زو دختری است که وقتی هنوز در رحم مادرش بود چندین استخوان شکسته است، هنگام تولد ترقوه اش و 100 استخوان دیگرش در سال اول زندگیش شکست.

وقتی وارد ساختمان می‌شوم، بر خلاف تصوراتم، صحنه‌ای دردناک را می‌بینم که قلم از توصیف آن عاجز است؛ تعدادی پیرمرد که بر روی تیکه موکت پهن شده در وسط سالن ساختمان نشسته، برخی به تلویزیون کوچک و قدیمی پیش رویشان خیره شده و برخی....

طبیعت‌گردی جزو جدایی‌ناپذیر سیزده‌به‌در است که با رعایت یکسری نکات پزشکی می‌توانید این تجربه را شیرین‌تر کنید.

پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی گیلان دستگاهی را عرضه کردند که با اعمال تحریک مغناطیسی مغز، اقدام به درمان بیماری‌هایی همچون افسردگی و وسواس‌های مقاوم به درمان می‌کند.

معاونت بهداشت و درمان سپاه به منظور تکمیل کادر رسته بهداشت و درمان، با هماهنگی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان سنجش اقدام به پذیرش دانشجو از میان داوطلبان مجاز به انتخاب رشته در آزمون سراسری سال 1395 می‌کند.

به مناسبت هفته بهزیستی فرماندار ، رئیس اداره بهزیستی ، جمعی از مسئولان شهرستان لنده و اصحاب رسانه از خانواده های معلولان ، سرکشی واز نزدیک با مسائل ومشکلات آنان آشنا شدند.

رئیس اداره بهزیستی شهرستان لنده به‌مناسبت فرا رسیدن هفته بهزیستی، برنامه‌های این اداره را تشریح کرد.

آوای رودکوف:در متون قدیمی طب سنتی ‏ایران برگرفته از کتب معتبر و دانشمندان نام آوری چون ابن سینا، زکریای رازی، اهوازی ‏ارجانی و … می باشد

شب ها در این خانه سخت تر از همیشه می گذرد «من هر شب سرباز عراقی اسیر می شوم برای همسرم و عین یک نمایشنامه تا صبح برنامه داریم. صبح که دارویش را می خورد و آرام می شود، دست و پای من را می بوسد و می گوید ببخشید خانم». به گزارش آوای دنا به نقل از فارس، این تنها شرح یک شب از سی و چند سال زندگی پرغصه همسران جانبازان اعصاب و روان است؛ زنان رنج کشیده و صبوری که سال ها بعد از به پایان رسیدن جنگ، درگیر جنگی بی سر و صدا و فرساینده در خانه های خود هستند. نگهداری از جانباز اعصاب و روان آسان نیست. عملا دیگر نمی توان به چشم «همسر» به او نگاه کرد. بیمار است و بیشتر از همسر، پرستار می خواهد. اما کدام پرستار است که شب تا صبح نقش اسیر عراقی را بازی کند، با حمله های عصبی و عوارض ناشی از آن، مثل کتک و ناسزا و شکستن اثاث خانه و ... کنار بیاید، به دنبال داروهایش تا مرز اسرائیل برود و دم هم نزند و در ازای این همه؟ هیچ. شاید گاهی تقدیری از سوی بنیاد شهید، شهرداری یا نهادهای دیگر که آن هم باعث دلخوشی این رزمنده های واقعی است. آنقدر به بیمارستان رفتم تا خودم هم مریض شدم52 ساله است. اما بیشتر از سنش به نظر می رسد. سختی های زندگی با جمشید، جانباز اعصاب و روان و شیمیایی در 27 سال گذشته پیرش کرده. 27 سال پیش، عملیات فاو، سلامتی همسرش را از او گرفت و حالا همسرش است که جنگ را به جای او ادامه می دهد «مشکلات خیلی زیاد است، به خصوص بیمارستان رفتن ها آنقدر زیاد شد که دیگر خودم هم روانه بیمارستان شدم». می گوید به خاطر اجر ثوابش این سال ها را تحمل کرده. اما یک بار نزدیک بوده طاقتش تمام شود و آن وقتی بوده که جمشید از خانه خارج شده و به قم رفته و به خاطر حواس پرتی سه روز در قبرستان ها خوابیده «وقتی پیدایش کردیم، فرقی با یک مرده نداشت. از طریق جهاد ساوه پیدایش کرده و تحویل کلانتری داده بودند. روزی که پیدا شد، من در حال خودم نبودم. یک بچه کوچک هم داشتم و بدترین لحظه ام بود وقتی او را در آن حالت دیدم. همه برایم سر تکان می دادند. گمشده داشتن خیلی سخت است» سه فرزند دارد. دو تا قبل از مجروح شدن پدرشان به دنیا آمده اند و یکی بعد از آن. اما از جمشید کاری برای تربیت آنها ساخته نیست «شوهر من مثل یک تکه گوشت است و کاری برای کمک به بزرگ کردن بچه ها از دستش برنمی آید. ریه هایش هم ناراحت است و نمی تواند کار کند». خسته ام، اما به خاطر خدا و بچه ها تحمل می کنممحمود 49 ساله است، سال 62 در عملیات مجروح شده و شیمیایی است، اما به نظر همسرش، جانباز اعصاب و روان هم هست. زن 42 ساله ای که هنوز جوان است، اما دلش از سختی های زندگی و مبارزه یک تنه با این همه مشکل بدجوری پر است «در بیمارستان بستری نیست، اما فرقی با یک بیمار بستری ندارد. تنگی نفس دارد. عروسی نمی آید، در مراسم عزا زود می گوید بلند شو برویم، اینجا هوا آلوده است و اعصابش به هم می ریزد». محمود پدر سه فرزند است «یکی از بچه ها بعد از جانباز شدن پدرش به دنیا آمده است. بچه ها می گویند باید با وی کنار آمد، چون مریض است. اما همه مان از این وضعیت به تنگ آمده ایم. وقتی دختر من می خواست ازدواج کند، بارها تقاضا و التماس کردم تا برای تهیه جهیزیه او کمکمان کنند، اما هیچ فایده ای نداشت». این تنها مشکل همسر محمود نیست. دارو و درمان بزرگترین مشکل اوست «هزینه های درمان را بیمه می دهد، اما داروهایش گیر نمی آید. علاوه بر این باید در بیمارستان در بخش مغز و اعصاب و مشاوره بستری باشد». وضعیت محمود از بقیه قدری بهتر است، چون می تواند به سر کار برود، اما... «در هوای گرم و آلوده نمی تواند کار کند. در جهاد کشاورزی کار می کند». با این حال هیچ چیز بیشتر از بی اعتنایی های جامعه دلگیرش نمی کند؛ جامعه ای که محمود به خاطر امنیت و آسایش آنها به این روز افتاد «یک شب که حالش بد شد و خواستم او را به دکتر ببرم، نزدیک ولیعصر پلیس جلویم را گرفت تا جریمه ام کند. گفتم همسرم جانباز است، حالش بد شده و می خواهم او را به بیمارستان ببرم. پلیس خندید و گفت ما از این کلک ها زیاد دیده ایم! گفتم کارت شناسایی دارد و پلاک ماشین هم مشخص است، همسرم خودش هم بلند شد و با حال نزارش قدری تند با افسر پلیس صحبت کرد، پلیس هم گفت تو برو و فکر کن ما را گول زده ای! وقتی به بیمارستان رسیدم، دکتر گفت حالش خیلی بد است، چرا او را اینقدر دیر آورده ای؟ گفتم فقط یک ربع پلیس من را نگه داشت». کیست که بتواند یک روز از این زندگی را تاب بیاورد؟ «خسته ام، دیگر بریده ام،‌ اگر دارم تحمل می کنم، به خاطر بچه هایم و به خاطر رضای خدا است. فکر می کنم در کنار او دارم ایثار می کنم». جنگ در خانه جانبازان ادامه داردشب ها در این خانه سخت تر از همیشه می گذرد «من هر شب سرباز عراقی اسیر می شوم برای همسرم و عین یک نمایشنامه تا صبح برنامه داریم. صبح که دارویش را می خورد و آرام می شود، دست و پای من را می بوسد و می گوید ببخشید خانم». همسرش روزی 48 نوع دارو می خورد. با این حال، درصد جانبازی او را کاهش هم داده اند «دکترها می گویند وضعیت او از یک جانباز شصت درصد هم بدتر است، اما درصد جانبازی او را از 24 درصد به 10 درصد رسانده اند. کمیسیون پزشکی بنیاد شهید می خواهد مرتب جانبازان را زیر دستگاه ببرد، در حالی که این کار برای سلامت آنها مضر است». فرزندش او را درک نمی کند. می گوید «جنگ تمام شده، اما در خانه جانبازان جنگ ادامه دارد. ما فراموش شده ایم، اما ما نفس می کشیم و خدا شاهد است که ما هم زنده ایم». از نهادهای مسئول دل پری دارد «من تعجب می کنم اگر مسئولان سراغی از ما بگیرند. اما بد نیست گاهی برای ما یک تجلیل بگذارند. ما افسرده ایم و جمعی را هم افسرده می کنیم». هر جا می روم، اول درصد می پرسند!انگار درد و رنج جانبازی و مشکلات جسمانی کم است که مشکلات مالی هم به آن اضافه شود! «دختر بزرگ من دانشجوی ترم 5 عکاسی است و من نمی توانم برایش حتی یک دوربین بخرم. افسرده شده و روزی 38 تا قرص می خورد و بارها خواسته انصراف بدهد که من مانع شده ام. دو دختر سادات دارم، اما سقفی بالای سر نداریم. یک حاج آقای نیکوکار که رئیس یک درمانگاه است،‌ با دیدن وضعیت ما دلش به رحم آمد و برایمان خانه ای گرفت، اما اگر فردا بگوید بلند شو، جایی را ندارم که بروم». گلایه های فراوانی از مقررات خدمات رسانی به جانبازان بر اساس درصد جانبازی دارد «روزی که جنگ شد، نگفتند که قرار است درصد تعیین کنند، اما امروز به هر جا که برای طلب کمک می روم،‌ اول درصد جانبازی همسرم را می پرسند!» مسائل مالی این روزها جزو مصائب زندگی خیلی هاست، چه برسد به کسانی که هزینه های بستری و دارو و درمان هم دارند و نان آورشان هم قادر به کار کردن نیست. همسر رنج کشیده دیگری می گوید «در هشت سال دولت قبلی قرار بود حقوق جانبازان را زیاد کنند، اما این اتفاق نیفتاد. اکنون ماهی 2 میلیون و 300 هزار تومان حقوق می گیرم و زندگی 5 نفر و هزینه تحصیل دو فرزند دانشجویم را با این پول تامین می کنم». زنگ در و تلفن مساوی است با حمله چاقویی!یک تلفن یا صدای زنگ در هم کافی است تا فرامرز را به هم بریزد و وقتی این اتفاق می افتد، زن و بچه اش از هیچ چیز، از کتک گرفته تا حمله با چاقو مصون نیستند «همسرم 48 ساله است. سرباز بوده و چهار سال در منطقه حضور داشته. هم شیمیایی است و هم جانباز اعصاب و روان. درخواست کردم او را برای وضعیت ریه اش به خارج اعزام کنند، اما گفتند ما جانبازان اعصاب و روان را اعزام نمی کنیم. برای همین درخواست کردیم پروفسور مهاجر و سمیعی در بیمارستان خاتم وی را درمان کنند. یک میلیون و 400 هزار تومان از بنیاد شهید حقوق می گیرد که 400 هزار تومان آن برای حق پرستاری است، با این حال معتقد است جانبازان دستگاه های دیگر وضعیت بهتری دارند و قوانین درصد جانبازی دست و پای مسئولان را برای کمک به آنها بسته است. برای داروهای همسرم تا مرز اسرائیل رفتممی توانی تصورش را کنی که برای تهیه داروهای همسرت مجبور شوی به هشت کشور و از جمله به داروخانه ای دورافتاده در مرز اسرائیل بروی؟ اگر نمی توانی، باید بگویم همسر محمدرضا این کار را کرده است «همسر من در سال62 در عملیات خیبر در جزیره مجنون شیمیایی شد؛ عملیاتی که شهردار تهران فرمانده آن بود. جانباز شیمیایی 70 درصد است. 15 سالش بوده که از بسیج رفته به جبهه و وقتی مجروح شد، بعد از مداوا در بیمارستان صحرایی به اهواز و بعد مشهد فرستاده شد و بعد به ارتش پیوست. اکنون ناخدا 2 نیروی دریایی است و همین مهرماه بازنشسته شد». از رسیدگی ارتش راضی است «همه امور مربوط به همسرم را ارتش انجام می دهد و هزینه دارو و بیمه جانبازان را هم می پردازد. اما داروهای خاص را بنیاد شهید به ما می دهد یا در تهیه آنها کمکمان می کند». با این حال خودش هم از پا نمی نشیند و دنبال دارو تا کجاها که نمی رود «داروهای شوهرم را از آمریکا آورده ام و خودم هشت کشور را به دنبال دارو رفته ام و حتی دو بار به لبنان تا مرز اسرائیل رفته ام! چون در آن زمان، یعنی سال های 78- 79 در ایران دارو گیر نمی آمد و می گفتند فلان دارو تنها در داروخانه ای در مرز اسرائیل پیدا می شود. بسیاری از داروهایی که وارد ایران شد، به نام شوهر من وارد شد». می گوید در طول این سال ها، بیشترین سختی را برای تهیه دارو کشیده است «گاهی ساعت 3 نصفه شب از تهران به بوشهر می رسیدم تا یک دارو را بگیرم. از فرودگاه که بیرون می آمدم، جایی را نداشتم بروم و در وسط خیابان سرگردان می ماندم تا صبح فردا دارو را بگیرم و باز با پرواز برمی گشتم و ساعت یک نصفه شب به تهران می رسیدم و آن موقع شب هیچ کسی نبود که در فرودگاه به دنبالم بیاید». از سیستم جدید رسیدگی پزشکی به جانبازان راضی نیست «قبلا هر نوع جانبازی یک پزشک خاص داشت، اما اکنون بر اساس مناطق تعیین شده، همه جانبازان باید به یک پزشک عمومی مراجعه کنند. این در حالی است که کمتر جانبازی شرایط همسر من را دارد که با 70 درصد شیمیایی، جانباز اعصاب و روان هم هست». موقع حمله های عصبی محمدرضا، وضعیت همسر و فرزندش مثل خانواده بقیه جانبازان اعصاب و روان اسفبار است «همسرم من و بچه ها را بسیار کتک زده، اما من اصلا از این مسائل ناراحت نشده ام. اذیت های همسرم را به پای بیماری می گذارم. اما وقتی دکتر همسرم را جواب کرد و گفت او زیر چادر اکسیژن است و درمان ها رویش جواب نمی دهد و او را به خانه ببرید، یکی از سخت ترین لحظه هایم بود. در تمام این لحظه ها تنها بودم و هیچ کسی نبود که مرا حمایت کند. شب هایی را که من تا صبح بیدارم، کسی نمی بیند. همین چند شب پیش از خواب بلند شد و نفسش بند آمد. اما من از این رسیدگی ها ناراحت نیستم، این کارها را برای خودم کرده ام و فردای قیامت دلم خوش است که من همه تلاشم را کرده ام». او یک پرستار دلسوز واقعی است، تا جایی که حتی در بیمارستان هم دلش نمی آید رسیدگی به همسرش را به پرستاران بسپارد «شوهرم از سال 70 تا 78 مرتب در بیمارستان ساسان بستری بود و تنها برای مرخصی به خانه می آمد. من هم همیشه یا در ناصرخسرو بودم یا از 6 صبح تا 10 شب به بیمارستان می رفتم تا شوهرم معتاد مورفینی نشود، زیرا پرستاران با اینکه دلسوز هستند، اما بالاخره انسان هستند و از نگهداری این گونه مریض ها خسته می شوند و راحت یک مورفین تزریق می کنند تا ساکتش کنند. به پرستار می گفتم اگر می خواهی غر بزنی، به من بزن، به شوهرم هیچ نگو و من همه کارهایت را انجام می دهم». سخت تر از رسیدگی تمام وقت به کسی که کتک می زند و حمله می کند، تربیت فرزندی شایسته با وجود این مشکلات است و این کاری است که او به خوبی از پسش برآمده «پسرم بسیار صبور است. پدرش بارها شیشه آب را به سمت او پرتاب کرد و یک بار چنان موبایلش را به سمت بچه پرت کرد که به گونه اش خورد و اگر قدری بالاتر می خورد، بچه ام کور می شد. اما او هیچ نگفت». «از بچگی وقتی به بچه ام می گفتیم می خواهی در چه رشته ای درس بخوانی؟ می گفت پزشکی تا بتوانم مراقب پدرم باشم. اکنون نیز در تهران پزشکی می خواند و یکی از بهترین دانشجویان و مراقب حال پدرش است. از کلاس 12 نفره آنها در پیش دانشگاهی که 11 نفرشان فرزند شاهد و ایثارگر بودند، فقط دو نفر در رشته پزشکی قبول شدند: پسر من و آن یک نفری که سهمیه ای نبود. اما هنوز دوستان فرزندم نمی دانند پدر او جانباز است، چون از بس مسائل در رسانه ها بد منعکس شده، همه فکر می کنند جانبازان عده ای سودجو هستند که کیسه دوخته اند. این در حالی است که اگر تنها به کمک سهمیه وارد دانشگاه شده، چطور الان هم بهترین نمرات را دارد؟!» خانه ای را تصور کن که در آن نمی توانی بوی غذا یا عطر راه بیندازی، سروصدا کنی، شامپو یا صابون عطری بزنی و ... «ما الان یک نیمرو هم می خواهیم درست کنیم، نباید بویش دربیاید، چون برای همسرم بد است. وقتی به حمام می رود، نباید شامپو و صابون عطری استفاده کند، چون برایش بد است. بچه من وقتی می خواهد از خانه بیرون برود، باید دم در ادوکلن بزند تا بوی آن به پدرش نخورد، چون برایش بد است. لباس های شیمیایی ها باید نخی باشد، رژیم غذایی خاص دارند و سرخ کردنی و فست فود و خیلی چیزهای دیگر را نمی توانند بخورند». به جز دارو، شیمیایی ها تنها به یک چیز دیگر بسیار نیاز دارند: آرامش. «جانبازان شیمیایی نمی توانند زیاد از خانه بیرون بروند، چون گرما، سرما، گردوغبار و آلودگی اذیتشان می کند. شوهرم گاهی هفته ای یک بار هم از خانه بیرون نمی رود. البته حق پرستاری به ما می دهند، اما من الان بیش از ده سال است که با بچه ام نتوانسته ام به پارک بروم.اما یک سری امکانات درمانی هست که به بهبود سلامتی آنها کمک می کند، مثلا آب درمانی، استخر و امکانات ورزشی که به وضعیت ریه آنها بهبود می بخشد. ما در خانه برای شوهرم جکوزی زده ایم و از وقتی این کار را کرده ایم، فیزیوتراپی و ماساژ ریه او بسیار راحت شده است». همسر محمدرضا دبیر است، 21 سال سابقه کار دارد و با وجود مشکل قلبی، دلش نمی خواهد بازنشسته شود «خیلی ها به من می گویند خودت را بازنشسته کن، اما همین قدر که برای کار هم از خانه بیرون می روم، باعث می شود حال و هوایم عوض شود. زیرا می بینم بقیه هم مشکلات خاص خود را دارند و باعث می شود خدا را شکر کنم. ما همه مشکلاتی را که مردم دارند، داریم و این مشکل هم روی آن، البته من این را مشکل نمی دانم، بلکه نعمتی در خانه است که تنها قدری دست و پای ما را بسته است». و در آخر؟ لبخندی معنی دار می زند و می گوید «هشت سال جنگ تمام شد، اما ما در خانه مان هر روز خاطره جنگ را داریم».

سایت تحلیلی خبری آوای دنا  avayedena.com : وَقَضَى رَبُّكَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلاً كَرِيمًا وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا و پروردگارت فرمان داده:جز او را نپرستید؛و به پدر و مادر نیکی کنید، هر گاه یکی از آن دو،یا هر دو، نزد تو به سن پیری رسند، کمترین اهانتی به آنها روا مدار؛و بر آنها فریاد مزن؛ و گفتاربزرگوارانه به آنها بگو. و پر و بال تواضع خویش را از روی محبت و لطف، در برابر آنان فرود آر؛ و بگو: پروردگارا! همان گونه که آنها مرا در کودکی تربیت کردند، مشمول رحمتشان قرار ده.سوره ی اسراء آیات ۲۳ و۲۴                                                                                                     جمعی از پرسنل و دانشجویان دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء بهبهان  چهارشنبه نهم مهر به مناسبت روز سالمند، با هدف  گرامیداشت مقام سالمندان ، از سرای سالمندان آل یاسین بهبهان دیدن کردنددر این بازدید یک ساعته سالمندان با اهدای گل و هدایایی مورد تکریم قرار گرفتند. . با سلام و شادی به سراغشان رفتیم تا بگوییم هنوز فراموش نشده اید و کسانی هستند که دوستتان دارند و نگرانتان هستند.                                                                           در ابتدای این بازدید آقای چابک سفرمسئول خانه سالمندان گزارش کوتاهی از مرکز ارائه نمود. ایشان خدمت به سالمندان را وظیفه ای اخلاقی و الهی دانست و گفت : در دین مبین اسلام سالمندان از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند. تعداد  50 سالمند به صورت شبانه روزی از خدمات این مرکز استفاده می کنند و خدمات فیزیوتراپی و درمانی به سالمندان ارائه می شود. هنگام بازگشت به آنان قول و نوید دوباره بازگشتن را دادیم.

حجت‌الاسلام والمسلمين مهدی کروبی به علت ابتلا به بیماری زُنا در یکی از بیمارستان‌های تهران بستری شد. به گزارش آوای دنا ، حسین کروبی در گفت‌وگو با "سایت روز نو "با اعلام این خبر گفت: حدود 7-8 روز قبل پدرم به بیماری زُنا مبتلا شد، به گونه‌ای که به دلیل درد شدید چندین شب نتوانست بخوابد.وی افزود: گوشه شکم ایشان نیز غده‌ای به اندازه توپ تنیس درآمده بود، که پس از معاینات پزشک معتمد وزارت اطلاعات تشخیص داده شد که در بیمارستان بستری شود.حسین کروبی با اشاره به پیگیری روند درمانی پدرش در بیمارستان، اظهار کرد: مراحل درمانی پدرم به خوبی در بیمارستان طی شده و اقدامات لازم از جمله فیزیوتراپی و سی تی اسکن نیز صورت گرفته است.فرزند مهدی کروبی همچنین با اشاره به ملاقات خود از پدرش در روز گذشته، خاطرنشان کرد: روز گذشته و پس از حدود چهار ماه و نيم ماه اجازه ملاقات پیدا کردم.وی اضافه کرد: در مدت دو ساعتی که در کنار پدر بودم، از لحاظ روحی در وضعیت مساعدی به سر می‌برد و از نظر جسمی نیز به دلیل استفاده از دارو، درد کمتری احساس مي‌كرد. پزشکان در مورد غده مذکور نیز اعلام کرده‌اند که این غده به مرور زمان جذب بدن می‌شود.کروبی در پایان به روزنو گفت: پزشکان اعلام کرده‌اند که به دليل درد ناشي از اين بيماري و ضرورت مراقبت بيشتر، بهتر است كه ايشان كماكان در بيمارستان بستري باشند.

تمامی تعرفه های درمانی سال جاری به همه افراد و موسسات ذینفع ابلاغ شده و هرگونه مغایرت و افزایش تعرفه ها جرم محسوب می شود

اوای دنا:در راستای تکمیل نیروهای مورد نیاز در بخش‌های بیمه‌ای و درمانی و پیرو اطلاعیه قبلی در خصوص استخدام پیمانی پنج هزار و 777 نفر در صندوق تامین‌اجتماعی، تاریخ و نحوه ثبت‌نام و زمان برگزاری آزمون استخدامی تامین‌اجتماعی اعلام شد.به گزارش اوای دنا به نقل از ايسنا، ثبت‌نام متقاضیان شرکت در این آزمون، از تاریخ 11 خردادماه آغاز و تا 21 خرداد سال‌ جاری ادامه خواهد داشت. متقاضیان باید در تاریخ اعلام شده با مراجعه به پایگاه اطلاع‌رسانی صندوق تامین‌اجتماعی به آدرس www.tamin.ir و یا پورتال صندوق تامین‌اجتماعی به آدرس www.sso.ir نسبت به ثبت‌نام اینترنتی اقدام كنند. آزمون استخدامی روز پنج‌شنبه 25 خردادماه سال‌جاری به صورت همزمان در سراسر کشور برگزار خواهد شد. در این اطلاعیه از داوطلبان خواسته شده، برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد رشته‌های شغلی مورد نیاز به پایگاه اطلاع‌رسانی تامین به آدرس www.tamin.ir مراجعه كنند. همچنین اطلاعات مربوط به مدارک مورد نیاز، شرایط اختصاصی شرکت در آزمون استخدامی و ظرفیت پذیرش در رشته‌های شغلی به تفکیک استان‌ها، روز پنج شنبه (چهارم خرداد) از طریق پایگاه اطلاع رسانی صندوق تامین اجتماعی اعلام خواهد شد. بر اساس اين گزارش، عناوین شغلی مورد نیاز برای استخدام پیمانی در صندوق تامین عبارتند از : اجتماعی بهیار، پرستار، پزشک علوم آزمایشگاه، پزشک عمومی، داروساز، دندانپزشک، کاردان اطاق عمل، کاردان بیهوشی، کاردان رادیولوژی، کاردان علوم آزمایشگاه، کارشناس اپتومتری، کارشناس امار، کارشناس امور اداری، کارشناس امور بیمه، کارشناس امور مالی، کارشناس بهداشت محیط، کارشناس پذیرش و مدارک پزشکی، کارشناس پرستاری، کارشناس تاسیسات، کارشناس تعمیرات تجهیزات پزشکی، کارشناس تغذیه، کارشناس حقوقی، کارشناس رادیولوژی، کارشناس علوم آزمایشگاه، کارشناس فرابری داده‌ها، کارشناس فیزیوتراپی ، کارشناس مامائی، متصدی پذیرش و اطلاعات، متصدی خدمات اداری، متصدی خدمات داروئی، متصدی خدمات عمومی است.