«ملاک تورم جیب مردم است نه گزارش مرکز آمار و بانک مرکزی» این یکی از جملات مشهور و تاریخی دکتر روحانی است که بی‌هیچ اغراقی باعث شد وی با بیان آن – و بیان جملاتی مشابه -پیروز انتخابات 92 بشود.

رئیس دولت تدبیر و امید در آماری عجیب اعلام کرد که در سه ماهه نخست سال 95 اقتصاد ایران با رشد 4.4 درصدی رو به شده است.

رئیس شورای اسلامی کار کارخانه قند یاسوج از بلاتکلیفی کارگران در خصوص دریافت مزد و مزایای خبر داد و گفت: کارگران اعتراضات صنفی را در محوطه کارخانه برگزار کردند.

وزیر تعاون ، کار و رفاه اجتماعی در زمینه پرداخت یارانه‌ها با اشاره به سابقه اجرای آن افزود: برای تحقق به مصوبه مجلس شورای اسلامی باید حدود چهار میلیون نفر دیگر از پرداخت یارانه حذف شوند.

رئیس جمهور ترکیه در یک مصاحبه تلویزیونی از بسته شدن تمامی مدارس نظامی در این کشور خبر داد.

رئیس اداره بهزیستی شهرستان لنده به‌مناسبت فرا رسیدن هفته بهزیستی، برنامه‌های این اداره را تشریح کرد.

معاون هماهنگی امور اقتصادی و منابع انسانی استانداری کهگیلویه وبویراحمد گفت: روز پنج شنبه هر هفته در این استان تعطیل شد.

رسانه‌های خارجی هشدار جدی رهبر معظم انقلاب درباره نقض برجام از سوی غرب را بازتاب دادند.

تهدید می‌کنند که برجام را پاره می‌کنیم؛ اگر آنها برجام را پاره کردند ما آن را آتش می‌زنیم

دولت 2 میلیارد تومان را با چک دولتی در اختیار یکی از نامزدهای اصلاح طلب قرار داد، البته این نامزد انتخابات رد صلاحیت شد اما این از خطای دولت کم نخواهد کرد.

آوای رودکوف:بخشدار سوق با اشاره به تعطيلي پروژه بهسازي محور سوق به دهدشت،  وعده‌هاي بي‌عمل را بازي با افکار عمومي دانست و تصريح کرد:هر چه زمان بيشتري از آغاز اجراي اين پروژه مي‌گذرد پيشرفت قابل قبولي از آن حاصل نمي‌شود.

آوای رودکوف:نماینده مردم کهگیلویهدر تذکری شفاهی گفت: تمام پروژه هایی که گره‌گشای کارمردم بوده تعطیل شده و وضعیت اشتغال جوانان روز به روز بدتر می‌شود.

امروز نظام بانکی به گرانیگاه فساد اقتصادی در کشور بدل شده است و شما اگرچه بارها در سخنرانی ها به خوبی بر مسئله اصلاح نظام بانکی تاکید کرده اید لکن متاسفانه در حالی که عمر دولت از نیمه گذشته است هنوز تحول دگرگون کننده ای رخ نداده است.

آوای رودکوف:رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس گفت ،نباید انتظار معجزه از برجام داشت بلکه باید آثار آن را در سه مقطع کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت دید.

در روایات متعددی سعد و نحس ایام در ارتباط با حوادثی که در آن واقع شده است تفسیر شده و ربطی به نحوست ذاتی آن زمان خاص ندارد. ضمن این که برخی از اتفاق‌های ناخوشایند در زندگی معلول گناهان ماست و ربطی به ایام ندارد

بسیج دانشجویی ۶ دانشگاه تخصصی تهران در نامه‌ای سرگشاده به رئیس‌جمهور خواستار توجه کامل دولت به فرمایشات رهبر معظم انقلاب در اجرای اقتصاد مقاومتی شد.

به خودتان یک هدیه بدهید: خواب و استراحت خوب شبانه. با این کار می توانید از تمام ایام تعطیل خود بهترین مزایای بهداشتی را نیز دریافت کنید. به گزارش آوای رودکوف به نقل از آوای سلامت، خواب کافی در زمان تعطیل ات کمک می کند تا از افزایش وزن در روزهای تعطیل نیز مصون بمانید و انگیزه بیشتری برای تحرک و فعالیت بدنی داشته باشید. برای داشتن خواب بهتر در ایام تعطیل این نکات را رعایت کنید: گذراندن وقت با دوستان و خانواده: ارتباط با دوستان و خانواده یک راه موثر برای کاهش سطح استرس است و شما را برای استراحت بهتر در شب آماده می کند. پیوند با اعضای خانواده سطح اکسی توسین را افزایش می دهد؛ یک ماده بیوشیمیایی که منجر به بلوک کردن مواد شیمیایی استرس زا در بدن می شود. دیدن فیلم های کمدی: محققان دانشگاه کالیفرنیا اعلام کرده اند که دیدن فیلم های کمدی سطح استرس را کاهش می دهد و منجر به افزایش هورمون های ضد استرس می شود و همین امر خواب شبانه را تسهیل می کند. داشتن خواب نیمروزی: مطالعات نشان می دهد که چرت زدن روزانه منحجر به افزایش بهره وری و بهبود خواب شبانه می شود. البته در نیمروز افراد نباید بیش از 30 دقیقه بخوابند زیرا علاوه بر اینکه سبب نخواهد شد که در ساعت بیولوژیکی بدن اختلال ایجاد شود، همچنین باعث سرحال شدن فرد و افزایش انرژی در او می ‌شود. پیاده روی: ورزش برای بهبود فرایند خواب بسیار موثرتر از بنزودیازپین ها یعنی داروهای مورد استفاده برای درمان بی خوابی عمل می کند. مطالعات محققان دانشگاه آریزونا نشان می دهد زنانی که در طول روز مسافت های کوتاه را برای پیاده روی انتخاب می کنند، تجربه بهبود خواب شبانه را دارند. حفظ یک برنامه خواب منظم: بیدار ماندن تا دیر وقت و خوابیدن تا نیمی از روز بعد بخشی از آداب و رسوم غلط در تعطیل ات است که زیاده روی در آن منجر به اختلالات ماندگار خواب می شود. بدن شما نیاز به تنظیم ساعات خواب حتی در روزهای تعطیل دارد و این تنظیم نباید با ساعات خواب و بیداری در روزهای کاری تفاوت چندانی داشته باشد. توصیه کلی بر این است که در روزهای تعطیل بیش از 10 ساعت نخوابید.  

بسیاری از اصولگرایان به همان میزان که رأی احمدی‌نژاد را می‌خواهند، خود وی را نمی‌‌خواهند!  به گزارش آوای رودکوف،صادق زیباکلام در یادداشتی در روزنامه شرق، در باره ورود یک احمدی نژادی به انتخابات ریاست جمهوری آینده نوشت: سؤال اساسی این است که چقدر احتمال چنین رویدادی در انتخابات سال آینده وجود دارد که یک جریان پوپولیستی علیه آقای روحانی به راه بیفتد و چهره رأس آن جریان، چه خود محمود احمدی‌نژاد و چه «احمدی‌نژاد» دیگری بتواند وارد صحنه شود؟ بسیاری از اصولگرایان به همان میزان که رأی احمدی‌نژاد را می‌خواهند، خود وی را نمی‌‌خواهند! برای بسیاری از اصولگرایان اگر یک معجزه‌ای می‌توانست اتفاق بیفتد که آنان می‌توانستند به آن حدود ١٠ میلیون رأی احمدی‌نژاد - بدون شخص احمدی‌نژاد- دست یابند، عالی می‌شد؛ البته فعلا اصولگرایان با مسئله گزینش احمدی‌نژاد خیلی فاصله دارند؛ اما با توجه به فقدان محبوبیت چهره‌های دیگرشان، هیچ بعید نیست یک روز مجبور شوند با وجود تمایل و حتی اعتقادات‌شان، بروند سمت احمدی‌نژاد؛ حتی اگر امروز او را نفی کنند.اگر عرصه کار و رقابت با روحانی بسیار حساس شود، شاید راهی برای آنان باقی نماند؛ البته در میان اصولگرایان شخصیت‌هایی هستند که تحت هیچ شرایطی (حتی خطر واگذاری مجدد پاستور به روحانی یا یک غیراصولگرای دیگر) حاضر نیستند با احمدی‌نژاد همکاری کنند. برای مثال افرادی مثل دکتر علی لاریجانی؛ اما برخی دیگر، به‌ویژه جبهه پایداری‌ها، ‌همچنان به احمدی‌نژاد به عنوان یک اسوه و یک قهرمان می‌نگرند و بالاخره تعداد دیگری مانند رهپویان و ایثارگران (علیرضا زاکانی و ...) حاضرند خبط و خطاهای گذشته او را فراموش کنند و یک بار دیگر با او دستِ دوستی و ائتلاف بدهند؛ بنابراین نفس وسوسه بازگشت به قدرت باعث می‌شود بسیاری از اصولگرایان بلاهای هشت سال احمدی‌نژاد، هم برای کشور هم برای خودشان را فراموش کنند و در برابر روحانی، حول احمدی‌نژاد بسیج شوند. اما مسئله مهم، شرایطی است که بازگشت احمدی‌نژاد را محتمل می‌کند. این شرایط عبارت‌اند از القای حساس عدم موفقیت در عملکرد چهارساله آقای روحانی. ارزیابی عملکرد روحانی در تجزیه‌وتحلیل نهایی در دو وجه خلاصه می‌شود: سیاسی و اقتصادی. وجوه سیاسی روحانی برای اقشار و لایه‌های تحصیل‌کرده‌تر جامعه مطرح است و وجوه اقتصادی نیز برای لایه‌های دیگر. آیا پیشرفت روحانی در عرصه سیاسی آن‌طور‌که انتظار می‌رفت بوده است. شاید بتوان گفت عمده‌ترینِ مکان دانشگاه‌های کشور بوده است. روحانی آن فضای امنیتی را که بعد از حوادث ٢٢ خرداد ٨٨ در دانشگاه‌های کشور به وجود آمده بود کاملا تغییر داده است. بسیاری از تشکل‌های مستقل دانشجویی ازجمله انجمن‌های اسلامی بعد از آن رویدادها تعطیل شدند و فقط برخی تشکل‌های خاص اجازه فعالیت در دانشگاه‌ها داشتند. به موازات این تحولات، صدها دانشجو به کمیته‌های انضباطی و سایر نهادهای مشابه احضار شدند یا از ادامه تحصیل برخی از آنها جلوگیری شد یا در بهترین حالت از آنان تعهد گرفته شد که وارد هیچ‌گونه فعالیت سیاسی و حتی صنفی نشوند. کمیته‌های انضباطی فضای سنگینی در دانشگاه‌ها برقرار کرده بودند و دانشجویان نگران بودند اگر در فعالیت‌های سیاسی و صنفی دانشجویی مشارکت کنند، ممکن است برای ادامه تحصیل در مقطع بعدی با مشکل «گزینش» روبه‌رو شوند. روحانی و وزارت علوم آن، آن فضا را به‌طورکلی از دانشگاه‌های کشور کنار زد. انجمن‌های مستقل دانشجویی البته به صورت محدود جان گرفته و به راه افتاده‌اند. کمیته‌های انضباطی به مقدار زیادی کم‌رنگ شده‌اند و دانشجویان، نگران ورودشان به مقاطع بعدی تحصیلی، به واسطه گزینش نیستند. وضع مطبوعات هم بالنسبه بهتر از دوران احمدی‌نژاد شده و در کل، فضای سیاسی کشور بازتر شده است؛ بنابراین اگرچه برخی خواسته‌ها برآورده نشده؛ اما به نظر می‌رسد که بتوان نمره قبولی به روحانی در «درس سیاسی» داد. پاشنه آشیل روحانی و چیزی که احتمال بازگشت «احمدی‌نژاد» را جدی می‌کند، اقتصاد است. وضع اقتصادی کشور آن‌گونه‌که باید مناسب نیست. اینکه چه میزان از این وضعیت ناشی از مدیریت دولت روحانی بوده بحث‌کردنی است‌؛ اما به‌هر‌حال وضع نامطلوب اقتصادی و تداوم آن باعث می‌شود احتمال برخاستن یک جریان پوپولیستی در طیف راست علیه روحانی جدی باشد. بدون ورود به جزء سیاست، کشور با چندین معضل اقتصادی اساسی روبه‌روست. بی‌کاری به بالای هفت میلیون رسیده. درِ کمتر خانواده‌ای را می‌توان گشود که در آن دست‌کم یک فارغ‌التحصیل بی‌کار نباشد. مشکل فقط بی‌کاری نیست. آنچه وضعیت را وخیم‌تر می‌کند آن است که و هیچ روزنه‌ای در انتهای تونل بی‌کاری به چشم نمی‌خورد. دولت یازدهم سال ٩٤ را با شش میلیون بی‌کار آغاز کرد و در پایان این سال رقم بی‌کاری بعضا بالای شش میلیون رفته بود و چشم‌انداز چندانی هم برای سال ٩٥ به چشم نمی‌خورد. بگذارید این‌گونه بگویم: هیچ دلیل موجه یا واقع‌بینانه‌ای وجود ندارد که امیدوار باشیم یک درصد قابل‌توجهی از این هفت میلیون در سال ٩٥ برای‌شان کار پیدا خواهد شد. رکود، معضل بعدی یا در حقیقت مادر همه مشکلات اقتصادی‌مان است. مانندِ بی‌کاری، نمره دولت روحانی در به‌چالش‌کشیدن رکود خیلی درخشان نبوده و واقع‌بینانه گفته باشم، او در درس «خروج کشور از رکود» نمره بالایی نگرفته است. برای نشان‌دادن رکود نیازی به این نیست که انسان کارشناس اقتصادی باشد. بسیاری از صنایع کشور انبارهای‌شان پر از محصولات و تولیدات‌شان است و هیچ روزنه‌ای هم برای فروش‌شان وجود ندارد؛ زیرا خیلی از صنایع کشور به جای سه شیفت، دو شیفت یا حتی یک شیفته دارند کار می‌کنند؛ چون خریداری برای تولیدات‌شان وجود ندارد. درواقع آمار بالای بی‌کاری دلیل دیگری مبنی بر وجود رکود است. بزرگ‌ترین صنعت کشور، ساختمان است و کیست که نداند ساختمان یا مسکن در یک رکود بی‌سابقه به سر می‌برد. اگر همچنان مقامات دولتی درصدد انکار رکود یا کم‌اهمیت جلوه‌دادن آن باشند، می‌توان همچنان دلیل دیگری ارائه داد. بودجه عمرانی مصوب کشور برای سالی که گذشت (٩٤) بالغ بر ٤٧ هزار میلیارد تومان بود. در شش‌ماهه اول سال ٩٤ فقط هشت‌هزارو ٦٠٠ میلیارد تومان از این بودجه تخصیص پیدا کرد؛ یعنی کل اعتبارات عمرانی که در شش‌ماهه اول سال ٩٤ هزینه شد، هشت‌هزارو ٦٠٠ میلیارد تومان بود؛ حتی اگر فرض بگیریم در شش‌ماهه دوم در خوش‌بینانه‌ترین حالت، همین مقدار هزینه شود، در آن صورت کل بودجه عمرانی تخصیص‌یافته در سال ٩٤ اندکی بیشتر از ١٧ هزار میلیارد تومان نمی‌شود. چرا به جای ٤٧ هزار میلیارد تومان برای بودجه‌های عمرانی کشور در سال ٩٤، دولت کمتر از نصف آن را تأمین کرده است؟ پاسخ به این سؤال ما را می‌رساند به معضل اقتصادی دیگر دولت روحانی: نداشتن نقدینگی! با وجود دریافت بخشی از پول‌های بلوکه‌شده ایران در یکی، دو ماه پایانی سال ٩٤، دولت روحانی با میراث مانده از دولت احمدی‌نژاد، به‌شدت به پیمانکاران بدهکار است و پول هم ندارد. همان‌طورکه همه ما وقتی بدهکار هستیم و مقروض، از خیلی از برنامه‌های دیگرمان صرف‌نظر می‌کنیم، دولت یازدهم نیز مجبور شده تا برای انجام خیلی از برنامه‌هایش دست نگه دارد. اینکه به جای ٤٧ هزار میلیارد تومان بودجه عمرانی، کمتر از ٢٠ هزار میلیارد تومان هزینه می‌کند، به دلیل آن است که دولت پول ندارد. کمتر سازمان، نهاد، بنیاد، اداره، پیمانکار، تولیدکننده، توزیع‌کننده و ... را می‌توان سراغ گرفت که از دولت طلبکار نباشد؛ حتی برخی سازمان‌ها و وزارتخانه‌های دولتی در پرداخت حقوق و مزایا و اضافه‌کاری به کارکنان‌شان با مشکل روبه‌رو هستند. دکتر طیب‌نیا، وزیر اقتصاد و دارایی، اواخر سال گذشته اعلام کرد دولت بیش از ٥٠٠ هزار میلیارد تومان بدهی دارد. نیاز به گفتن نیست که با این بدهی سنگین، انتظار سرمایه‌گذاری و ریخت‌وپاش برای کارهای عمرانی و توسعه و در نتیجه خروج از رکود و ایجاد اشتغال، یک حسرت و آرزو بیشتر نخواهد بود؛ حتی با نرخ تورم رسمی اعلام‌شده در حدود ١٥ درصد، دولت رسما اعلام کرده ایجاد یک شغل جدید بین ٣٠ تا ٥٠ میلیون تومان هزینه دارد. می‌‌توانیم ضرب و تقسیم کنیم که برای شاغل‌شدن هفت میلیون نفر، چطور دولت باید هزینه کند. از سوی دیگر هیچ چشم‌اندازی هم برای افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی مجسم نمی‌شود. اگر آهسته‌ترشدن رشد اقتصادی چین که از اواخر سال ٩٣ اتفاق افتاد، ادامه پیدا کند، همچنین صادرات نفت شیل آمریکا و بالاخره رکود نسبی فعلی اقتصاد جهانی، ‌در آن صورت نه‌تنها چشم‌اندازی برای بالارفتن بهای نفت در سال ٩٥ وجود ندارد؛ بلکه ممکن است از ٣٠ دلار فعلی هم پایین‌تر بیاید و به ٢٥ دلار در هر بشکه هم برسد؛ یعنی کمتر از یک‌سوم متوسط صنعت نفت در دوران «احمدی‌نژاد»؛ البته دولت تأکید می‌کند ما برای نفت بشکه‌ای ٢٠ دلار هم خودمان را آماده کرده‌ایم یا برخی دیگر از مسئولان شعار «اقتصادی بدون نفت» می‌دهند؛ اما در عمل وقتی درآمدهای ارزی دولت کاهش پیدا می‌کند، از یک سو هزینه‌هایی مانند بهداشت و درمان، آموزش‌وپرورش، سرمایه‌گذاری‌های سنگین توسعه، بودجه‌های عمرانی و ... خود را نشان می‌دهد و بودجه‌ این بخش‌ها هم ناگزیر کاهش پیدا می‌کند و از سوی دیگر، بدهی‌های دولت زیادتر می‌شود و بالاخره آمار بی‌کاران هم نه‌تنها پایین نمی‌آید، بلکه بالاتر هم می‌رود. همه اینها یک طرف، پرداخت یارانه فله‌ای به نزدیک به ٧٥ میلیون نفر هم یک طرف. از میان همه مصیبت‌های دو دوره ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد، پرداخت یارانه فله‌ای از همه بدتر بود. در طول تاریخ اقتصادهای مدرن، از انقلاب صنعتی در قرن هجدهم به این سو، چنین پدیده‌ای سابقه نداشته است که یک دولت، به این صورت به همه مردمش، یک مقدار ثابت در ماه بپردازد. خانواده‌ای که درآمدشان در ماه ٥٠٠ یا یک میلیون تومان است، به اعضای آن ٤٥هزارو ٥٠٠ تومان پرداخت می‌شود و خانواده‌ای هم که درآمد آنها سه یا پنج میلیون تومان در ماه است، همان مبلغ را دریافت می‌کنند. چنین پدیده‌ای از زمان «آدام اسمیت» تاکنون بی‌سابقه بوده است. در اینکه درصد قابل‌توجهی، ازجمله در روستاها و اقشار و لایه‌های شهری که درآمدی ندارند، یارانه برای‌شان اهمیت دارد، تردیدی نیست؛ اما سؤال اساسی این است که در مقابل آن درصدی که دریافت یارانه برای‌شان بسیار مهم است، چه درصدی این مبلغ برای‌شان عددی و رقمی نیست؟ و بدبختی آن است که در وضعیت فعلی، آنان که واقعا مستحق دریافت یارانه هستند، ناراضی هستند -چون مبلغ یارانه‌های نقدی خیلی کم است- هم میلیون‌ها نفر که نباید یارانه بگیرند و آن را دریافت می‌کنند هم مانند آنها از این مبلغ راضی نیستند! در جوامع توسعه‌یافته به کسانی که نیاز ندارند، یارانه نمی‌دهند و در مقابل، بخشی از آن را می‌دهند به افرادی که واقعا کم‌درآمد هستند، بخشی دیگر را صرف بهداشت و درمان، آموزش‌وپرورش، محیط زیست، توسعه حمل‌ونقل عمومی، ایجاد رفاه بیشتر و ... سایر امور عام‌المنفعه می‌کنند. ما به همه یارانه می‌دهیم. به کسی که خیلی بیشتر از ٤٥هزارو ٥٠٠ تومان نیاز دارد، همین مقدار را می‌دهیم و به کسی هم که اصلا نیاز ندارد باز همین مقدار را می‌‌دهیم. در اواخر سال ٩٤، پرداخت یارانه به مرز ماهی چهار هزار میلیارد تومان در ماه رسید؛ یعنی پنج ماه بودجه یارانه، برابر است با کل بودجه عمرانی در سال ٩٤. یا برای آنکه متوجه شویم یک ماه پرداخت یارانه چه میزان است، آن را می‌توانیم با بودجه سالانه محیط زیست هم مقایسه کنیم که سال گذشته ٢٧٤ میلیارد تومان بود.

اسفندماه در حالی روزهای پایانی خود را سپری می‌کند که پرسنل بیمارستان‌های کهگیلویه‌وبویراحمد نه ماهی می‌شود که مطالبات خود را دریافت نکرده‌اند، مطالباتی که این روزها رقمش از ۶۰ میلیارد تومان هم می‌گذرد. به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوفبه نقل از تسنیم، اردیبهشت‌ماه سال 93 بود که کلید تحول در قفل سلامت ایران چرخید و بهداشت و درمان مردم در مسیر تحولی اساسی قرار گرفت تا طرح تحول نظام سلامت به عنوان بزرگ‌ترین پروژه اجتماعی دولت یازدهم لقب بگیرد. اجرای این طرح که با افزایش حجم مراجعه‌کنندگان به بیمارستان‌ها و مراکز درمان همراه بود، هرچند بر اساس آماری افزایش 80 درصدی رضایت مردم را به دنبال داشت، اما در جلب رضایت پرسنل بهداشت و درمان به عنوان پیشگامان عرصه سلامت چندان کارآمد نبود. حال پس از گذشت حدود دو سال از اجرای این طرح، پرسنل بیمارستان‌های کشور به عنوان کسانی که بیشترین بار اجرای طرح تحول را به دوش می‌کشند هر روز در گوشه‌ای به عدم پرداخت مطالباتشان اعتراض می‌کنند. و در روزهایی که طرح تحول نظام سلامت تنها جولانگاه دولت یازدهم برای سرپوش گذاشتن بر وعده‌های بی‌شمار تحقق‌نیافته این دولت است، این طرح در اجرایی‌کردن تعهدات خود به سپیدجامگان جامعه می‌لنگد و شاید اینگونه بتوان گفت که بزرگ‌ترین پروژه اجتماعی و رفاهی دولت یازدهم این روزها سخت بیمار است. استان کهگیلویه و بویراحمد نیز از این امر مستثنی نبوده و همین هفته پیش بود که پرسنل بیمارستان شهید بهشتی یاسوج در اعتراض به عدم دریافت مطالباتشان تجمع کردند، تا چند روز پس از آن نیز پرسنل بیمارستان امام سجاد(ع) این شهر دست به اعتراض زده و خواهان دریافت حق و حقوقشان شوند. یکی از کاکنان بیمارستان امام سجاد(ع) در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: با اجرای طرح تحول نظام سلامت، حجم مراجعه‌کنندگان این بیمارستان 10 تا 11 درصد افزایش و به تبع آن حجم کار کارکنان بیمارستان افزایش یافت، اما حجم نیروی کار به این تناسب افزوده نشد. این عضو کادر درمان بیمارستان امام سجاد(ع) که نخواست نامی از وی برده شود، افزود: حجم بالای کار و نبود نیروی کار کافی سبب کاهش انگیزه پرسنل برای ادامه کار شد. وی پرستاران را مهم‌ترین اعضای کادر درمان دانست که بعد از اجرای طرح تحول نظام سلامت بیشترین بار کاری را بر دوش می‌کشند و گفت: تنها منبع درآمد این قشر شیفت‌های فشرده کاری در بیمارستان است. این عضو کادر درمان بیمارستان امام سجاد(ع) یاسوج با بیان اینکه معوقات و کارانه پرسنل بیمارستان امام سجاد(ع) حدود نه ماه است که پرداخت نشده، تصریح کرد: مسئولان علت اصلی عدم پرداخت مطالبات ما را عدم پرداخت مطالبات دانشگاه علوم‌پزشکی توسط بیمه‌های تأمین‌اجتماعی و خدمات‌درمانی می‌دانند. وی با اشاره به نزدیکی به ایام عید نوروز و نیاز پرسنل بیمارستان به معوقات پرداخت‌نشده خود، گفت: در جلساتی که با رئیس و مدیر داخلی بیمارستان برگزار شد از آنها خواستیم مطالباتمان را پرداخت کنند زیرا با دست خالی نمی‌توان کار کرد. وی بیان کرد: دانشگاه علوم پزشکی بهتر است به جای انجام ساخت‌وسازها حقوق پرسنل بیمارستان‌ها را پرداخت کند. اما همین هفته پیش بود که وزیر بهداشت خواهان توقف ساخت‌وسازها در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی کشور و پرداخت مطالبات کارکنان بیمارستان‌ها شده بود. وزیر بهداشت گفته بود در دانشگاهی که ساخت و ساز انجام می‌شود من می‌گویم این ساخت و ساز را تعطیل کنید و پرداخت‌ها را بدهید؛ چرا که ممکن است عده‌ای از میان خود ما مشکل ایجاد کنند. حال ما به اندازه کافی مشکلاتی را از خارج دولت داریم و عده‌ای نمی‌خواهند که اجازه دهند طرح تحول سلامت به نتیجه برسد. بنابراین پرداختی‌ها را بدهید؛ چرا که پرسنل هم زندگی و گرفتاری دارند. سید حسن قاضی‌زاده هاشمی اظهار کرد: وقتی به کارکنان‌مان پول ندهیم می‌روند و مطب می‌زنند و پول را از جیب مردم می‌گیرند. این کاری بود که دولت قبل و دولت‌های گذشته هم انجام می‌دادند و در این صورت دیگر چیزی از طرح تحول سلامت باقی نمی‌ماند. وی ادامه داد: حتما تا قبل از پایان امسال، دانشگاه‌ها حداقل باید سه ماه مطالبات پرسنل را پرداخت کنند ما هم برایتان پول می‌فرستیم و در یک هفته آینده از بخش‌های مختلف حدود هزار میلیارد برایتان می‌آید و امیدواریم از بیمه هم پولی برسد. بدهش 60 میلیاردتومانی بیمه‌ها به علوم پزشکی یاسوج اما رئیس دانشگاه علوم پزشکی یاسوج کسری اعتبارات دانشگاه علوم پزشکی و عدم پرداخت مطالبات بیمارستان‌ها توسط سازمان‌های بیمه‌گر را سبب نارضایتی کارکنان و پرسنل بیمارستان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد دانست و اظهار داشت: بخش عمده مطالبات این دانشگاه مربوط به صندوق‌های بیمه در سطح کشور است. رضا چمن میزان مطالبات بیمارستان‌های استان از سازمان‌های بیمه‌گر را حدود 60 میلیارد تومان عنوان کرد و افزود: سازمان‌های بیمه‌گر بین 7 تا 9 ماه در پرداخت مطالبات بیمارستان‌ها و دانشگاه تأخیر داشتند. وی بیان کرد: علاوه بر این، بودجه جاری وزارت بهداشت امسال با کسری روبه‌رو بود و فصل اعتبارات جاری دانشگاه علوم پزشکی یاسوج در سال 94 با کسری بسته شد. رئیس دانشگاه علوم پزشکی یاسوج با بیان اینکه امسال بدترین سال مالی در چند سال اخیر بود، از تلاش برای پرداخت هر چه سریع‌تر مطالبات پرسنل و کارکنان بیمارستان‌های استان خبر داد. مطالبات تیر و مردادماه پرداخت می‌شود معان درمان دانشگاه علوم پزشکی یاسوج نیز در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: مطالبات پرسنل بیمارستان‌های استان تا خردادماه پرداخت شده است. پرویز یزدان‌پناه افزود: تلاش می‌کنیم مطالبات تیر و مردادماه را نیز تا روز دوشنبه پرداخت کنیم. به گزارش خبرگزاری تسنیم، جامعه پرستاری استان کهگیلویه و بویراحمد این روزها سخت ناراضی‌اند و مطالبات این قشر پرتلاش که همواره در مسیر خدمت به مردم و بیماران گام برمی دارند به عنوان خلأ بزرگ نظام سلامت کشور خودنمایی می‌کند. گزارش از مرضیه جوشن

ششم خردادماه سال ۹۵  آخرین روز نمایندگان تهرانی در نهمین دوره از مجلس شورای اسلامی است و حالا باید دید نمایندگان تهران که در این دوره از انتخابات رای لازم را کسب نکردند بعد از این به چه کاری مشغول می شوند؟