با از بین رفتن توان هسته ای کشور، مولفه های قدرت نیز آرام آرام رنگ می بازد. سوال اینجاست که آیا کشورهای غربی نیز اجازه دخالت و یا دیدار دولتمردان ما را با محکومان امنیتی خود خواهند داد؟
آوای دنا- تیتریک نوشت:دیدار کاترین اشتون،مسئول سیاست خارجی وامور عمومی اتحادیه اروپا از کشورمان که درظاهر در راستای مسائل هسته ای صورت گرفت دارای حاشیه هایی پر رنگ تر ازمتن آن بود!دیدار وی با یکی از محکومان فتنه در سفارت اتریش وهمچنین اشاره مایکل مان سخنگوی خانم اشتون موید این امر است.
مایکل مان در گفتگو با یک رادیو غربی گفته است:"این سفری متفاوت بود تا مسائل مورد نظر دوجانبه بین ایران واتحادیه اروپا ورای برنامه هسته ای وپیرامون مسائل منطقه ای،سیاسی وژئوپلوتیک مورد بررسی قرار گیرد واشتون می خواست بر این نکته تاکید کند که جامعه بین المللی باید برای یافتن راه حل برای مسائلی که درخاورمیانه در جریان است سخت تلاش کند."
سفر خانم اشتون به تهران که در فاصله کمی از دیدار های کارشناسی در وین ودیدار وزرای خارجه ایران و1+5 در یک هفته پس از این انجام گرفت در حالی است که هنوز هم چشم انداز تحقق اهداف مقرر در توافق ژنو ونحوه ی دستیابی به راه حل جامع،در هاله ای از ابهام قرار دارد واین سفر فاقد مضمون مباحث هسته ای بود.
سفر اشتون ودیدارش با یکی از محکومان فتنه به موازات سفر چندی پیش هیئت پارلمانی اروپا،متاسفانه درحال تبدیل شدن به یک رویه است که نشان از باز شدن فصل جدیدی از رویاروئی غرب با جمهوری اسلامی ایران است وگواه آن است که غرب با روی میز آوردن پرونده حقوق بشری،قرار است همراه با موضوعات هسته ای،حربه ی جدیدی جهت ادامه و بیشتر شدن تحریم های ظالمانه علیه ملت بزرگ ایران بکار ببرد.
تاکید مکرر کشورهای غربی مبنی براینکه 95درصد تحریم ها باقیمانده وهمچنان ادامه خواهد یافت موید این سناریو است.
لذا سفر اشتون به تهران را تقسیم کار با آمریکابر سر این موضوع می توان ارزیابی کرد، همچنین چنانچه به درستی به این سناریونگریسته شود، نباید از اظهارات مداخله جویانه "بان کی مون"دبیر کل سازمان ملل متحدبعنوان مهره تازه غرب علیه فشار بر جمهوری اسلامی ایران تحت عنوان موضوعات حقوق بشر ونیز رفع حصر سران فتنه، تعجب کرد و این اظهارات مهر تاییدی بر این فرضیه می زند که غرب در رویاروئی با نظام جمهوری اسلامی به هر بهانه ای متوصل می شود.
گزارش های احمد شهید در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران،دیدار هیئت پارلمانی اروپا با محکومان فتنه،دیدار اشتون با محکوم فتنه واظهارات وی ومعاونش درخصوص هدف وی از سفر به تهران،ادعاهای دیدبان حقوق بشر تحت این عنوان که"پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی،وضعیت در ایران هیچ تغییری نکرده واز حسن روحانی خواسته است که علنا علیه موارد جدی نقض حقوق توسط نیروهای اطلاعاتی وامنیتی موضع گیری کند وبه وعده هایی که در مبارزات انتخاباتی اش در مورد کاهش کنترل بر آزادی اطلاعات وسانسور شدید داده بود،عمل کند."
ورود غیر رسمی تیم های مختلف به کشور با عنوان تیم های دیپلماسی برای تحقق پروژه ضد حقوق بشری وملاقات با برخی محکومان امنیتی واخیرا نیز اظهارات مداخله جویانه بان کی مون،همه وهمه حکایت از آن است که طبق فرمایش مقام معظم رهبری خواسته های غرب از جمهوری اسلامی حد یقف نداشته و موضوع هسته ای بهانه ای بیش نیست وآنها با اصل وموجودیت نظام مخالفند.در این بین موضع گیری دیپلماسی خندان دولت اعتدال بسیار منفعلانه بوده است.
بعنوان نمونه در خصوص دیدار خارج از عرف اشتون با یکی از محکومان فتنه،سخنگوی وزارت امورخارجه به ارسال تذکر کتبی به سفارت اتریش خبر داد ودر اظهاراتی تامل برانگیز افزوده است که این دیدار" هماهنگ شده" نبوده است! موضع گیری واظهار بی اطلاعی سخنگوی وزارت امورخارجه از دیدار اشتون با محکوم فتنه طبق گفته ی رئیس قوه قضا، مصیبت ومطلع نبودن از آن مصیبت بزرگتراست!
لذا اعلام سخنگوی وزارت امور خارجه مبنی بر هماهنگ شده نبودن این دیدار ،اوج انفعال دیپلماسی وزارت امورخارجه است وباید گفت که این نوع موضع گیری وتوجیهات در شان ملت شریف ایران نیست.البته ذکر این نکته ضروری است که جزئیات دیدارهای اشتون با یکی از محکومین فتنه در روز جهانی زن واظهارات مایکل مان،که از تمایل پیشاپیش وزیر امور خارجه ایران برای از سرگیری گفت وگو های حقوق بشری سخن گفته،حکایت از آن دارد که سیاست مذاکراتی دولت روحانی فراتر از مباحث هسته ای است.
صرف نظر از اظهارات واقدامات مداخله جویانه کشورهای غربی،انتظار این است که دولتمردان جمهوری اسلامی مواضع اصولی وشایسته ای در قبال اقدامات خارج از عرف کشورهای غربی گرفته تا غرور ملی کشور دچار خدشه نشود.
و این شائبه نزد افکار عمومی قوت نگیرد که دستگاه دیپلماسی با استقلال این کشور زیر چتر اعتدال بازی می کند وبا از بین رفتن توان هسته ای کشور،مولفه های قدرت نیز آرام آرام رنگ می بازد.سوال اینجاست که آیا کشورهای غربی نیز اجازه دخالت ویا دیدار دولتمردان ما را با محکومان امنیتی خود خواهند داد؟
آنجاست که ضریب حساسیت غربی ها به دخالت در امور داخلی کشورشان را می توان محک زد!اما باید به سردمداران غربی گوشزد نمود که اینجا ایران است،نه اوکراین!لذا این ملت بزرگ تحت هدایت های رهبری ،اجازه دخالت هیچ کشوری را در امور داخلی خود نخواهند داد ودستی را که برای دخالت در این کشور دراز شود را قطع خواهند کرد.
حسین زندیه کارشناس سیاسی و امور بین الملل/ تیتر1
عکس روز
