او را به تهران بازگرداندند و قرار شد کارهای ادبی و تحقیقی کند و حقوق او را که قطع کرده بودند برای امرار معاش خانواده‌اش از نو برقرار کنند. به او پیشنهاد شد قصیده‌ای بسراید تا دیکتاتور، کینه خود را به او فراموش کند و او آن قصیده را سرود. این کین‌توزی‌ها اما ادامه دارد. فردا اگر بنویسم آدولف هیتلر آدم‌کش بوده لابد یکی پیدا می‌شود و مرا فرزند چهارم ژوزف استالین و از کمونیست‌های صحیح‌النسل و بلشویک‌های وفادار می‌نامد! من یکی از میان مردمم. مانند همه مردم و با همه احساسات و اندیشه‌های آنان. از دیکتاتوری نفرت دارم و از هوچی‌گری و شانتاژ نیز نمی‌ترسم. ابلهان هرچه می‌خواهند و در چنته دارند بسازند و در فضای مجازی بگذارند. این توضیح هم برای عده‌ای از طایفه قاجاریه است که از من می‌پرسند: آیا جنابعالی هم از ما هستی؟ در جوابشان عرض کردم خیر. از هیچ ایل و تبار و طایفه‌ای نیستم. فقط ایرانی هستم و افتخار می‌کنم که از درون ملت ایرانم. همین!»

منصور نظری:مثنوی«حدیث رنج» تقدیم به شیخ رنج‌کشیده شیخ ابراهیم یعقوب زکزاکی روحانی مظلوم شیعه و رهبر جنبش اسلامی نیجریه که وی و خانواده‌اش به دست دژخیمان وهابی به جرم حُبِّ علی (ع) و در اوج مظلومیت به خاک و خون  کشیده شدند

منصور نظری:به مناسبت شهادت جانگدازامام رئوف،ثامن‌الحجج، امام رضا علیه‌السلام، مثنوی «سوگ خورشید»  تقدیم به جوان‌ترین شهیدمدافع حرم ،شهیدسیدمصطفی موسوی

دارد خبر اشکِ سَحَر، مرگِ سفیرِ نور را - بر تن سیه پوشیده مَه، آن کُشتۀِ مَستور را

پایگاه تحلیلی خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir کیهان نوشت :با نزدیک شدن به انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی تحرکات جریان‌های سیاسی برای پیروزی تشدید می‌شود. در این میان اصلاح طلبان و طیفی از حامیان دولت که به تشتت در جریان خود علم دارند سیاست فرار به جلو را در پیش گرفته و قصد دارند با ایجاد تفرقه در میان جبهه اصولگرایان پیروزی خود را تضمین کنند و در این راستا اصولگرایان از سوی جریان‌های فوق به دو طیف اصولگرایان معتدل و اصولگرایان تندرو تقسیم بندی می‌شوند !از تعریف نشدن اصلاحات تا تقسیم اصولگرایی!تقسیم اصولگرایان به دو طیف معتدل و افراطی از همان دست واژه‌سازی‌هایی است که از سال‌ها پیش رواج داشته است، در طول دهه 70 حامیان دولت وقت خود را اصلاح طلب و مخالفان را محافظه کار می‌نامیدند بی‌آن که نه اصلاح طلب و اصلاحات تعریف مشخصی داشته باشد تا هر کسی خود را اصلاح طلب نداند و نخواند و نه محافظه کار دارای تعریف واضحی بود تا کسی به این سوال پاسخ دهد که چرا معترضین به وضعی که اصلاح طلبان ساخته بودند محافظه کار خوانده می‌شدند.اعتدال نیز همین حکم را دارد، در طول بیش از دو سالی که از روی کار آمدن دولت یازدهم با شعار اعتدال می‌گذرد هنوز تعریف واضحی از این شعار ارائه نشده است و در سایه این عدم تعریف از سوی دولت بسیاری از جریان‌هایی که آوازه افراط گری‌های آنان به آن سوی مرزها نیز رسیده است از جمله فتنه گران 88 نیز خود را معتدل می‌خوانند.در هفته‌های گذشته و در سایه این مبهم‌‌گویی‌ها اصلاح طلبان و نیز برخی حامیان دولت به فکر ایجاد تفرقه در میان اصولگرایان افتاده‌اند.ائتلاف نانوشتهروزنامه زنجیره‌ای اعتماد در شماره ۲۶ آبان در مصاحبه‌ای با کاظم جلالی رئیس فراکسیون رهروان مجلس به این موضوع پرداخته و نوشت: ««اصولگرایان معتدل»؛ رقیبی جدی برای اصولگرایان تندرو در مجلس نهم و شاید موتلفی برای اصلاح‌طلبان میانه‌رو در مجلس دهم. هر چند این ائتلاف یک همراهی نانوشته باشد؛ آنچنان که کاظم جلالی در گفت‌وگو با «اعتماد» توضیح داده است.»گفتنی است ائتلاف اصلاح‌طلبان با اصولگرایان به اصطلاح معتدل را ابتدا محمدرضا عارف مطرح کرده و گفته بود که چنین ائتلافی می‌تواند نزدیک به واقعیت باشد.راهکار اصلاح طلبان برای ورود به مجلس دهماعتماد در گزارشی دیگر و در مصاحبه با شیرزاد نماینده اصلاح طلب مجلس ششم دوگانه اصولگرایان معتدل و تندرو را دوباره مطرح می‌کند.این روزنامه می‌نویسد: «ائتلاف با چهره‌هاي معتدل اصولگرا يكي از گزينه‌هاي  امروز اصلاح‌طلبان براي انتخابات مجلس دهم است. اصلاح‌طلبان براي رسيدن به كرسي‌هاي مجلس مي‌توانند ائتلاف با چهره‌هاي معتدلي را امتحان كنند كه شايد تا پيش از اين در اردوگاه اصولگرايي شناخته مي‌شدند اما امروز در نشست‌هاي اصلاح‌طلبان شركت مي‌كنند و براي همايش‌هایشان پيام مي‌فرستند. احمد شيرزاد در مورد امكان ائتلاف اصلاح‌طلبان با اصولگرايان معتدل مي‌گويد: اگر فضا به همين شكل پيش برود احتمال بداخلاقي‌هاي سياسي گروه‌هاي تندرو در جناح اصولگرا بيشتر خواهد بود و همين امر مي‌تواند چهره‌هاي معتدل اصولگرا را بيش از گذشته به سمت ائتلاف با اصلاح‌طلبان متمايل كند.»طرح اصلاح طلبانبرای نفوذی‌هافیض‌الله عرب‌سرخی از اصحاب فتنه 88 که در رسانه‌های زنجیره‌ای به عنوان فعال اصلاح طلب شناخته می‌شود نیز در مصاحبه با ایلنا از این عبارت استفاده می‌کند.وی می‌گوید: عملا در فضای سیاسی کشور یک تعامل و گفت‌وگوی غیررسمی میان نیروهای معتدل اعم از نیروهای جریان اصلاح‌طلب و نیروهای اصولگرا وجود دارد و هم‌اینک نیز در جریان است.عرب سرخی با این وجود ارائه لیست مشترک را مفید به فایده نمی‌داند و می‌گوید؛ این نیروها در جریان خود باید اثر گذار باشند یعنی نقش یک نفوذی را ایفا کنند!وی می‌گوید: « معتقدم حضور نیروهای معتدل در هر دو جریان، نفس حضورشان بیشتر کارساز است تا برقراری یک پیوند در قالب ائتلاف. به عبارتی، فکر می‌کنم نیروهای معتدل باید در جریان سیاسی خودشان نقش‌آفرین باشند.»تلاش برای جلوگیری از ریزش آرای اصلاح طلباناحمد خرم وزیر دولت اصلاحات نیز در مصاحبه با اعتماد این سیاست را پیشه می‌کند و می‌گوید: ائتلاف اصلاح‌طلبان با اصولگرايان معتدل نه در قالبي رسمي بلكه به شكل هماهنگي براي جلوگيري از ريزش آرا به سبد راي افراطيون مي‌تواند شكل بگيرد.محسن رهامی نیز از اصلاح طلبان فعال در فتنه 88 نیز همزمان با استفاده از عبارت اصولگرایان معتدل اصولگرایان را به دو دسته دیگر تقسیم بندی می‌کند ؛ اصولگرایان واقعی و اصولگرایان غیرواقعی !دو گانه دیگر اصولگرایان واقعی و غیرواقعی !رهامی با اشاره به جلساتی که این جریان با برخی گروه‌های مدعی اصولگرایی می‌گیرد می‌گوید: آنچه در اين جلسات تاكنون بيشتر مورد توجه بوده فاصله گرفتن اصولگرايان اصلي مانند هاشمي، ناطق و آقاي لاريجاني است، نسبت به اصلاح‌طلبان كه از سال 75 به بعد اتفاق افتاده است، فاصله گرفتني كه باعث رشد نيروهاي افراطي شده كه در انقلاب نقشي نداشتند. اين جلسات با اصولگرايان تهران و قم بيشتر در جهت ايجاد وحدت نيروهاي اصولگراي معتدل و اصلاح‌طلبان انجام مي‌شود.این که رهامی فعال فتنه چگونه و چرا دلسوز اصولگرایان شده است و در تلاش است اصولگرایان واقعی را از غیرواقعی تشخیص دهد جای سوال و تعجب است و انسان را یاد توصیه‌های دینی کارتر رئیس جمهور وقت آمریکا به امام خمینی می‌اندازد ! پاسخی که امام به کارتر داده بودند را می‌توان امروز نیز به اصلاح طلبانی مانند رهامی گوشزد کرد؛ «اسلام شناسی تقریباً رو به تورم است. خب، صدام هم اسلام شناس شده است! آقای سادات هم جزء اسلام شناس‌هاست که تشخیص می‌دهد که فلان امر موافق اسلام است، موافق اسلام نیست! اخیراً آقای کارتر هم جزء اسلام شناس‌هاست!... شما که اسلام را نمی‌دانید با «صاد» می‌نویسند یا با «سین» می‌نویسند، شما به اسلام چه کار دارید؟ ... می‌گوید من اسلام شناسم. و اشخاصی که مثلاً، هشتاد سال زندگی کردند، هفتاد سال زندگی کردند، همه‌اش هم در اسلام بودند، نه، اینها نمی‌دانند، لکن آقای کارتر می‌داند و رفقای ایشان.» «صحیفه امام، جلد 15، صفحه 188 و 189»این مسئله در باره اصلاح طلبان دخیل در فتنه 88 نیز موضوعیت دارد، آنانی که نمی‌دانند اصولگرایی را با سین می‌نویسند یا با صاد را با تفسیر و تبیین اصولگرایی چه کار ؟ اصلاح طلبان اگر به گفته عوام بیل زن هستند باغچه خود را بیل بزنند و تعریفی از اصلاح طلبی ارائه کنند که هر پناهنده به دشمنی در آن جای نگیرد.از سوی دیگر اگر از هاشمی که اصولگرا دانستن وی از سوی برخی اصلاح طلبان خنده‌دار می‌نماید بگذریم تلاش این جریان‌های امتحان پس داده برای جدا‌سازی برخی اصولگرایان از جریان انقلاب می‌تواند درس آموز باشد، درس آموز برای آنان که سوابق فتنه گران را در وطن فروشی می‌دانند و در یک جبهه قرار گرفتن با چنین افرادی برای آنان باید ننگ و عار به حساب آید.این سیاستدیگر جواب نمی‌دهددر یک کلام می‌توان گفت؛ سیاست تقسیم اصولگرایان به دو گانه‌هایی مانند واقعی و غیرواقعی و نیز معتدل و تندرو سیاستی قدیمی است برای فرار از شکست در جبهه‌ای متفرق .این جبهه از  فتنه گران 88،  اصلاح طلبان محافظه کار و برخی مدعیان تازه وارد اعتدال تشکیل شده است که هر یک سهمی را برای خود در مجلس آینده در نظر گرفته‌اند فارغ از اینکه آیا قانون این اجازه را به فعالان فتنه برای حضور در انتخاباتی درون نظام اسلامی و در چارچوب قانون اساسی نمی‌دهد. اصلاح طلبان باید بدانند که دوره خط کشی‌ها برای ایجاد تفرقه در جبهه انقلاب برای رسیدن آنان به مناصب حساس گذشته و این سیاست کهنه شده و دیگر جواب نمی‌دهد.

بلوط آن نگهبان نگهد‌‌‌‌‌‌‌ارند‌‌‌‌‌‌‌ه خاك سرزمين ماست كه همتش، رانش را مي‌راند‌‌‌‌‌‌‌ و ايستاد‌‌‌‌‌‌‌گي‌اش زلزله و تكانش زمين را مي‌ايستاند‌‌‌‌‌‌

پایگاه تحلیلی خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir پس از اظهارنظرهای مقامات کشورمان از جمله رئیس مجلس و معاون عربی و آفریقای وزارت امور خارجه درباره وضعیت غضنفر رکن‌آبادی و احتمال زنده بودن وی، حجت‌الاسلام آقاتهرانی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی نیز در اظهارنظری گفت که براساس اخبار رسیده، رکن‌آبادی زنده است و در اختیار رژیم صهیونیستی قرار گرفته است! حجت‌الاسلام‌ والمسلمین آقاتهرانی دیروز در سخنرانی دعای ندبه مدرسه علمیه معصومیه قم گفت: امروز خبردار شدیم که رکن‌آبادی زنده و در اختیار رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. این اظهارنظر آقاتهرانی در حالی است که پیش از این نیز گمانه‌هایی درباره احتمال ربایش رکن‌آبادی بسیار محتمل بود.  با این حال آنچه ماجرا را بسیار مشکوک می‌کند؛ مقاله اخیر روزنامه یدیعوت آحارونوت چاپ سرزمین‌های اشغالی است که در گزارشی نوشت یک گنج گرانبهای ایرانی در اختیار اسرائیل قرار گرفته است! شبکه العالم نیز در تحلیلی، این گزارش یدیعوت آحارونوت را ناظر بر ماجرای ربوده شدن رکن‌آبادی تفسیر کرده است.   وطن امروز

احمد جمال‌سیرت، جوانی ٢٢ساله‌ بود که نامش به‌عنوان نوزدهمین فردی که امسال اعضای بدنش در استان کهگیلویه‌وبویراحمد اهدا شد، به ثبت رسیده است

زُلفِ قلم به رنگِ خون، بر سَرِ نِی قمر کِشَد /بر تنِ شمسِ عاشقی، شَعشَعۀِ تبر کِشَد.در آستانه فرارسیدن تاسوعا و عاشورای حسینی، قسمتی از مثنوی بلند «نینوا» تقدیم به عاشقان ذبیح‌الله الاعظم، حسین علیه السلام

مدیرعامل سابق پرسپولیس‌ گفت: ارزش‌های فراوانی با فوت هادی ظهور کرد. تمام باشگاه‌ها و مردم سراسر کشور از خوزستان تا اصفهان و مازندران، پیشکسوتان، هنرمندان و ورزشکاران دیگر رشته‌ها همه کنار هم قرار گرفتند. این زیبایی‌های ورزش است که همه فراموش کرده‌ایم. همه نباید بدی‌های فوتبال و ورزش را ببینیم.  به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir به نقل از روزنامه گل، محمد رویانیان یکی از کسانی بود که برخلاف خیلی‌ها بعد از فوت نوروزی نه مصاحبه کرد و نه جلوی دوربین رفت. او که از این اتفاق ناراحت بود، حرف‌های متفاوتی نسبت به دیگران در خصوص خانواده نوروزی و آینده‌شان مطرح کرد. رویانیان در خصوص حضور احمدی‌نژاد در مراسم ختم نوروزی اظهارنظر کرد که در ادامه می خوانید: * پرسپولیس‌ طی دو سال گذشته روزگار خوشی نداشته. چرا شرایط این باشگاه این‌گونه شده؟ از سوءمدیریت گرفته تا همین اتفاق آخر، فوت نوروزی؟- به خاطر این است که آقایان مسیر درست را نرفته‌اند. پرسپولیس‌ طوری طراحی شده بود که پس از دو سال به موفقیت برسد. مسیر پرسپولیس‌ مثل ریل راه‌آهنی بود که آقایان قطار آن را از ریل خارج کردند. قطار پرسپولیس‌ در حال حرکت بود اما نگذاشتند حالا هم نمی‌خواهم دیگر درباره گذشته صحبت کنم. * شما در مراسم نوروزی بی‌سروصدا شرکت کردید...- واقعا ناراحت شدم. او یک جوان فوتبالیست بود که می‌دوید و سالم زندگی می‌کرد. فوت هر جوانی آدم را متاثر می‌کند. حالا اگر این جوان فوتبالیست هم باشد، به خاطر دامنه وسیع فوتبال، ناراحتی و اندوه بیشتر می‌شود. از فوت هادی حتی کسانی که او را نمی‌شناختند یا پرسپولیس‌ را قبول نداشتند، ناراحت شدند. اما فوت هادی یک جنبه مثبت هم داشت. * فوت هادی چه جنبه مثبتی می‌تواند داشته باشد؟- این اتفاق چهره زیبای نهفته در فوتبال را نشان داد. ارزش‌های فراوانی با فوت هادی ظهور کرد. تمام باشگاه‌ها و مردم سراسر کشور از خوزستان تا اصفهان و مازندران، پیشکسوتان، هنرمندان و ورزشکاران دیگر رشته‌ها همه کنار هم قرار گرفتند. این زیبایی‌های ورزش است که همه فراموش کرده‌ایم. همه نباید بدی‌های فوتبال و ورزش را ببینیم. * اگر سیاست نبود شاید چهره ظاهری فوتبال هم زیبا می‌ماند.- قبول دارم. سیاسی‌کاری‌ها، سیاست‌بازی‌ها و رفتارهای غیرشفاف در کنار دخالت‌های دولت باعث شد تا فوتبال آسیب ببیند. یکی از کسانی هم که از این سیستم و روش آسیب دید ما بودیم. اگر بخش خصوصی وارد فوتبال شود، انسجام اجتماعی هم بیشتر می‌شود. * یکی از مهمان‌های ناخوانده و سیاسی مراسم ختم نوروزی کسی نبود جز احمدی‌نژاد دوست شما. می‌گویند برای تبلیغات به این مراسم آمده بود؟- با شناختی که من از احمدی‌نژاد دارم، فکر نکنم برای تبلیغات آمده باشد. او فوتبالی است و همیشه در سالن سرپوشیده فوتبال بازی می‌کند و ورزش موردعلاقه‌اش فوتبال است. با این حال فکر نکنم کار احمدی‌نژاد تبلیغی بود. * اما می‌گویند او استقلالی‌ است برای همین بعید بود برای ختم یک پرسپولیسی‌ حاضر شود.- او به عنوان یک استقلالی به مراسم ختم نوروزی آمد. احمدی‌نژاد یک استقلالی دوآتیشه است و از بردهای استقلال برابر پرسپولیس‌ کیف می‌کرد. یادم هست در آن دربی که 3 بر 2 شد، وقتی تا دقیقه 80 پرسپولیس‌ با 2 گل عقب بود، به زریبافان گفت این هم از پرسپولیس‌، دیدید قدرت ندارد، برویم خانه... از دفتر کارش تا خانه، 10 دقیقه بیشتر راه نبود. وقتی رسید خانه و شنید که 3 گل خوردند، بنده‌خدا احمدی‌نژاد هنگ کرد که چطور می‌شود پرسپولیس‌ ظرف 10 دقیقه 3 گل زده باشد. من هم بعدا برایش کری خواندم. * پس حسابی از استقلال حمایت می‌کرد؟- بله، همیشه از فتح الله زاده حمایت می‌کرد. * شنیدید که افشارزاده قرار است از استقلال برود. دوباره همان ماجراهای پرسپولیس‌ برای استقلال تکرار می‌شود.- من درباره استقلال نظری ندارم اما در این سال‌ها این پرسپولیس‌ بود که زیاد تغییر داشت نه استقلال. جا دارد از خاکسپاری سردار بزرگ اسلام شهید همدانی، این مدافع حریم اهل بیت (ع) یادی بکنیم. او با شهادتش به کاروان کربلا متصل شد. از خدا بخواهیم که ما هم در صف بزرگ پشت او برای شهادت قرار بگیریم و توفیق شهادت برای اسلام و وطن ‌مان را داشته باشیم. * اگر مدیرعاملی استقلال را به شما پیشنهاد بدهند قبول می‌کنید؟- نه بابا... خیلی غلیظ می‌گویم نه. من فقط در پرسپولیس‌ مدیریت می‌کنم و یک پرسپولیسی‌ هستم. * برای دیدار پرسپولیس‌ و صبا به ورزشگاه آزادی می‌روید؟- چرا بروم؟ این یک بازی عادی است و نباید زیاد آن را سخت بگیریم و حساس کنیم. این دیدار یک بازی ساده بعد از فوت هادی نوروزی است. پرسپولیس‌ باید برای این دیدار از فضای فوت هادی بیرون بیاید. زمانی که در جبهه بودیم اطرافیان‌مان در کنارمان یا بغل‌مان شهید می‌شدند اما این باعث نمی‌شد که ما کنار بکشیم بلکه با قدرت بیشتری می‌جنگیدیم. حالا هم باید پرسپولیس‌ با قدرت بیشتر به کارش ادامه دهد. خداوند هادی نوروزی را هم بیامرزد. * اینکه باشگاه پرسپولیس‌ گفته با هادی نوروزی و پسرش قرارداد می‌بندد، کار درستی است؟- این کارها، کارهای احساسی است. برای زنده نگه داشتن یادش کارهای دیگری هم می‌توان کرد. متاسفانه در چنین مواقعی رفتارها احساسی می‌شود. بعد از فوت هادی، احساسی برخورد کردند. ما در این مملکت کم جوان‌های‌مان شهید نشدند. نباید این‌قدر احساسی رفتار کنیم. من از بزرگ‌ترها تعجب می‌کنم که چنین حرکت‌های بی‌سرانجامی را مطرح می‌کنند. باید واقعیت‌ها را بفهمیم و بصیرت داشته باشیم. ما همین چند روز پیش یکی از سردارهای بزرگ کشورمان که 45 سال مبارزه کرد را در سوریه از دست دادیم و پرپر شد. او در وصیتنامه‌اش گفته که فرزندانش دنبال مال دنیا نباشند و خودش را فدای اسلام کرد. هادی هم نگفته بعد از فوتش با او قرارداد ببندند. آقایان نمی‌خواهند صدقه بدهند. همین که طلب هادی را بدهند کافی است. باشگاه باید منطقی فکر کند و یک برنامه برای تامین بخشی از زندگی خانواده نوروزی داشته باشد. مثل اینکه یکی از اعضای باشگاه را به عنوان کارمند باشگاه استخدام کنند یا موضوعی که الان به ذهنم رسید هم بد نیست. * چه راهکاری به ذهن‌تان رسید؟- رییس جمهور روحانی به مازندران رفته بود. اگر واقعا به فکر خانواده نوروزی بودند، می‌توانند از طریق استاندار و نمایندگان استان، درخواستی را به رییس‌جمهور بدهند تا یک مرکزی را به‌نام هادی نوروزی افتتاح یا به بهره‌برداری برسانند. مثل یک سالن ورزشی یا امثال این مراکز که بخشی از درآمد آن را به خانواده نوروزی اختصاص بدهند. این کارها بهتر است از اعلام بستن چنین قراردادهایی که شدنی نیست. * گویا شما نامه‌ای به سران دولت داده‌اید؟- بله، نامه‌ای برای رییس جمهور درباره وضعیت ورزش و فوتبال فرستاده‌ایم و از طریق مسوولان دولتی و نمایندگان مجلس سعی کردیم نظرات‌مان را به گوش رییس‌دولت برسانیم اما هنوز جوابی نگرفته‌ایم.

ادوارد براون(مستشرق معروف انگلیسى) :آیا قلبى پیدا مى‏شود كه وقتى درباره كربلاسخن مى‏شنود،آغشته با حزن و الم نگردد؟حتى غیر مسلمانان نیز نمى‏توانندپاكى روحى را كه در این جنگ اسلامى در تحت لواى آن انجام گرفت انكار كنند