حسین شهید راهِ نه بود

پایگاه خبری آوای رودکوف:علی آذر:حسین شهیدِ نه بود. همه سال از حسین می‌گویند از مظلومیت از تشنگی از غربت و بی کسی اش! اما راستی درد حسین تشنگی بود؟ درد حسین بی یار و انصار بودنش بود؟ بلی درد حسین در این چهارچوب رادیکالی ذهن ما نمی‌گنجد.

حسین شهید راهِ نه بود، حسین با قیام خود یک نه بزرگ به دستگاه ظلم و استکبار یزیدی گفت، و یک نه بزرگ به مذهب محافظه کار منفعل ؛  در مذهب حسین تعامل با اشرافیت زالو صفت معنا نداشت!

حسین می‌توانست در مکه بماند و مرجع تقلید امت اسلام شود همانگونه که ابن زبیر و ابن عمر بودند و کرسی، درس، عزت و احترامش را حفظ کند که برای کسب این قدرت باید یک (بله) به استکبار میگفت.

اما هیهات هیهات که حسین فرزند علیست، علی، بله علی، همان اوجوبه عدالت ،علی همان که با شمشیر خود سه ضربه به اشرافیت،خیانت و تحجر زد، فرزند چنین کسی نمیتواند خود را در برابر مسایل زمانه اش و ظلم و تزویر ساکت نگه دارد.

برای فهمیدن فلسفه قیام حسین باید خطبه منا اش را خواند و فهمید. همان جا که بر سر مذهبیون محافظه کار منفعل فریاد میزند ؛شما را چه شده، چرا با ظلم خو گرفته اید، خود به چاپلوسی و سازش با ظالمان آسوده‌اید. آری مخاطب حسین در خطبه منا مسلمانان ساکت است.

بزرگ ترین ظلم بر حسین نه مخالفان حسین، بلکه محبان و دوست داران او انجام دادند و آن ظلم، تحریف حسین و قیام حسین بود.

می‌گویند چون یزید سگ باز، میمون باز بود و شراب میخورد حسین علیه او قیام کرد و این سخیف ترین و نازل ترین برداشت از قیام حسین است این یعنی تحریف کیف و کم راه حسین!

فلسفه قیام حسین را باید از خود او شنید نه کس دیگر حسین فریاد میزند که خداوند بر علما پیمان گرفته علیه اشرافیت، فساد و ظلم مبارزه کنند، علیه بی عدالتی علیه تبرج و تجمل مبارزه کنند ولی افسوس که از حسین فقط لب های تشنه و غربتش به ما رسیده!

در کجا دیده اید که منبری و خطیبی فریاد زند حسین برای برهم زدن اشرافیت برای نابود کردن محافظه کاری برای مسئولیت پذیری مسلمانان قیام کرده؟

افسوس که در منابر، حسین را همان عیسی مسیح معرفی میکنند که کشته شد تا ما با چند قطره اشک به بهشت برویم‌ حسین را ضامن و شفاعت را پارتی برای ما تفسیر میکنند و چه زشت تفسیری!

این چه خیال باطلی و چه گمان واهی است که برخی مذهبیون به آن دامن میزنند. ائمه ما صراحتا ضد این نوع تفکر موضع گرفته اند.

امام باقر(ع) میفرماید: «ما شیعتنا الّا من اتّقى اللّه و اطاعه؛ شیعه ما، تنها کسى است که تقواى الهى پیشه کند و از خداوند اطاعت نماید.»

پس بزرگ ترین ظلم بر حسین تحریف اوست، نه کشتن او همانا گناه تحریف کننده حسین از قاتل حسین بیشتر است چون که قاتل فقط جسم را میکشد و تحریف کننده، مکتب و روش حسین همان که، برایش خونش را که خون خدا بود فدا کرد را نابود میکند.

امید است که روشنفکران مسلمان و اندیشمندان بتوانند فلسفه قیام حسین را به درستی برای نسل جوان توضیح دهند و از خرافات و صرفا توسل به احساسات بدون عقلانیت دوری کنند تا جهان با عمق ارزش و فلسفه قیام حسین آشنا شود.