در سکوتی سنگین، شاعر رفت!
پایگاه خبری آوای رودکوف :استاد پولادرگ، در تاریخ ۲۵ مرداد ماه ۱۴۰۴ خورشیدی، به دیار باقی شتافت.
ایشان در اول شهریور ماه ۱۳۴۶ خورشیدی در خانواده‌ای سنتی، کشاورز و باغدار، در روستای علیخان‌آباد از توابع گیلان‌غرب و اصالتاً از ایل بزرگ خزل به دنیا آمد.
بعد از اخذ دیپلم، به خدمت مقدس سربازی رفت و پس از آن، با موفقیت در کنکور، به تحصیل در رشته‌ی ادبیات فارسی در کرمانشاه پرداخت. عشق به ادبیات از همان دوران در او شعله‌ور شد و سال‌ها در همین رشته به فرزندان آب و خاکش آموزش داد.
استاد پولادرگ پس از سال‌ها تدریس در گیلان‌غرب، در سال ۱۳۷۸ هجری شمسی به تهران مهاجرت و به فعالیت‌های آموزشی ادامه داد.
تنها اثر مکتوب مستقل ایشان، “بلوط‌های زخمی” نام دارد که شامل ۸۰ غزل است. همچنین اشعاری از ایشان در کتاب‌های مشترکی نظیر “گریه‌های ماهی سر قلاب”، “گلستان ادب” و “خنیاگران غزل معاصر” منتشر شده است.
نمونه‌ای از اشعار ایشان:
(۱)
سر می‌زند این سپیده با شادی و شور
بر دشت خیال عشق، شالی پرِ نور
پاشیده حریر زرد و سرخی دم صبح
از شرق دو چشمان تو، ای تو خودِ حور
(۲)
نفرین به گلوله‌ها و صد ننگ به جنگ
لعنت به هر اندیشه که زاید ننگ
هر کس که بکوبیده به کَوسی ز بلا
یا رب! بشود عرصه به دامانش تنگ
(۳)
هر چند که در کنارت آسوده‌ترم
باید دلکم را، به خیالت ببرم
عمری‌ست که در حسرت آغوش توام
باید بنشانی دلکت را به برم
(۴)
پنهان کنی باید غم دلتنگی‌ات را
تاوان سخت و مزد آن دلسنگی‌ات را
پشت غباری از توهم‌ها بپوشان
با خود ببر روی و ریای رنگینت را
(۵)
دیروز و پریروز و که تک‌تک گفتند
از ریب و ریا به دور و بی‌شک گفتند
ما را که خود رئیس نمی‌پذیرد
با “اس” چه تولدت مبارک گفتند
روحش قرین لطف و رحمت الهی باد.
✍ زانا کوردستانی
روحشون شاد 
