تنها امامزادۀ هزار صاحب، در حال ریزش است؟
پایگاه خبری آوای رودکوف-سیدعلی عباس محدث: امامزاده علی(ع) ابن امامزاده ابو احمد نقیب ابن امامزاده ابومحمد (سپیدان فارس)، ابن امامزاده ابو احمد عبدالله (ع) (تراران شاهی چنار تفرش آشتیان)، ابن امامزاده ابوعلی محمد اعرج و امامزاده ابو احمد عمران(ع) ابن امامزاده ابو احمد موسی مبرقع (بابلان قم) ابن امام محمدتقی الجواد (ع) می‌باشد. مادر امامزاده علی (ع)، قسیمه بنت امامزاده ابوالقاسم احمد از ذریات امام موسی کاظم (ع) است.
این امامزاده مربوط به سدۀ ۷ و ۸ هجری قمری است و در شهرستان چرام، روستای امامزاده علی (ع) سادات واقع شده و این اثر در تاریخ ۳۰ دی ۱۳۵۳ با شمارۀ ثبت ۱۰۲۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده و به سازمان میراث‌فرهنگی کشور تعلق دارد.
سال 1362 تحت نظارت اوقاف و امور خیریه قرار گرفت و اولین هیأت امنا، از اهالی روستای سادات تشکیل شد. در سال 73 همایش بزرگی از سادات و منسوبین و مدیران ارشد استانی و شهرستانی برگزار و مثلاً هیأت امنا امامزاده علی(ع) شکل رسمی‌تری به خود گرفت.
تا قبل از سال 1373 را که بگذریم...
اما از سال 1373 تا الان، علاوه بر نظارت خشک و لاتغییر اوقاف، افراد مختلفی از خیرین و معتمدین و ارادتمندان به امامزاده، کمک های مالی مختلفی داشتند. در تمام این سال‌ها به شیوه‌هایی که تنها به عقل اعضاء محترم هیأت امنا می‌رسید، از مردم بویژه سادات امامزاده علی(ع) و منسوبین، کمک‌های مالی نیز جمع‌آوری شد.
درآمد حاصل از نذوراتِ زیارتی زوار ایرانی و حتی خارجی، از ضریح مطهر را اضافه می‌کنیم. کمک‌های برخی از افراد ذی نفوذ سیاسی مثل نمایندگان و بویژه حاج عدل هاشمی‌پور را همچنین. ضمن اینکه در دوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، معاونت برنامه ریزی استانداری و تقریباً 6 مدیر استانی از نواده‌گان امامزاده علی(ع) بودند. و حتی یکی از آنها مدیر سازمان اوقاف و امور خیریۀ استان کهگیلویه و بویراحمد بودند که الان اسمشون هم در سر در ضریح امامزاده حک شده است.
در دورۀ ریاست جمهوری دکتر احمدی‌نژاد که تمام هَم و غَمش محرومیت‌زدایی و تقدس بخشی به خدمات دولت بود، برای 8 سال، نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی و برای 4 سال هم استاندار استان کهگیلویه و بویراحمد، از فرزندان امامزاده علی(ع) بودند.
حقاً که نباید از ساخت زائرسرای امامزاده، ساخت سرویس‌‌های بهداشتی، خرید برخی از منازل پایین‌دست امامزاده، و حتی حصارکشی آن، محوطه‌سازی و مرمت‌های سالی چند بار داخل و بیرون گنبد، غافل بود. همه قابل‌تحسین؛ اما اکنون تصاویری در فضای مجازی منتشر می‌شود که در نتیجه بارش‌های اخیر، دیوار محوطۀ پایین امامزاده رانش و یا ریزش کرده است. چرا؟
چون در کشور ما، بخش خصوصی به خصوصی‌خواران و معمولاً هیأت امناها به علاقمندان نه متخصصان، واگذار می‌شود. اگر قرار باشد که هیأت امنا، ابنیه بسازد و کار عمرانی در محوطۀ امامزاده انجام بدهد، صلاحیت کار باید دست متخصصش باشد. دیوار حائل ساختند بعد دچار ریزش شده است. یعنی حائل خودش را هم نتوانست حفظ کند، امامزاده را پیشکش. بنابراین دیوارِ حائلِ ساخته شده با نظارت هیأت امنا، یا از سنگ خالی بود و یا بدون فنداسیون بنا شده بود. ضمن اینکه در گذشته، پشتِ زائرسرا را خاکبرداری کردند که در چند نوبت هم ریزش و تخریب و رانش داشت. بدبختانه کسانی هم که گاهی منبری، مجلسی یا جایگاهی می گرفتند، صحبت هایی می کردند که این افاضات هم دام بود هم جهل بود و هم جمود. مثلاً یه آدم بیسوادی که خود را قیم دین و امامزاده می‌دانست، در حضور آیت‌الله ملک‌حسینی می‌گفت که اگر اوقاف اجازه تعمیر ندهد، خودم کنگ بر می‌دارم و آن را تخریب می‌کنم. یعنی این ویرانی فکری را هم تحمل کردیم.
متأسفانه در تمام این سال‌هایی که بیرون و داخل حرم را تعمیر می‌کنند، هیچگاه به دنبال راه قانونی برای تخریب و ساخت بنای جدیدی برای حرم نشدند و شاید هم ناممکن‌ترین راه‌ها را می‌رفتند. به نظر شما چگونه ممکن است که گنبد و بارگاه تمامی امامزاده های قبل و بعد از این ساخت این بنا و حتی حرمینِ شریفینِ امامانِ شیعه در داخل و خارج از کشور را تعریض، تقویت و ظرفیت می‌دهند اما برای امامزاده علی(ع) تمام راه‌ها بسته است؟
با این حکایت دردناک، به مدیریت محترم اوقاف و امور خیریه و سازمان میراث فرهنگی عرض می کنیم که واقعاً نمی‌توانیم چاره‌اندیشی کنیم. بالاغیرتاً تخریب این گنبد را هم بگذارید در کنار آن همه آثار باستانی و اماکن تاریخی که با بی‌تدبیری مسئولان و شاید هم با آینده نگری شان و همچنین ناآشنایی مردم، تخریب شد و صدای هیج کس هم در نیامد. جمعیت بسیاری از مردم این استان خود را از فرزندان این امامزاده می دانند که آبرو و عزت و اصالت شان به این بقعۀ متبرکه است. اجازه ندهید که این حرم شریف همچنان در بن بستِ نادانستنی‌های 30 ساله، تخریب، آوار یا معطل بماند. شما می‌توانید به استناد اصل یکصد و بیست و سه قانون اساسی و در راستای«قانون حمایت از مرمت و احیای بافتهای تاریخی ـ فرهنگی» که در تاریخ دوم تیرماه 1398 توسط نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی تصویب و به تأیید شورای محترم نگهبان رسید، مرحمت فرموده، بزرگترین طایفۀ استان کهگیلویه و بویراحمد را همچنان در خدمت به محبان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام همراه باشید.
همچنین از نماینده محترم شهرستان‌های چهارگانه و استاندار محترم استان عاجزانه انتظار داریم که اجازه ندهید این شرمندگی برای ما و هیأت امنا و مسئولان اسبق و سابق‌مان بماند. نباید این امامزاده تخریب شود. نگذارید بدفکریها و بی عهدی ها مانع خدمت به این امامزاده واجب التعظیم و دائم الزَوار بشود. بالاغیرتاً همت کنید و دستمان را بگیرید...
یاعلی
