پایگاه خبری آوای رودکوف:در اعماق زاگرس، جایی که عطر یاس وحشی با بوی خاک نمخورده در هم میآمیزد، فاجعهای خاموش در حال وقوع است. سودجویان بیرحم، با دستانی آلوده به طمع، به جان گیاهان کوهی افتادهاند. ریههای سبز کوهستان، بیرحمانه در حال ریشهکنی است و اینبار، نه تبر، بلکه ریشههای بیگناه گیاهان، قربانی حرص و آز انسان شدهاند.
در این میان، رد پای محیطزیست، در بسیاری از شهرستانهای کهگیلویه و بویراحمد، کمرنگ و ناتوان به نظر میرسد. گویی نهادی که باید حافظ این میراث گرانبها باشد، در گردابی از کاغذبازیها و کمبود امکانات گرفتار آمده است. چشمهایی که باید بیدار باشند، گاه به خواب رفتهاند و گوشهایی که باید شنوا باشند، فریاد خاموش طبیعت را نمیشنوند.
گیاهان کوهی، نه فقط زیبایی و عطر، بلکه راز حیات کوهستان را در دل خود جای دادهاند. ریشههایشان، خاک را در آغوش میگیرند و از فرسایش جلوگیری میکنند. برگهایشان، پناهگاهی برای حیات وحش میشوند و شهدشان، زنبورهای عسل را به رقص در میآورد. اما سودجویان، این گنجینههای باارزش را بیهیچ ترحمی به تاراج میبرند و محیطزیست، نظارهگر این فاجعه است.
آیا زمان آن نرسیده که مسئولان، از خواب بیدار شوند؟ آیا نباید با عزمی راسخ و قوانینی بازدارنده، جلوی این چپاول وحشیانه را گرفت؟ آیا نباید محیطزیست، با تمام قوا، از این میراث گرانبها پاسداری کند؟
کهگیلویه و بویراحمد، با کوههای سربهفلککشیدهاش، نیازمند نگاهی دیگر است؛ نگاهی که قدردان زیبایی و عظمت طبیعت باشد. نگاهی که به جای سودجویی، به فکر حفظ و حراست از این گنجینهها باشد. باشد که این یادداشت، جرقهای باشد برای بیداری وجدانها و آغازی برای حفاظت از این سرزمین سبز.