پایگاه خبری آوای رودکوف:نوروز و بهار، فصل نو شدن و شادی است، اما انگار برای برخی، این شادی با مزاحمت معنا پیدا میکند. خبر رسیده که در تعطیلات نوروزی، بیش از دو هزار بار تلفن اورژانس استان کهگیلویه و بویراحمد زنگ خورده، نه برای نجات جان، که برای سرگرمی و مزاحمت.
این آمار، فقط یک عدد نیست؛ نشانهای است از یک بیماری اجتماعی. تصور کنید، در همان لحظهای که یک مزاحم تلفنی مشغول خوشگذرانی است، یک نفر دارد با مرگ دست و پنجه نرم میکند و شاید به خاطر همین اشغال خط، آمبولانس دیر برسد.
این فقط اتلاف وقت و انرژی نیروهای اورژانس نیست؛ این بازی با جان آدمهاست. این سوءاستفاده از اعتماد مردم به یک نهاد امدادی است. این بیاحترامی به کسانی است که شبانهروز در تلاشند تا جان دیگران را نجات دهند.
چرا باید به جایی برسیم که تفریح ما، به قیمت جان یک نفر تمام شود؟ چه چیزی باعث میشود که برخی افراد، اینقدر نسبت به درد و رنج دیگران بیتفاوت باشند؟
شاید مشکل از کمبود آگاهی باشد. شاید باید بیشتر به مردم یادآوری کنیم که اورژانس، خط قرمز است. شاید باید مجازات مزاحمان تلفنی را سنگینتر کنیم تا درس عبرتی برای دیگران شود.
اما فراتر از اینها، شاید باید به دنبال ریشههای این رفتار در جامعه بگردیم. چرا برخی افراد، به جای همدلی و کمک به دیگران، به دنبال آزار و اذیت آنها هستند؟ چه چیزی در تربیت و فرهنگ ما کم است که چنین رفتارهایی را توجیه میکند؟
نوروز تمام میشود، اما این سوالات باقی میمانند. بیایید از خودمان شروع کنیم. بیایید به همدیگر یادآوری کنیم که هر تماسی که با اورژانس میگیریم، یک مسئولیت است. بیایید به کسانی که مزاحمت ایجاد میکنند، نشان دهیم که این کارشان نه تنها خندهدار نیست، بلکه شرمآور است.
شاید با کمی تفکر و همدلی، بتوانیم آژیرهای مزاحم را خاموش کنیم و صدای نجات را به گوش نیازمندان برسانیم.