مصطفی داننده در یادداشتی در روزنامه ابتکار معتقد است که الگوی رفتاری احمدینژاد در مواجهه با بهارستان رفتاری صحیح بوده است و در توصیف آن مینویسد «با نگاهی به رفتار مجلس نهم با دولت یازدهم به این میاندیشیدم که محمود احمدینژاد حق داشت.
او حق داشت به مجلسی این چنین پاسخگو نباشد، او حق داشت بیاید در مجلس شوخی کند و برود، او حق داشت بگوید برخی منافع سیاسیشان بر منافع ملی ارجحیت دارد، او حق داشت که مسیر خود را از جریان منتسب به این آقایان جدا کند.»
این روزنامهنگار اصلاح طلب مدعی است که منتقدان بهارستاننشین دولت شمشیر مخالفت خود را از نیام خارج کردهاند؛ همچنین وی جنس مخالفتها با دولت را این چنین توصیف میکند «قطعاً اگر دوستان آنها همچون جلیلی، به چنین تفاهمی میرسیدند، این افراد از آن به عنوان «صلح حدیبیه» نام میبردند و از آموزش و پرورش میخواستند که آن را در کتابهای درسی مدارس بگنجانند.
جنس مخالفت برخی از نمایندگان مجلس با حسن روحانی نه به واسطه نگاه کارشناسی است بلکه تنها به دلیل اختلافات سیاسی است که با رئیس دولت یازدهم دارند. با نگاهی به رفتار مجلس نهم با دولت یازدهم به این میاندیشیدم که محمود احمدی نژاد حق داشت. او حق داشت به مجلسی این چنین پاسخگو نباشد، او حق داشت بیاید در مجلس شوخی کند و برود، او حق داشت بگوید برخی منافع سیاسیشان بر منافع ملی ارجحیت دارد، او حق داشت که مسیر خود را از جریان منتسب به این آقایان جدا کند.»
مصطفی داننده تنها را خروج از این وضعیت را انتخابات مجلس در اسفند 94 میداند و در همین راستا نوشت «همین اختلافها باعث میشود که اسفند 94، یکی از مهمترین ماههای تاریخ جمهوری اسلامی ایران باشد. ماهی که میشود بال دوم کشور برای رسیدن به هدف بزرگ را به پرواز درآورد و مجلس عقلانیت را در کنار دولت و تدبیر و امید تشکیل داد. قطعاً مجلس دهم و دولت یازدهم و احتمالاً دوازدهم میتوانند روزهای خوبی را برای مردم بر اساس دو اصل تدبیر و امید رقم بزنند.»