دوشنبه ۲۹ بهمن ۱۴۰۳ - ۰۳:۴۴  |  Monday, 17 February 2025
کد خبر: ۳۶۸۸۸
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۳ - ۲۳:۰۸
گزارش |

سرمایه‌ای که دود شد؛ حساب‌های نگران‌کننده ابرپروژه پتروشیمی گچساران

پتروشیمی گچساران، یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های صنعتی جنوب کشور، کمتر از یک سال پس از بهره‌برداری، در معرض توجه افکار عمومی و کارشناسان اقتصادی قرار گرفته است.

پایگاه خبری آوای رودکوف-زینب خوش اندیش در گزارشی نوشت :پتروشیمی گچساران، یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های صنعتی جنوب کشور، کمتر از یک سال پس از بهره‌برداری، در معرض توجه افکار عمومی و کارشناسان اقتصادی قرار گرفته است. افتتاح این مجموعه در تیرماه ۱۴۰۲، با حضور مقامات ارشد کشور، امیدهای زیادی را در میان مردم و فعالان اقتصادی زنده کرد. این پروژه که از آن به عنوان یکی از گام‌های اساسی در توسعه صنایع پتروشیمی ایران یاد می‌شد، حالا با چالش‌هایی جدی مواجه شده است. صورت‌های مالی منتشرشده نشان می‌دهند که این مجموعه در نیمه نخست سال جاری، زیان سنگینی را تجربه کرده است، موضوعی که پرسش‌های بسیاری را درباره دلایل این وضعیت و چشم‌انداز آینده آن مطرح می‌کند.

  • افزایش زیان؛ چالشی برای یک مجموعه تازه‌ تأسیس
    بررسی صورت‌های مالی پتروشیمی گچساران نشان می‌دهد که این شرکت در نیمه نخست سال ۱۴۰۲، با زیانی بالغ بر ۸ هزار میلیارد تومان مواجه شده است. این رقم در مقایسه با پایان سال گذشته، رشدی ۵۴ هزار درصدی را نشان می‌دهد، رقمی که در نگاه نخست غیرمنتظره و شوکه‌کننده به نظر می‌رسد. اما کارشناسان اقتصادی بر این باورند که این زیان، هرچند رقم بالایی دارد، اما باید در بستر واقعیات اقتصادی و صنعتی کشور تحلیل شود.

پروژه‌های پتروشیمی، به دلیل ماهیت سرمایه‌بر و پیچیده خود، معمولاً در سال‌های نخست بهره‌برداری با هزینه‌های سنگین و بعضاً زیان‌های قابل توجهی روبه‌رو می‌شوند. بسیاری از این پروژه‌ها به دلیل دوره‌های طولانی بازگشت سرمایه و هزینه‌های استهلاک، در سال‌های اولیه پس از راه‌اندازی نمی‌توانند به سوددهی برسند. با این حال، رقم بالای زیان گچساران و رشد سریع آن، پرسش‌هایی را درباره ساختار مالی و مدیریتی این مجموعه ایجاد کرده است.

  • بدهی‌ها و هزینه‌ها؛ نگرانی‌ها و واقعیت‌ها
    یکی دیگر از چالش‌های مطرح‌شده درباره پتروشیمی گچساران، افزایش بدهی‌های آن است. صورت‌های مالی نشان می‌دهند که مجموع بدهی‌های این مجموعه تا پایان تابستان، به بیش از ۱۳ هزار میلیارد تومان رسیده است، که نسبت به سال گذشته ۴۳ درصد رشد داشته است. این موضوع نگرانی‌هایی را درباره توانایی شرکت در مدیریت تعهدات مالی خود ایجاد کرده است.
    در کنار این بدهی‌ها، هزینه‌های جاری مجموعه نیز افزایش یافته است. بر اساس گزارش‌ها، هزینه‌های فروش، اداری و عمومی شرکت در مقایسه با سال قبل، ۱۲۸ درصد رشد داشته و به ۴۴ میلیارد تومان رسیده است. در همین حال، هزینه‌های مالی نیز به بیش از ۲ هزار میلیارد تومان افزایش یافته است. این روند، در نگاه نخست، می‌تواند نشان‌دهنده یک مدیریت ناکارآمد باشد، اما برخی کارشناسان این حوزه معتقدند که بخشی از این افزایش هزینه‌ها، طبیعی است و به دوره تثبیت و راه‌اندازی اولیه پروژه‌های پتروشیمی بازمی‌گردد.


با این حال، آنچه موجب طرح پرسش‌های جدی شده، مساله مدیریت منابع انسانی در این شرکت است. اطلاعات منتشرشده نشان می‌دهند که تعداد کارکنان پتروشیمی گچساران به ۸۹۱ نفر رسیده که ۱۴۰ نفر از آنها تحت عنوان مشاور فعالیت می‌کنند. این موضوع باعث شده که برخی از ناظران، نسبت به کارآمدی و ضرورت چنین حجمی از نیروی انسانی، به‌ویژه در بخش مشاوره، تردیدهایی مطرح کنند. آیا این تعداد مشاور، به بهبود عملکرد مالی و عملیاتی شرکت کمک کرده‌اند؟ یا اینکه صرفاً یک هزینه اضافی بر دوش شرکت گذاشته‌اند؟ این پرسشی است که پاسخ آن، می‌تواند تأثیر زیادی بر ارزیابی عملکرد مدیریتی این مجموعه داشته باشد.

  • وام‌های کلان و فشارهای مالی آینده
    در شرایطی که پتروشیمی گچساران با زیان‌های سنگین و هزینه‌های بالا روبه‌رو است، اطلاعات منتشرشده نشان می‌دهد که این مجموعه از شش بانک کشور، بیش از ۲ هزار و ۲۷۵ میلیارد تومان وام دریافت کرده است. این وام‌ها در حالی دریافت شده که نگرانی‌هایی درباره توان بازپرداخت آنها در میان تحلیلگران اقتصادی وجود دارد.


برخی از منتقدان معتقدند که این میزان استقراض، در شرایط فعلی می‌تواند فشار مالی مضاعفی بر شرکت وارد کند و در بلندمدت، توان مالی آن را تضعیف کند. اما از سوی دیگر، حامیان مدیریت این مجموعه بر این باورند که این وام‌ها، برای تأمین نقدینگی مورد نیاز شرکت در سال‌های نخست فعالیت آن ضروری بوده و در صورت بهبود عملکرد عملیاتی شرکت، بازپرداخت آنها در بلندمدت امکان‌پذیر خواهد بود.

  • آینده پتروشیمی گچساران؛ بحرانی پایدار یا چالشی گذرا؟
    با وجود همه این چالش‌ها، پرسش اساسی این است که آیا پتروشیمی گچساران می‌تواند در آینده از این بحران عبور کند و به یک مجموعه سودده تبدیل شود؟ پاسخ به این سوال، به عوامل متعددی بستگی دارد.


نخستین عامل، توان مدیریتی این مجموعه در اصلاح روندهای فعلی و کاهش هزینه‌های غیرضروری است. شفاف‌سازی در زمینه تخصیص منابع مالی، بهینه‌سازی نیروی انسانی و کنترل هزینه‌های جاری، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به بهبود وضعیت مالی شرکت کمک کند.

دومین عامل، شرایط اقتصادی کشور و بازار جهانی پتروشیمی است. در صورتی که قیمت محصولات پتروشیمی در بازارهای جهانی افزایش یابد و شرایط اقتصادی داخلی نیز ثبات بیشتری پیدا کند، شرکت‌هایی مانند پتروشیمی گچساران می‌توانند در مسیر بهبود قرار گیرند. اما در غیر این صورت، ادامه روند فعلی می‌تواند فشارهای مالی بیشتری را بر این مجموعه تحمیل کند.

و در نهایت، نقش نهادهای نظارتی و سیاست‌گذاری کلان کشور نیز در سرنوشت این شرکت تعیین‌کننده خواهد بود. اگر حمایت‌های لازم از این مجموعه در مسیر اصلاح ساختارهای مدیریتی و مالی انجام شود، می‌توان به آینده آن امیدوار بود. اما در غیر این صورت، پتروشیمی گچساران ممکن است به یکی از نمونه‌های دیگر پروژه‌هایی تبدیل شود که با امیدهای بزرگ آغاز شدند، اما در ادامه، به دلیل مشکلات مالی و مدیریتی، از مسیر توسعه منحرف شدند.

  • چشم‌اندازی نامشخص اما قابل اصلاح
    پتروشیمی گچساران، اگرچه در حال حاضر با چالش‌های مالی قابل توجهی مواجه است، اما هنوز فرصت‌هایی برای اصلاح و بازگشت به مسیر سودآوری دارد. تحلیلگران اقتصادی معتقدند که برای عبور از این بحران، نیاز به یک تغییر اساسی در رویکردهای مدیریتی و برنامه‌ریزی مالی این مجموعه وجود دارد.

آیا این تغییرات انجام خواهد شد؟ آیا مدیریت این مجموعه قادر خواهد بود با اتخاذ تصمیمات صحیح، از این بحران عبور کند؟ یا اینکه این شرکت در آینده‌ای نه‌چندان دور، به یکی دیگر از نمونه‌های بحران‌زده در صنعت پتروشیمی ایران تبدیل خواهد شد؟ پاسخ به این پرسش‌ها، در ماه‌های آینده روشن خواهد شد.

نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
انتشار یافته: ۱
جواد مقدم
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۳:۰۸ - ۱۴۰۳/۱۱/۲۲
0
0
مدیرش خوب میخوره ، خوب میخورنه
نظرات بینندگان