پایگاه خبری آوای رودکوف: در روزهای ابتدایی مهرماه، کلیپی از مراسم آغاز سال تحصیلی در یک مدرسه دخترانه یاسوج منتشر شد که فضای آن با گلیمها و قالیچههای دستبافت استان آراسته شده و دانشآموزان با پوشش مناسب و آراسته، اشعار لری را همخوانی میکردند. این همراهی ریتمیک با ضرب کف دست، یادآور آیینهای اصیل لری و بخشی از هویت فرهنگی کهگیلویه و بویراحمد بود.
در بخشهای منتشر شده، این ویدیو نشان میدهد که دانشآموزان نشسته بر زمین، برای همراهی با یک آهنگ محلی لُری، همآوایی میکنند، دست میزنند و دستمالهای سفیدرنگی را در هوا تکان میدهند. با این حال، واکنشها در فضای مجازی و میان برخی مسئولان، دوگانه بود؛ گروهی این اقدام را نمونهای از پیوند فرهنگ بومی با محیط آموزشی دانستند و تأکید کردند که چنین برنامههایی میتواند روحیه دانشآموزان را تقویت کند، در حالی که برخی دیگر با نگاه محتاطانه، بر ضرورت بازنگری در شیوه برگزاری برنامههای شاد در مدارس و پرهیز از هرگونه برداشت منفی تأکید کردند.
واقعیت آن است که جامعه ایران، در طول تاریخ، توانسته همزمان میان غمها و شادیها تعادل برقرار کند. موسیقی محلی و سنتی—در صورتی که همراه با رعایت حیا، عفت و پوشش مناسب اجرا شود—نه تنها میراث کهن را منتقل میکند، بلکه نسیمی از امید، وحدت و آرامش را در جمعهای دانشآموزی میوزاند.
کارشناسان فرهنگی معتقدند که برگزاری برنامههای شاد با حفظ ارزشهای اسلامی و هویت ملی، بهترین راه برای ایجاد نشاط اجتماعی است. چنین رویکردی، ضمن پاسداشت شأن مدارس، راه را برای حضور پررنگ موسیقی اصیل ایرانی در فضای تربیتی باز کرده و کمک میکند تا نسل جوان، فرهنگ سرزمین خود را عمیقتر لمس کند.