نسخه امام علی (ع) برای مدیران مغرور

به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف؛آنچه در سعادت جامعه نقش اساسی دارد، شایستگی و جامع الشرایط بودن مدیران و کارگزاران آن جامعه است.

برهمین اساس است که می بینیم ائمه و معصومان اهمیت زیادی را برای این موضوع قائل بودند و تاکید فراوانی بر شایستگی و جامع الشرایط بودن مدیران و کارگزاران جامعه داشته اند.

و اما نکته مورد نظر ما در این یاداشت کوتاه ؛غرور و نخوت بعضی مدیران و حاکمان جامعه است که این خصلت آنقدر بد است که حضرت علی(ع) حتی از گوشزد کردن و هشدار دادن درباره آن به نزدیک‌ترین یاران خود هم غافل نمی‌شود؛ برای همین است که حتی در نامه‌اش به سردار بلندآوازه‌ای مثل مالک اشتر هم به او یادآوری می‌کند که مبادا چون حاکم است در دام غرور و نخوت و خود پسندی اسیر شود؛ غرور دل مومن را می‌کُشد و دینش را پژمرده می‌کند.

مدیر و مسئولی که خود را خدمتگزار مردم می داند، در رفتار خود با مردم متواضع و فروتن بود و به هیچ وجه در رفتارش با آنان برتری و سلطه گری وجود نخواهد داشت. امیرالمؤمنین(ع) در نامه ای دیگر به یکی از والیان خود چنین فرموده است: «در برابر رعیّت فروتن باش»

و همچنین ؛ گشاده رویی و نه البته غرور کاذب ! از عوامل جلب محبت مردم و مایهٔ ایجاد صلح و دوستی بین افراد می باشد و مدیران باید در برخوردها گشاده روی باشند تا جو دوستی و همدلی در سازمان برقرار شود. و بر همین اساس است که :

امام علی (ع) در نامه ۴۶ به یکی از کارگزاران سیاسی خود می فرماید: «پر و بالت را برابر رعیت بگستران، با مردم گشاده روی و فروتن باش و در نگاه و اشارهٔ چشم، در سلام کردن و اشاره نمودن با همگان یکسان باش تا زورمندان در ستم تو طمع نکنند و ناتوانان از عدالت تو مأیوس نگردند».

حال باید پرسید : چرا باید مدیر و مسولی که تنها امور محدودِ تعداد معدودی از مردم در اختیار اوست؛ دچار غرور شود، وقتی قدرت خدا را می‌بیند که بر تمام عالم احاطه دارد و چرخ گردان در اختیار اوست ؛ در حکومت علوی این غرور و نخوت برای یک حاکم به منزله جنگ با خداست؛ خدایی که هیچ کس تحمل کیفرش را ندارد و همه نیازمند رحمت و بخشش او هستند.

رعیت=عامه مردم