طنز / وحید حاج سعیدی
حقیقت امر ما بودجه ای را که برای کرونا کنار گذاشته بودیم کفاف خریدن ژل و دستکش و ماسک استریل را نداد، چه رسد به اینکه مثل رونالدو یک جزیره اختصاصی بخریم و اهل و عیال را در آنجا قرنطینه کنیم! ...
پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:حقیقت امر ما بودجه ای را که برای کرونا کنار گذاشته بودیم کفاف خریدن ژل و دستکش و ماسک استریل را نداد، چه رسد به اینکه مثل رونالدو یک جزیره اختصاصی بخریم و اهل و عیال را در آنجا قرنطینه کنیم! فلذا تصمیم گرفتیم همان فاصله گذاری اجتماعی هوشمند و غیر هوشمند را اجرا کنیم و از ماسک های ابداعی استفاده کنیم.
در ضمن با این اوضاع فکر کنم چند صباح دیگر برای تهیه ماسک از روش مردی که می خواست همه کار ها را یک تنه انجام بدهد با دستمال کاغذی ماسک درست کنیم و به جای ژل بهداشتی با ژل آتش زنه خودمان را ضد عفونی کنیم! باز هم خدا را شکر برو بچه های خودرو سازی مملکت هم وارد کارزار شدند و قول تولید ماسک دادند. البته به شرط آن که ماسک ها پیش فروش نکنند و بعد از شش ماه یک تکه دستمال کاغذی با یک تکه کش تحویل مردم ندهند و تازه کش را هم آپشن حساب کنند! بگذریم ...
حقیقت امر در این گیر و دار روزهای آبکی و بی مزه کرونایی، هر کس یک رویه خاص را در پیش گرفته است و به قول شاعر «من نیز بر آنم که همه خلق برآنند» ولی پیش خودمان بماند حرف شاعر وحی منزل که نیست؟! جای آچار کشی و تخفیف هم دارد! قرار نیست همه آدما مثل هم باشند. اصلاً یک عده دوست دارند متفاوت باشند.
این روزا معیار لذت، معیار غم، معیار تفریح ، حتی معیار شادی و شاد کردن آدم ها با هم فرق دارد. مثلاً یه نفر برای شاد کردن دل اعضای خانواده، در این آشفته بازار کرونا و کمبود وسایل بهداشتی، ماسک و ژل و دستکش یک بار مصرف احتکار می کند؛ یکی هم با چرخ خیاطی خانگی، ماسک تولید می کند و بین هموطنان رایگان پخش می کند تا دل هموطنانش را شاد کند!
یک نفر با وجود اینکه همه جا اعلام کردند « راه تو را نمی خواند» باز هم لباس سیاه تن زن و بچه می کند و لولی و شنگولی و منگولی و دلشاد ، می زنند به دل جاده و هر جا هم جلوی شان را گرفتن می گویند در حال رفتن به مجلس عزا هستیم! یه عده هم هستندکه برای مراقبت از بیماران و شاد کردن دل خانواده های بیماران، الان نزدیک به دوماه در بیمارستان ها جان فشانی می کنند!
یه عده هم هستند که برای شاد کردن دل دیگران باید قید سال تحویل، سیزده بدر، چهارشنبه سوری، جشن تولد، دید و بازدید و ... بزنن و شیفت بدهند، نگهبانی و کشیک بدهند و ... مثل پزشکان، پرستاران، نیروهای محترم نظامی و انتظامی، کادر هلال احمر، عزیزان رفتگر و ... یک عده هم بی توجه به زحمات این قشر، همچنان بر مواضع خود مبنی بر عدم رعایت قوانین مربوط ثابت ایستاده اند!
ای کاش بتوانیم این شعر را کمی کم آچار کشی کنیم و به جای « من نیز برآنم که همه خلق برآنند» بگوییم: « من نیز بر آنم که آدمای عاقل و منطقی و با شخصیت برآنند!»
در ضمن با این اوضاع فکر کنم چند صباح دیگر برای تهیه ماسک از روش مردی که می خواست همه کار ها را یک تنه انجام بدهد با دستمال کاغذی ماسک درست کنیم و به جای ژل بهداشتی با ژل آتش زنه خودمان را ضد عفونی کنیم! باز هم خدا را شکر برو بچه های خودرو سازی مملکت هم وارد کارزار شدند و قول تولید ماسک دادند. البته به شرط آن که ماسک ها پیش فروش نکنند و بعد از شش ماه یک تکه دستمال کاغذی با یک تکه کش تحویل مردم ندهند و تازه کش را هم آپشن حساب کنند! بگذریم ...
حقیقت امر در این گیر و دار روزهای آبکی و بی مزه کرونایی، هر کس یک رویه خاص را در پیش گرفته است و به قول شاعر «من نیز بر آنم که همه خلق برآنند» ولی پیش خودمان بماند حرف شاعر وحی منزل که نیست؟! جای آچار کشی و تخفیف هم دارد! قرار نیست همه آدما مثل هم باشند. اصلاً یک عده دوست دارند متفاوت باشند.
این روزا معیار لذت، معیار غم، معیار تفریح ، حتی معیار شادی و شاد کردن آدم ها با هم فرق دارد. مثلاً یه نفر برای شاد کردن دل اعضای خانواده، در این آشفته بازار کرونا و کمبود وسایل بهداشتی، ماسک و ژل و دستکش یک بار مصرف احتکار می کند؛ یکی هم با چرخ خیاطی خانگی، ماسک تولید می کند و بین هموطنان رایگان پخش می کند تا دل هموطنانش را شاد کند!
یک نفر با وجود اینکه همه جا اعلام کردند « راه تو را نمی خواند» باز هم لباس سیاه تن زن و بچه می کند و لولی و شنگولی و منگولی و دلشاد ، می زنند به دل جاده و هر جا هم جلوی شان را گرفتن می گویند در حال رفتن به مجلس عزا هستیم! یه عده هم هستندکه برای مراقبت از بیماران و شاد کردن دل خانواده های بیماران، الان نزدیک به دوماه در بیمارستان ها جان فشانی می کنند!
یه عده هم هستند که برای شاد کردن دل دیگران باید قید سال تحویل، سیزده بدر، چهارشنبه سوری، جشن تولد، دید و بازدید و ... بزنن و شیفت بدهند، نگهبانی و کشیک بدهند و ... مثل پزشکان، پرستاران، نیروهای محترم نظامی و انتظامی، کادر هلال احمر، عزیزان رفتگر و ... یک عده هم بی توجه به زحمات این قشر، همچنان بر مواضع خود مبنی بر عدم رعایت قوانین مربوط ثابت ایستاده اند!
ای کاش بتوانیم این شعر را کمی کم آچار کشی کنیم و به جای « من نیز برآنم که همه خلق برآنند» بگوییم: « من نیز بر آنم که آدمای عاقل و منطقی و با شخصیت برآنند!»
نظرات بینندگان
پر طرفدار ترین
عکس روز
