نظام صنفی و تقویت جایگاه کشاورزان

نظام صنفی کشاورزی، قویترین تشکل قابل تصور، برای مشارکت مستقیم فعالان بخش کشاورزی در سیاست گذاری های کلان کشور و نیز تنظیم بازار، بر اساس منافع  تولیدکنندگان و البته مصرف کنندگان است.

تاسيس نظام صنفی كارهای كشاورزی در حقيقت گامی است در جهت استيفای حقوق و خواسته های مشروع و قانونی كشاورزان، برقراری عدالت و بهبود وضع اجتماعی، فرهنگی و  معیشتی آن ها كه نويد آينده ای روشن را به اين عزيزان می دهد.

نظام صنفی کشاورزی تشکلی غیر تعاونی است که صنفی و حرفه ای با ماهیت اجتماعی بوده و منافع عمومی کشاورزان را دنبال می کند. نظام صنفی تشكّلی است كه وجود آن به توسعه كشاورزی و تقویت جایگاه كشاورزان كمک خواهد نمود.

یکی از مسایل مهم بخش کشاورزی با بیش از ۴.۵ میلیون بهره بردار، فراهم ساختن بستر مناسب برای دفاع از حقوق و منافع صنفی و شغلی کشاورزان و بهره برداران بخش کشاورزی در راستای بهبود شرایط و سطح زندگی آنان در مسایل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است.

نظام صنفی کشاورزی به استناد وظایف و مسئولیت هایی که قانون بر عهده آن گذاشته شده است این امر مهم را دنبال می نماید و موظف است برای پیگیری حقوق اجتماعی و اقتصادی در مباحث سیاست گذاری و برنامه ریزی برای حمایت و دفاع از منافع اشخاص حقیقی و حقوقی شاغل در بخش کشاورزی وارد عمل شود تا در کنار دیگر تشکل های بخش کشاورزی در بهبود سطح زندگی و معیشت بهره برداران بخش ایفای نقش نموده و تنها ساختار بخش کشاورزی باشد که با حضور مستقیم کشاورزان در مراکز تصمیم گیری و تصمیم سازی حوزه کشاورزی برای دفاع از حقوق افراد شاغل در بخش، در نهایت توسعه و پیشرفت کشاورزی کشور را فراهم می سازد.

نظام صنفی کشاورزی یک نهاد اجتماعی و صنفی غیردولتی، غیرسیاسی و غیرانتفاعی است که امکان حضور و عضویت تمام کشاورزان و بهره برداران بخش کشاورزی در آن پیش بینی شده است؛ یعنی هر شخص حقیقی یا حقوقی که در زمینه بهره برداری از آب و خاک به منظور تولید محصولات کشاورزی، گیاهی و حیوانی (از قبیل زراعت، باغداری، جنگلداری، جنگل کاری، مرتعداری، آبخیزداری، بهره برداری از شبکه های آبیاری و زهکشی، دامداری، شیلات، آبزیان، پرورش طیور، زنبورعسل و کرم ابریشم) و ارائه خدمات فنی و مشاوره ای کشاورزی و منابع طبیعی فعالیت دارد با ارائه مدارک و مستندات لازم می تواند به عضویت نظام صنفی کشاورزی درآید.

اثرات مثبت استقرار نظام صنفی کشاورزی در سطح کشور در زمینه استفاده و بهره مندی کشاورزان از مزایای اجتماعی مانند بیمه تامین اجتماعی، عضویت در نهادهای مدنی و کارگروه های تخصصی بخش کشاورزی، تحقق هویت شغلی و بطور کلی بهبود شرایط زندگی کشاورزان و بهره برداران، نظام صنفی کشاورزی را به یک پروژه موفق بخش کشاورزی تبدیل کرده که علاوه بر کشاورزان، مجوعه دولت نیز از آن استقبال کرده و به نقش محوری آن در توسعه پایدار بخش کشاورزی تاکید می نماید.

در نظام صنفی كشاورزی نیز همانند سایر اصناف، شناسایی و صدور پروانه های فعالیت شغلی برای کشاورزان و بهره برداران در راستای "هویت بخشی" به آنان انجام می شود. می توان گفت یكی از اهداف مهم تشكیل اصناف نیز همین صدور پروانه های فعالیت شغلی می باشد. از  دستاوردهای تشكیل نظام صنفی در بخش كشاورزی نیز آن  بوده كه در طول تاریخ كشاورزی ایران برای اولین بار كشاروزان صاحب هویت و شناسنامه شغلی شدند و انتظار می رود این پروانه بتواند در درجه اول برای خود كشاورزان ارزشمند و دارای اعتبار شده و در درجه بعد  همانند پروانه كسب سایر اصناف در سطح جامعه نیز دارای اعتبار لازم شود.صدور پروانه فعالیت نوعی هویت بخشی به كشاورز و در حكم یك سند هویتی برای اوست و مزایا و امتیازات در اختیار داشتن آن، متضمن داشتن اعتبار لازم برای آن می باشد. بخشی از  امتیازات داشتن این اعتبار در گستره بیمه، ضمانت ها، امور بانكی، دریافت خدمات و نهاده ها  می تواند قرار گیرد.

ایجاد امكان در هماهنگی و ارتباط با سایر نهادهای مؤثر در فرآیند تولید تا فروش و بازار رسانی محصولات كشاورزی از جمله اتاق های بازرگانی، با مدیریت نظام صنفی محقق خواهد شد.

همّت و تلاش برای بهبود معیشت و اوضاع اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی كشاورزان با اجرایی شدن نظام صنفی، دور از انتظار نخواهد بود.

کمک به افزایش سطح رفاه تولیدکنندگان کشاورزی را باید از مزایای مهم نظام صنفی بدانیم.