شعر| تنور عشق

بشنوازماهی که برخورشیدمی کرداقتدا
شاه بیت استقامت جلوه ای از "انما"

چهره ماه وسینه نورواشتیاقش آسمان
سجده ی خونین تماشاداردازدست جدا

آن علمداری که پشت کوه راهجرش شکست
سیل خون جاری شدازچشمان صبرمرتضا

ازبرادر غیر مولا برلبش جاری نشد
لحظه ی آخر فقط گفتا اخا ادرک اخا

نازدلبرراکشیدن درمیان خون خوشست
گوهرمقصود را باید بخوانی از بلا

امرمولاراخریدن سینه ای خواهدبصیر
درزمین عشق می رویدگل سرخ وفا

درهجوم نیزه ها گرگل کند لبیک عشق
آسمانی می شوی باب الحوائج خون بها

ازصدای دوست زیباتر درعالم کی شنید
نقش برطاق مدور بسته هل من ناصرا

نی زبوی نینوا ساز اطاعت می زند
عشق داردبویش ازگلدسته های کربلا

در رکاب یار باید مشق دلداری نمود
(یاعلی گفتن کجاوباعلی بودن کجا)

آمدی اما چه دیر ای پیر تواب قیام
نیست عین الورده مانند زمین نینوا

تابساط عاشقی جور است دل راهدیه کن
تا که فردایش نباشی غرق در صدها چرا؟

کربلا یک چشمه ی جوشنده ی پاینده است
لاله ها روییده از این چشمه ی آب بقا

علی  دهقان  لنده

سرویس شعر و ادب "پایگاه خبری آوای رودکوف"را اینجا دنبال کنید.