پایگاه خبری آوای رودکوف-محسن تیربند:جنگل‌های منطقه زاگرس با توجه به زادآوری محدود و پایین، جزو جنگل‌های حفاظتی و حمایتی قرار دارد. به گونه ای که ۴۰ الی ۴۵ درصد از آب کشور توسط پوشش گیاهی زاگرس ذخیره و به‌تدریج آزاد می شود. قطع درختان و قاچاق چوب از معضلات تهدیدکننده جنگل‌های زاگرس است و اکنون خطر پروانه گیاه خوار نفس جنگل های زاگرس را در وسعت های نا باورانه گرفته است و مدیران ما سربه زیر برف کرده اند.
بیکاری مهمترین دلیلی است که باعث می‌شود مردم درختان را قطع و به ذغال تبدیل کنند سپس برای کسب درآمد و امرار معاش آن را بفروشند در کنار این آیتم ها زمین های خطرناک سیاسی و در بعدی تصرف های بیجا به منابع طبیعی و همچنین آتش سوزی های مشکوک کنترل را از حوزه منابع طبیعی خارج کرده.
چیزی که امروزه باید به وضوح بیان گردد عدم مدیریت صحیح در بخش کنترل و نظارت بر حوزه جنگل های زاگرس است که مدت هاست به چشم می خورد.
زنجیره اکوسیستمی یک حلقه ای به هم پیوسته است که اگر مدیریت در یک حوزه وابسته به دیگر حوزه ها لنگ بزند سایر چرخه به مشکل بر میخورد و دیگر زیستمندان و زنجیره حیات وحش دربخش جنگل و متصل به آن دچار خطا خواهد شد.
عدم توجه مدیریت محیط زیست به این مساله و سکوت غیره قابل قبول ایشان منجر به تهدید گونه های زیستی شده به عنوان مثال گونه سنجاب ایرانی که به علت نابودی جنگل و درختان بلوط و در نتیجه از دست رفتن منبع غذایی اصلی سنجاب‌های این منطقه شده که خود تهدیدی جدی برای حیات سنجاب ایرانی به‌شمار می‌رود.
در سال‌های اخیر بارها جنگل‌های زاگرس دچار آتش‌سوزی شده‌اند که برخی از آنها گسترده بوده و انتقاداتی را از عملکرد سازمان جنگل‌ها به دنبال داشته است. در این شرایط سازمان جنگل‌ها از حل مشکل تامین بالگرد برای اطفای آتش‌سوزی جنگلی، استقرار دائم بالگرد در زاگرس برای اطفای حریق جنگل‌ها و تامین سایر تجهیزات اطفای حریق خبر میداد ولی کماکان هیچ نتیجه ای در بر نداشته.
نباید فراموش شود که بیش از ۲۶ هزار هکتار نگین سبز زاگرس را دو دستی تحویل مدیرانی داده ایم که هیچ احساسی ندارند و سکوت فعالین محیط زیست زنگ خطری است جهت در قدرت ماندن این چنین مدیران. کما اینکه اقرار میکنم و توصیه میکنم به تحصیل کرده های بیکار منابع طبیعی و محیط زیست، هیچ گاه فرمول کار را به دست این مدیران نالایق قرار ندهید تا به واسطه آن بر این کرسی های سیاسی تکیه نزنند.
افرادی که به واسطه مدرک و اسم و چاپلوسی ها و واسطه های سیاسی جایگاه میگیرند و هیچ احساسی نسبت به عمق فاجعه ندارند مدیر نیستند بلکه داهول هایی (مترسک) هستند که حتی امیدی به قرار دادن آنها بر سر یک کرته برنجکاری هم نیست.
افرادی که به واسطه مدرک و اسم و چاپلوسی ها و واسطه های سیاسی جایگاه میگیرند و هیچ احساسی نسبت به عمق فاجعه ندارند مدیر نیستند بلکه داهول هایی (مترسک) هستند که حتی امیدی به قرار دادن آنها بر سر یک کرته برنجکاری هم نیست.
منابع طبیعی و محیط زیست میراث شما نیست که سکوت اختیار کرده اید و نمایندگانی که پافشاری بر این انتخاب کرده اند کمتر از این افراد مقصر نیستند و قطعا روزی باید پاسخگو باشند.
محسن تیربند
فعال محیط زیست
