منتظر تبلیغات کاندیداهای مجلس خبرگان نباشید

برای تشخیص کاندیدای اصلح برای ورود به مجلس خبرگان رهبری نباید منتظر تبلیغات چشم نواز او بود، چرا که او به خوبی می داند در جایگاهی قرار دارد که چشمان بصیر، ردای خوش زرق و برق تبلیغات را بر قامت ایشان کوتاه می بیند و سعی در جلب آرا از طرق معمول را شایسته أمناءالرسل و عالمان دین نمی داند  احسان خردمند نژاد: قاعده بر این است که در آستانه هر انتخاباتی کاندیداها در فرصت تعیین شده قانونی شروع به تبلیغات و معرفی خود و فعالیت هایشان می کنند. در جریان این تبلیغات از هر ابزاری علی الخصوص روز آمد ترین مدل های آن، از ترکیب انواع رنگ های جذاب و مخاطب پسند در طراحی پوسترها، بروشورها، تراکت ها و بنرها و ... گرفته تا بهترین تکنیک های تبلیغاتی را صرف می کنند تا در هیاهوی انتخابات و تب هزار رنگ تبلیغات، خود را هرچه بیشتر در چشم مردم بنمایانند تا شاید از پس این هزینه و جنجال مسخ کننده یک رأی بیشتر به خود اختصاص دهند. الحق و الانصاف هم نمی توان منکر تأثیرگذاری این پروپاگاندای ایجاد شده در فضای انتخابات شد، همچنان که کارشناسان میزان این تأثیر پذیری مخاطب از طریق رسانه و تبلیغ را تا 60 درصد بیان کرده اند؛ یعنی ترکیبی از رنگ بندی مناسب و استفاده از تکنیک های آن، محتوای جذاب در معرفی شخص و استفاده از واژه ها و عبارات چالش برانگیز و تأثیر گذار به همراه موسیقی و تصویرسازی در تبلیغات چند رسانه ای با چاشنی تکرار می تواند تا 60 درصد در تصمیم گیری فرد تغییر ایجاد نماید. آنچه در انتخابات های مجلس شورای اسلامی یا شوراهای اسلامی شهر و حتی در انتخابات ریاست جمهوری شاهد آن بوده و خواهیم بود استفاده از همین روش های تبلیغ و جذب رأی است با سبکی که بیان شد و شاید منطق انتخابات در عصر حاضر نیز اقتضایی این چنین داشته باشد. اما آیا در مورد مجلس خبرگان رهبری و کاندیداهای آن نیز، ورود به این حوزه و دستخوش جنجال ها و رنگ و لعابِ بازی های تبلبغاتی قرار دادن شخصیت هایی که داوطلب ورود به این عرصه هستند شایسته و مقتضیست؟! آیا بزرگانی که در کسوت فقیه و وارث علم الأنبیاء (اصول کافی، ج 1، ص 42، حدیث 1) قصد ورود به این حوزه را دارند وارد چنین فضای تبلیغاتی خواهند شد؟! آیا فقیهی که در کسوت یک مجتهد ولو در بعضی از ابواب فقهی قصد دارد به عنوان یک خبره در مسأله ولایت فقیه بر مسند بنشیند شایسته است که رأی خود را پس از تأثیرگذاری تصنعی از طریق جلوه های بصری کسب نماید؟! آیا برای فقیه مجتهدی که بر جایگاه خبرگان رهبری تکیه می زند تا از مسیر رهنمود های امامان معصوم (علیهم السلام)، نایب ایشان و رهبر امت اسلامی را تشخیص دهد و علم جانشینی معصوم را در زمان غیبت به دست شایسته ترین فرد از میان فقهای پس از ایشان بدهد زیبنده است خود را به بازی رنگ ها و طرفند ها بسپارد، باشد که بر حریفی از همین جایگاه و در قامت همان فقیه غلبه کند؟! خبرگان رهبری جایگاه کسانی است که معصوم منتظَر، امام غایب از نظر حضرت مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، در توقیع شریفش امت اسلامی را در حوادث و پیش آمد ها به سوی ایشان رهنمون میشود (کمال الدین، ج 2، ص 484، باب توقیعات، حدیث 4) و اینجاست که می توان گفت؛ فقیه خبره رهبری می تواند در ترازی پایین تر و مقیاسی کوچک تر رهبری باشد که ممکن است در آینده هدایت و زعامت امت را عهده دار گردد. پس هاشا و کلّا که کاندیدای شایسته خبرگان رهبری از راه و رسمی اینچنین برای خودنمایی و بروز و ظهور در انظار مردم استفاده نماید. فقهای مورد تأیید شورای نگهبان پس از برگزیده شدن از سوی مردم در جایگاهی قرار می گیرند که به واسطه اتصال به فقه اهل بیت علیهم السلام برای تشخیص و کشف ولی فقیه بر مبنای نظر امام معصوم علیه السلام و توصیف صفات از طرف ایشان، از شأن و منزلتی ورای نماینده مجلس شورای اسلامی یا شورای شهر یا حتی رییس جمهور برخوردار است؛ و این نه بدان معناست که بر سر فقهای خبرگان رهبری چتری از قداست افکنیم که نزدیک شدنی نباشد، بلکه اگر ساده زیستی، تواضع و در میان مردم بودن از شاخصه های رهبر مسلمین باشد برای فقهای مجلس خبرگان این خصلت به مراتب پر رنگ تر می نماید. لذا در انتخابات پیش رو و برای تشخیص کاندیدای اصلح برای ورود به مجلس خبرگان رهبری نباید منتظر تبلیغات چشم نواز او بود، چرا که او به خوبی می داند در جایگاهی قرار دارد که چشمان بصیر، ردای خوش زرق و برق تبلیغات را بر قامت ایشان کوتاه می بیند و سعی در جلب آرا از طرق معمول را شایسته أمناءالرسل و عالمان دین نمی داند که گفته اند: «الفقهاءُ أُمناءُالرسل ما لَم یَدخلوُ فی الدنیا» –فقها امین و مورد اعتماد پیامبرانند تا هنگامی که وارد (مطامع و لذايذ) دنیا نشده اند. (اصول کافی، ج 1، ص 58، حدیث 5). پس لازم است هر صاحب رأی که می خواهد برای خبرگان دست به انتخاب زند، آن چشمان بصیر را داشته و خود به دنبال تشخیص اصلح برای این جایگاه حساس و والای نظام بر اساس صفات و کمالات اخلاقی و انسانی برای یک عالم عامل دین باشد و خود دست به کار گردد که فقیه جامه به این رنگ نمی آلاید. و به قول حضرت روح الله (ره): «... اگر خبرگان که با انتخاب ملت تعیین می شوند، از روی کمال دقت و یا از روی مشورت با مراجع عظام هر عصر و علمای بزرگ سرتاسر کشور و متدینین و دانشمندان متعهد به مجلس خبرگان بروند، بسیاری از مهمات و مشکلات به واسطه تعیین شایسته ترین و متعهد ترین شخصیت ها برای رهبر پیش نخواهد آمد یا با شایستگی رفع خواهد شد.» (صحیفه نور، ج 21، ص 188)