پایگاه خبری آوای رودکوف- صادق توکلی کورایم:گشنیز گیاهی است علفی و یک ساله، به رنگ سبز که ارتفاع آن تا 80 سانتی متر
نیز می رسد. برگ های آن به دو شکل ظاهر می شوند. آنهایی که در قاعده ساقه
وجود دارند به شکل دندانه دار و دیگری در طول ساقه که باریک و نخی می شود.
قسمت مورد استفاده گیاه، ساقه، برگ و میوه آن است. میوه گشنیز گرد و به رنگ
زرد است. بوی تازه آن مطبوع نبوده و تقریباً بد بو است، ولی بر اثر خشک
شدن این بو از بین رفته و خوشبو می شود.
کارشناسان عرق گشنیز را در رفع عفونت مجاری ادرار، ناراحتی های گوارشی و نفخ شکم موثر می دانند.
تخم و میوه گشنیز خواص دارویی دارند.
سوپ رقیق از آب مرغ و گشنیز تازه و مصرف چند مرتبه در روز در برطرف شدن تب و سرماخوردگی موثر است. همچنین تناول ۲ تا ۵ گرم از تخم گشنیز با کمی عسل افزایش شیر مادران شیرده را درپی دارد.
لازم به ذکر است مصرف به اندازه گشنیز هیچ ضرری ندارد، ولی مصرف بیش از حد آن باعث حالت سستی توام با خستگی شدید شده و گاهی خواب عمیق، گنگی و بی حسی را به دنبال خواهد داشت.
خوردن گشنیز با غذا از ترش کردن جلوگیری و از مسمومیت های غذایی پیشگیری می نماید.
کارشناسان گیاهان دارویی شستن دهان و دندان با استفاده از دَم کرده گشنیز و یک قاشق چایخوری تخم گشنیز در یک لیوان آب جوش به مدت ۵ دقیقه را در ضدعفونی کردن دهان و دندان موثر می دانند.
کارشناسان جویدن تخم گشنیز را برای تسکین درد دندان موثر می دانند.
صفحه"گیاهان دارویی"پایگاه خبری آوای رودکوف را
اینجا دنبال کنید.
چرام عضویت در خبر نامه