اجبار مادران برای انجام یا پیگیری تکلیف مدرسه؛ مزایا و معایب کدام سنگین‌تر است؟
پایگاه خبری آوای رودکوف : مسئله اینکه مادر مجبور شود هر روز تکالیف مدرسه را انجام بدهد یا مدام پیگیری کند، اغلب از یک نیت خوب شروع می‌شود؛ اینکه کودک عقب نماند، تکالیفش کامل باشد و معلم رضایت داشته باشد. اما تجربه خانواده‌ها و نظر کارشناسان نشان داده که این کمک بیش از حد، هم کودک را از مسئولیت دور می‌کند و هم فشار زیادی بر مادر وارد می‌سازد. کودک در چنین شرایطی یاد نمی‌گیرد خودش برای کارهایش برنامه‌ریزی کند و وابستگی‌اش بیشتر می‌شود. مادر هم که معمولاً وظایف دیگری بر دوش دارد، با خستگی جسمی و روانی بیشتری روبه‌رو می‌شود.
پدر و مادرها معمولاً دوست دارند کنار فرزند باشند و طبیعی است که گاهی لازم است به او کمک کنند. اما وقتی این کمک تبدیل به وظیفه ثابت روزانه شود، نه‌تنها باعث رشد نمی‌شود، بلکه انگیزه کودک را هم کاهش می‌دهد. از طرف دیگر، مدرسه‌ها باید بدانند حجم تکالیف و نوع آن نباید به‌گونه‌ای باشد که دانش‌آموز بدون حضور بزرگسال از عهده‌اش برنیاید.
برای عبور از این چرخه، راهکارهایی عملی وجود دارد؟ خانواده‌ها می‌توانند از همان ابتدا روشن کنند که مسئول اصلی انجام تکلیف، خودِ کودک است و والدین فقط نقش همراه و راهنما دارند. زمان مشخصی برای انجام درس‌ها در نظر گرفته شود تا نظم و برنامه‌ریزی در کودک شکل بگیرد. والدین بهتر است در حد رفع اشکال نزدیک کودک باشند اما کار او را انجام ندهند. گفت‌وگوی مستقیم والدین با معلم درباره شرایط و توانایی کودک می‌تواند از سوءتفاهم‌ها جلوگیری کند و باعث تنظیم بهتر حجم تکالیف شود. در نهایت، تشویق تلاش کودک، حمایت عاطفی و پذیرفتن اشتباهات او، بیش از هر چیز زمینه پیشرفت را فراهم می‌کند و فشار را از دوش والدین و معلمان برمی‌دارد.
فتاح بدری - مدرس آموزش خانواده
