حادثه پلاسکو یکی از وحشتناک ترین حوادثی بود که در تولیدی های لباس دنیا اتفاق افتاده است.
به گزارش آوای رودکوف به نقل از جام نیـوز، در این حادثه که بیشتر کشته شدگانش آتش نشان ها هستند، اشتعال البسه و پارچه ها جهنمی از آتش را فراهم کرد که نزدیک شدن به آن هم غیرممکن بود و سرانجام همین حرارت یکی از عواملی بود که باعث ریزش این ساختمان شد اما این حادثه تنها حادثه برای صنف خیاطان در دنیا نبود.
حادثه پلاسکو یکی از وحشتناک ترین حوادثی بود که در تولیدی های لباس دنیا اتفاق افتاده است. در این حادثه که بیشتر کشته شدگانش آتش نشان ها هستند، اشتعال البسه و پارچه ها جهنمی از آتش را فراهم کرد که نزدیک شدن به آن هم غیرممکن بود و سرانجام همین حرارت یکی از عواملی بود که باعث ریزش این ساختمان شد اما این حادثه تنها حادثه برای صنف خیاطان در دنیا نبود.
آتش سوزی نیویورک، 141 کشته
یکی از اتفاقات تلخی که در مارس 1911 در نیویورک رخ داد، آتش سوزی در یک تولیدی لباس 10 طبقه بود. سه طبقه از این ساختمان به طور کامل در آتش سوخت و 141 نفر که 125 نفر آنها را زنان و دختران جوان تشکیل می دادند، جان خود را از دست دادند. ساختمان از مواد نسوز ساخته شده بود و به همین دلیل به دیوارها و کف ساختمان هیچ آسیبی وارد نشد اما حجم زیادی از پارچه، لباس و همچنین میز و صندلی های چوبی باعث شدند تا آتش به سرعت گسترده شود.
در زمان آتش سوزی، 600 نفر در ساختمان حضور داشتند، آنهایی که در طبقات پایین تر بودند توانستند به سرعت و قبل از این که شعله ها راه های خروجی را مسدود کنند از ساختمان خارج شوند اما کسانی که در طبقات بالاتر بودند در آتش محبوس شدند. بسیاری از آنها دچار حریق شده و جان خود را از دست دادند و بقیه افراد که شاهد این صحنه ها بودند، ترجیح دادند به جای سوختن در آتش از پنجره بیرون بپرند.
آتش در عرض نیم ساعت سه طبقه بالا را به طور کامل در بر گرفت و هر لحظه بر تعداد کسانی که بیرون می پریدند اضافه می شد. ارتفاع طبقات آتش گرفته در حدود 24 تا 30 متر از سطح زمین بود و شانس این که کسی با پریدن از این ارتفاع زنده بماند، تقریبا صفر بود. صاحب ساختمان، «هریس وایتمن»، گمان می کرد با استفاده از مصالح نسوز، جلوی هرگونه حادثه ای را گرفته است اما او هرگز فکر نمی کرد که ساختمان ضد حریقش، وحشتناک ترین آتش سوزی نیویورک را رقم بزند.
ساوار بنگلادش، 1129 کشته
تخریب ساختمان تجاری ساوار که به نام رانا پلازا هم شناخته می شد، در سیزدهم می 2013 وحشتناک ترین اتفاقی بود که در داکای بنگلادش رخ داده است. در این حادثه بیش از 1129 نفر جان خود را از دست داده و 2500 نفر به شدت زخمی شدند.
این ساختان در واقع محلی برای تولیدکنندگان عمده لباس بود که در طبقات پایینی آن یک بانک، چندین آپارتمان مسکونی و فروشگاه های مختلف وجود داشت. با توجه به ترک هایی که در صبح روز حادثه روی دیوارهای ساختمان ایجاد شده و در طبقات پایین تر به خوبی خود را نشان می داد، بانک و فروشگاه ها به سرعت تعطیل و تخلیله شدند. بیشتر ساکنان آپارتمان ها نیز خانه های خود را ترک کرده و از این ساختمان رفتند.
اما بیش از پنج هزار نفر در تولیدی های طبقات بالا مشغول به کار بودند. ساوار ساختمانی هشت طبقه بود که طبق گفته های علی احمدخان رییس سازمان آتش نشانی بنگلادش، چهار طبقه بالای آن بدون مجوز ساخته شده بود. همچنین طبق گفته های مسعود رضا، معمار سازه، ساوار فقط برای فروشگاه مناسب بود و طاقت تحمل لرزه هایی را که با چرخ های خیاطی آن هم در تعداد بسیار زیاد در آن ایجاد می شد نداشت.
یک ماه قبل از حادثه، ترک های کوچکی روی بدنه ساختمان ایجاد شده بود که به تمامی اهالی، ساکنان و کارکنان درباره آن اخطار داده شده بود اما سوهل رانا، صاحب ساختمان ساوار اعلام کرد که ساختمان از ایمنی کافی برخوردار است و تمام کارکنان تولیدی ها باید سر کار خود حاضر شوند در غیر این صورت حقوقی به آنها داده نخواهد شد.
در روز حادثه، ساختمان با اولین لرزش ژنراتور دیزلی که روی پشت بام قرار داشت، فرو ریخت. در آن زمان 3122 نفر در ساختمان حضور داشتند. نجات کسانی که زیر آوار مانده بودند به سرعت آغاز شد اما امکانات آنها بسیار کم بود. بیشتر قربانیان این حادثه زنان و کودکانی بودند که با مادران شان سر کار آمده و در قسمتی مخصوص نگهداری می شدند. آواربرداری از این مرکز در حدود یک هفته طول کشید و در حدود نیمی از افراد، زنده از زیر آوار بیرون کشیده شدند.
آخرین نفری که از این حادثه جان سالم به مدر برد زنی به نام «رشما» بود که 17 روز پس از حادثه زنده زیر آوار پیدا شد در حالی که آسیب زیادی ندیده بود. او در زمان تخریب ساختمان در میان پارچه ها افتاده و حجم زیاد پارچه ها از او محافظت کرده بود.
سوهل رانا – مالک ساختمان – که تحت تعقیب پلیس بود پس از این حادثه مدت ها به صورت مخفیانه زندگی می کرد اما سرانجام به همراه چهار نفر از صاحبان تولیدی ها که حاضر به توقف کار نشده بودند، در تایوان دستگیر شدند.
آتش سوزی کالیفرنیا، 36 کشته
یکی از بدترین اتفاقاتی که در اواخر سال گذشته در کالیفرنیا رخ داد، آتش سوزی در یک استودیوی هنری بود که به نام «کشتی ارواح» شناخته می شد. قسمت لباس این استودیوی دو طبقه پر از البسه در جنس ها و طرح های مختلف بود، در واقع این مکان جایی بود که لباس های هنرمندان در آنجا دوخته شده و گاهی در تعداد بسیار زیاد برای سیاه لشگرها لباس تولید می شد و به این ترتیب آنجا جایی بود پر از لباس و پارچه که همگی قابل اشتعال بودند. این دو طبقه به دلیل نقص در سیستم برق دچار حریق شده و در این حادثه بیش از 36 نفر جان خود را از دست دادند.
اتومبیل های آتش نشانی در عرض سه دقیقه به محل حادثه رسیدند اما دیگر آتش آن قدر گسترش پیدا کرده بود که کاری از دست کسی بر نمی آمد. انگار فضای مجتمع با گلوله های آتشین از پارچه پوشیده شده بود و به هر جا که می افتادند آنجا را به آتش می کشیدند.
آتش کل دو طبقه را در بر گرفته و به پشت بام هم رسیده بود، خانواده کسانی که در این مرکز مشغول کار بودند به این محل آ»ده و در حال جستجو بودند اما اجساد کسانی که در آتش جان خود را از دست داده بودند اصلا قابل شناسایی نبود.
یکی از نجات یافتگان گفت که در حدود 50 نفر در ساختمان حضور داشته اند که متاسفانه بیشتر آنها جان خود را از دست داده بودند. ساختمان به کلی سوخته بود و هر لحظه امکان داشت فرو بریزد. لیبی اسچاف شهردار اوکلند می گوید: «بارها درباره فرسوده بودن و وجود خرده ریزهای اضافی در انبارهای استودیو و همچنین نامناسب بودن آن برای تولید این میزان پارچه به صاحبان آن تذکر داده بودیم اما کسی توجه نمی کرد زیرا آنها پول کافی برای نوسازی نداشتند اما حالا جان این همه انسان گرفته شد.»
حادثه پلاسکو یکی از وحشتناک ترین حوادثی بود که در تولیدی های لباس دنیا اتفاق افتاده است. در این حادثه که بیشتر کشته شدگانش آتش نشان ها هستند، اشتعال البسه و پارچه ها جهنمی از آتش را فراهم کرد که نزدیک شدن به آن هم غیرممکن بود و سرانجام همین حرارت یکی از عواملی بود که باعث ریزش این ساختمان شد اما این حادثه تنها حادثه برای صنف خیاطان در دنیا نبود.
آتش سوزی نیویورک، 141 کشته
یکی از اتفاقات تلخی که در مارس 1911 در نیویورک رخ داد، آتش سوزی در یک تولیدی لباس 10 طبقه بود. سه طبقه از این ساختمان به طور کامل در آتش سوخت و 141 نفر که 125 نفر آنها را زنان و دختران جوان تشکیل می دادند، جان خود را از دست دادند. ساختمان از مواد نسوز ساخته شده بود و به همین دلیل به دیوارها و کف ساختمان هیچ آسیبی وارد نشد اما حجم زیادی از پارچه، لباس و همچنین میز و صندلی های چوبی باعث شدند تا آتش به سرعت گسترده شود.
در زمان آتش سوزی، 600 نفر در ساختمان حضور داشتند، آنهایی که در طبقات پایین تر بودند توانستند به سرعت و قبل از این که شعله ها راه های خروجی را مسدود کنند از ساختمان خارج شوند اما کسانی که در طبقات بالاتر بودند در آتش محبوس شدند. بسیاری از آنها دچار حریق شده و جان خود را از دست دادند و بقیه افراد که شاهد این صحنه ها بودند، ترجیح دادند به جای سوختن در آتش از پنجره بیرون بپرند.
آتش در عرض نیم ساعت سه طبقه بالا را به طور کامل در بر گرفت و هر لحظه بر تعداد کسانی که بیرون می پریدند اضافه می شد. ارتفاع طبقات آتش گرفته در حدود 24 تا 30 متر از سطح زمین بود و شانس این که کسی با پریدن از این ارتفاع زنده بماند، تقریبا صفر بود. صاحب ساختمان، «هریس وایتمن»، گمان می کرد با استفاده از مصالح نسوز، جلوی هرگونه حادثه ای را گرفته است اما او هرگز فکر نمی کرد که ساختمان ضد حریقش، وحشتناک ترین آتش سوزی نیویورک را رقم بزند.
ساوار بنگلادش، 1129 کشته
تخریب ساختمان تجاری ساوار که به نام رانا پلازا هم شناخته می شد، در سیزدهم می 2013 وحشتناک ترین اتفاقی بود که در داکای بنگلادش رخ داده است. در این حادثه بیش از 1129 نفر جان خود را از دست داده و 2500 نفر به شدت زخمی شدند.
این ساختان در واقع محلی برای تولیدکنندگان عمده لباس بود که در طبقات پایینی آن یک بانک، چندین آپارتمان مسکونی و فروشگاه های مختلف وجود داشت. با توجه به ترک هایی که در صبح روز حادثه روی دیوارهای ساختمان ایجاد شده و در طبقات پایین تر به خوبی خود را نشان می داد، بانک و فروشگاه ها به سرعت تعطیل و تخلیله شدند. بیشتر ساکنان آپارتمان ها نیز خانه های خود را ترک کرده و از این ساختمان رفتند.
اما بیش از پنج هزار نفر در تولیدی های طبقات بالا مشغول به کار بودند. ساوار ساختمانی هشت طبقه بود که طبق گفته های علی احمدخان رییس سازمان آتش نشانی بنگلادش، چهار طبقه بالای آن بدون مجوز ساخته شده بود. همچنین طبق گفته های مسعود رضا، معمار سازه، ساوار فقط برای فروشگاه مناسب بود و طاقت تحمل لرزه هایی را که با چرخ های خیاطی آن هم در تعداد بسیار زیاد در آن ایجاد می شد نداشت.
یک ماه قبل از حادثه، ترک های کوچکی روی بدنه ساختمان ایجاد شده بود که به تمامی اهالی، ساکنان و کارکنان درباره آن اخطار داده شده بود اما سوهل رانا، صاحب ساختمان ساوار اعلام کرد که ساختمان از ایمنی کافی برخوردار است و تمام کارکنان تولیدی ها باید سر کار خود حاضر شوند در غیر این صورت حقوقی به آنها داده نخواهد شد.
در روز حادثه، ساختمان با اولین لرزش ژنراتور دیزلی که روی پشت بام قرار داشت، فرو ریخت. در آن زمان 3122 نفر در ساختمان حضور داشتند. نجات کسانی که زیر آوار مانده بودند به سرعت آغاز شد اما امکانات آنها بسیار کم بود. بیشتر قربانیان این حادثه زنان و کودکانی بودند که با مادران شان سر کار آمده و در قسمتی مخصوص نگهداری می شدند. آواربرداری از این مرکز در حدود یک هفته طول کشید و در حدود نیمی از افراد، زنده از زیر آوار بیرون کشیده شدند.
آخرین نفری که از این حادثه جان سالم به مدر برد زنی به نام «رشما» بود که 17 روز پس از حادثه زنده زیر آوار پیدا شد در حالی که آسیب زیادی ندیده بود. او در زمان تخریب ساختمان در میان پارچه ها افتاده و حجم زیاد پارچه ها از او محافظت کرده بود.
سوهل رانا – مالک ساختمان – که تحت تعقیب پلیس بود پس از این حادثه مدت ها به صورت مخفیانه زندگی می کرد اما سرانجام به همراه چهار نفر از صاحبان تولیدی ها که حاضر به توقف کار نشده بودند، در تایوان دستگیر شدند.
آتش سوزی کالیفرنیا، 36 کشته
یکی از بدترین اتفاقاتی که در اواخر سال گذشته در کالیفرنیا رخ داد، آتش سوزی در یک استودیوی هنری بود که به نام «کشتی ارواح» شناخته می شد. قسمت لباس این استودیوی دو طبقه پر از البسه در جنس ها و طرح های مختلف بود، در واقع این مکان جایی بود که لباس های هنرمندان در آنجا دوخته شده و گاهی در تعداد بسیار زیاد برای سیاه لشگرها لباس تولید می شد و به این ترتیب آنجا جایی بود پر از لباس و پارچه که همگی قابل اشتعال بودند. این دو طبقه به دلیل نقص در سیستم برق دچار حریق شده و در این حادثه بیش از 36 نفر جان خود را از دست دادند.
اتومبیل های آتش نشانی در عرض سه دقیقه به محل حادثه رسیدند اما دیگر آتش آن قدر گسترش پیدا کرده بود که کاری از دست کسی بر نمی آمد. انگار فضای مجتمع با گلوله های آتشین از پارچه پوشیده شده بود و به هر جا که می افتادند آنجا را به آتش می کشیدند.
آتش کل دو طبقه را در بر گرفته و به پشت بام هم رسیده بود، خانواده کسانی که در این مرکز مشغول کار بودند به این محل آ»ده و در حال جستجو بودند اما اجساد کسانی که در آتش جان خود را از دست داده بودند اصلا قابل شناسایی نبود.
یکی از نجات یافتگان گفت که در حدود 50 نفر در ساختمان حضور داشته اند که متاسفانه بیشتر آنها جان خود را از دست داده بودند. ساختمان به کلی سوخته بود و هر لحظه امکان داشت فرو بریزد. لیبی اسچاف شهردار اوکلند می گوید: «بارها درباره فرسوده بودن و وجود خرده ریزهای اضافی در انبارهای استودیو و همچنین نامناسب بودن آن برای تولید این میزان پارچه به صاحبان آن تذکر داده بودیم اما کسی توجه نمی کرد زیرا آنها پول کافی برای نوسازی نداشتند اما حالا جان این همه انسان گرفته شد.»
نظرات بینندگان
عکس روز
