پایگاه خبری آوای رودکوف-محمد ظاهر آخش:طرح یکسان سازی لباس دانش آموزان با
هدف کاهش فاصله طبقاتی و یکرنگ کردن پوشش دانش آموزان از چند سال پیش در
کشور رایج شده است و تا حدود زیادی نیز مثمر ثمر واقع گردید ولی با همه
محاسنش در زمان حال به دلیل برخی بی توجهی ها مشکلاتی را در شهرهای کوچک
همچون لنده برای مردم ایجاد نمود.
حکایت چنین است:
در سنوات گذشته
جهت رفاه حال مردم،آموزش و پرورش بانی این امر خداپسندانه بوده و تمام تلاش
خود را در جهت خدمت به مردم به کار بسته است. این طرح فراز و نشیب های
زیاد و سختی های خاص خود را برای متولیان امر و همانا مسولان آموزش و پرورش
به همراه داشته است.اگر چه مبلغی ناچیز در حد هر نفر حدود هزار تومان و آن
هم جهت کمک به دانش آموزان بی بضاعت سهم آموزش و پرورش بود ولی همچنان خود
را مقید به پاسخگویی به مردم دانسته اند.
ولی مشکل از آنجا شروع
می شود که به خاطر همین هزارتومان،اعتراضات مردمی در سطح استان به اوج
رسیده است ، تا اینکه به گفته مسولان آموزش و پرورش این طرح برای امسال به
اتاق اصناف و صنعت و معدن واگذار شده و آموزش و پرورش فقط کد و رنگ را
مشخص و فقط مسول نظارت می باشد.
متاسفانه به دلیل پاره ای ملاحظات
سیاسی،کار دوخت لباس ها فقط به افراد خاصی سپرده شده و علی رغم پرداخت
هزینه های لازمه در خردادماه گذشته و شاید زودتر،هنوز که هنوز است و نیمه
مهرماه در حال سپری شدن می باشد خیل عظیمی از دانش آموزان لباس دریافت
نکردند و همراه با اولیا سردرگم و نگرانند. از طرف دیگر همان هایی که
دریافت کرده اند یا از جنس بسیار ضعیف هستند و یا رنگ مربوطه نیستند و یا
در سایز و اندازه متفاوتند و هم قیمت سرسام آور و مغایر با توافق انجام
گرفته می باشند.
حال این سوال به ذهن خطور می کند که :پس نقش اتاق
اصناف و صنعت و معدن چیست؟چه کسی باید جوابگوی مردم باشد که پشت درهای بسته
در حال انتظارند؟مسوولین عزیزی که شبانه روز در حال فعالیت و رایزنی و
دخالت در امور شورا جهت انتخاب شهردار مورد نظر و همسوی خود هستند،چرا به
این مهم توجه نمی کنند؟آیا جز این است که می پندارند مردم خوابند؟در هر حال
منتظر اقدام مسوولان مربوطه در خصوص مرتفع نمودن مشکل خود می باشیم.
طرح یکسان سازی لباس دانش آموزان با هدف کاهش فاصله طبقاتی و یکرنگ کردن پوشش دانش آموزان از چند سال پیش در کشور رایج شده است و تا حدود زیادی نیز مثمر ثمر واقع گردید ولی با همه محاسنش در زمان حال به دلیل برخی بی توجهی ها مشکلاتی را در شهرهای کوچک همچون لنده برای مردم ایجاد نمود. حکایت چنین است:
در سنوات گذشته جهت رفاه حال مردم،آموزش و پرورش بانی این امر خداپسندانه بوده و تمام تلاش خود را در جهت خدمت به مردم به کار بسته است. این طرح فراز و نشیب های زیاد و سختی های خاص خود را برای متولیان امر و همانا مسولان آموزش و پرورش به همراه داشته است.اگر چه مبلغی ناچیز در حد هر نفر حدود هزار تومان و آن هم جهت کمک به دانش آموزان بی بضاعت سهم آموزش و پرورش بود ولی همچنان خود را مقید به پاسخگویی به مردم دانسته اند.
ولی مشکل از آنجا شروع می شود که به خاطر همین هزارتومان،اعتراضات مردمی در سطح استان به اوج رسیده است ، تا اینکه به گفته مسولان آموزش و پرورش این طرح برای امسال به اتاق اصناف و صنعت و معدن واگذار شده و آموزش و پرورش فقط کد و رنگ را مشخص و فقط مسول نظارت می باشد.
متاسفانه به دلیل پاره ای ملاحظات سیاسی،کار دوخت لباس ها فقط به افراد خاصی سپرده شده و علی رغم پرداخت هزینه های لازمه در خردادماه گذشته و شاید زودتر،هنوز که هنوز است و نیمه مهرماه در حال سپری شدن می باشد خیل عظیمی از دانش آموزان لباس دریافت نکردند و همراه با اولیا سردرگم و نگرانند. از طرف دیگر همان هایی که دریافت کرده اند یا از جنس بسیار ضعیف هستند و یا رنگ مربوطه نیستند و یا در سایز و اندازه متفاوتند و هم قیمت سرسام آور و مغایر با توافق انجام گرفته می باشند.
حال این سوال به ذهن خطور می کند که :پس نقش اتاق اصناف و صنعت و معدن چیست؟چه کسی باید جوابگوی مردم باشد که پشت درهای بسته در حال انتظارند؟مسوولین عزیزی که شبانه روز در حال فعالیت و رایزنی و دخالت در امور شورا جهت انتخاب شهردار مورد نظر و همسوی خود هستند،چرا به این مهم توجه نمی کنند؟آیا جز این است که می پندارند مردم خوابند؟در هر حال منتظر اقدام مسوولان مربوطه در خصوص مرتفع نمودن مشکل خود می باشیم.
لنده
عضویت در خبر نامه
سخن گفتن ساده است اما جواب دادن سخت وباید متوجه بار حقوقی شرعی بشوید