آتش‌سوزی‌های سالانه؛ زخمی بر پیکر طبیعت و سکوتی که ادامه دارد
آوای رودکوف : هرساله منابع طبیعی و زیست‌بوم ارزشمند کشور شاهد آتش‌سوزی‌هایی است که بخش بزرگی از پوشش گیاهی، درختان کهنسال، حیات وحش و حتی خاک حاصلخیز را به تلی از خاکستر تبدیل می‌کند. این فجایع نه‌تنها سرمایه‌های طبیعی نسل حاضر را می‌سوزاند، بلکه حق نسل‌های آینده را نیز نابود می‌سازد.
نیروهای دولتی، امدادی و مردمی در این حوادث با زحمات طاقت‌فرسا، بی‌خوابی و در معرض خطر قرار گرفتن جان خود، برای مهار آتش تلاش می‌کنند. اما واقعیت تلخ اینجاست که برخی از این آتش‌سوزی‌ها ریشه در عوامل انسانی دارد؛ بی‌مسئولیتی، سودجویی و حتی عمدی بودن، زخم‌های عمیقی بر پیکر طبیعت وارد کرده است.
سؤال جدی اینجاست: چرا با عاملان این فجایع شناسایی و برخورد قاطع نمی‌شود؟ مگر نه این است که قطع یا خشکاندن یک درخت که بخشی زنده از چرخه حیات است، همچون سلب حیات از یک موجود زنده محسوب می‌شود؟ حتی اگر این جمله را از منظر فقهی یا حقوقی تأیید یا رد کنیم، حقیقت آن پابرجاست: تخریب طبیعت، تهدیدی مستقیم برای جان و سلامت انسان‌ها است.
اگر برخورد و پیگیری قانونی صورت می‌گیرد، مردم باید در جریان قرار بگیرند؛ اطلاع‌رسانی شفاف نه‌تنها اعتماد عمومی را تقویت می‌کند، بلکه بازدارنده‌ای جدی برای متخلفان خواهد بود. سکوت در برابر تخریب منابع طبیعی، چراغ سبزی است برای تکرار جنایت علیه محیط زیست.
این یادداشت هشداری است به همه، به‌ویژه مسئولان اجرایی و قضایی: بی‌توجهی امروز به حفاظت از جنگل‌ها و مراتع، فردا به بهای سنگین سیلاب، بیابان‌زایی، کم‌آبی و نابودی جانداران تمام خواهد شد. طبیعت حافظ ماست؛ حفاظت از آن وظیفه ما.
