آسیب های آموزش در دوران کرونا

پایگاه خبری آوای رودکوف- امید نظری:با گسترش کرونا و مجازی شدن آموزش در همه مقاطع تحصیلی ، نوع نگاه به مقوله آموزش دستخوش تغییرات عدیده ای گردید که ماحصل این تغییرات و ساختار شکنی در مدل آموزش، در مجموع به زیان دانش آموزان و عدم امکان آموزش به شیوه مطلوب و حتی نیمه مطلوب منجر گردیده است.

به دیگر سخن آموزش مجازی در روزهای خانه نشینی به دلیل شیوع کرونا، تجربه ای است که به عقیده بسیاری کارشناسان، چندان موفقیت آمیز نبوده و در مقاطعی باعث بروز مشکلات اقتصادی و حتی اخلاقی نیز گردیده است. از عدم دسترسی به گوشی همراه و اینترنت برای گروهی از دانش آموزان گرفته تاشکایت از ناکارآمدی نرم افزارهای طراحی شده و عدم آشنایی معلمان با شیوه تدریس مجازی و … همه از موضوعاتی هستند که در کنار کرونا، مساله آموزش همگانی را در این روزها تحت الشعاع خود قرار داده است.مهارت استفاده از فناوری های روز در معلمان پایین است و همین مساله باعث می شود انگیزه دانش آموزان هم برای درس خواندن پایین بیاید چرا که این مدل تدریس ( تدریس آنلاین) نیز خود به آموزش و یادگیری مراتبی دارد.

تبعات منفی آموزش در فضای مجازی در سطوح و مقاطع مختلف آموزشی با توجه به جوامع شهری و روستایی و جنسیت دانش آموزان و … متفاوت است. آسیب‌های جسمی و روانی ناشی استفادۀ افراطی دانش‌آموزان از اینترنت، مشکلات سخت افزاری و نرم افزاری شبکۀ شاد و منابع دیجیتالی، نقض عدالت آموزشی، کمبود امکانات پایه، مشکلات فرایند یاددهی–یادگیری،  دشواری سنجش و برگزاری آزمون، فشار شغلی مضاعف، همکاری‌نکردن والدین و سواد رسانه‌ای پایین،  کاهش تحرک دانش آموزان، عدم استفاده درست دانش آموزان از فضای مجازی، عدم شرکت دانش آموزان در کلاس های درس،کاهش تعامل استادشاگردی به صورت رو در رو، عدم ارائه نادرست مطالب درسی، عدم امکان پرسش و پاسخ مستقیم ، امکان بروز تقلب در امتحانات و آزمون ها، عدم مهارت معلمان و آموزگاران از استفاده درست امکانات آموزشی به خصوص اپلیکشن های آموزشی ، عدم مهارت دانش آموزان در یادگیری مطالب، عدم تشخیص میزان یادگیری ، عدم امکان ارائه تکالیف شفاهی و کاهش نظارت های آموزشی و … از معایب بزرگ آموزش مجازی در دانش آموزان می باشد.

متاسفانه در کنار مزایای آموزش مجازی نظیر محدودیت سازی و کاهش احتمال انتقال ویروس و حتی مزایای مثبت نظیر به کارگیری کلیپ های آموزشی معلمان مجرب و استفاده همه دانش آموزان از این تجارب، کاهش ترافیک و صرفه جویی در مصرف حامل های انرژی و … در مجموع آموزش مجازی به دلیل عدم آگاهی دانش آموزان از سوادرسانه ای و شرایط سنی دانش آموزان و کنجکاوی، ریسک پذیری و عدم انتقاد پذیری بیشتر شاهد اثرات مخرب آموزشی و کاهش کیفیت آموزش تعلیم و تربیت در مدارس هستیم که نارضایتی خانواده ها و حتی متولیان آموزش و پرورش را به همراه داشته است.

در خاتمه باید اذعان داشت به نظر می رسد، مدیران ودست اندرکاران بهداشتی و آموزشی کشور با بررسی نیازهای آموزشی و باز تعریف ساختارهای پیشگیری و مهندسی مجدد در نحوه آموزش مجازی و اجرای برنامه ترکیبی مجازی و کلاس درس کیفیت آموزش در این دوران  را ارتقاء دهند و زمینه جبران مافات را فراهم سازند. چرا که ادامه این مدل آموزش تنها به پرورش دانش آموزانی با فقدان مهارت های آموزشی منجر خواهد شد و برای جبران کسری این رویکرد نیاز به برنامه ریزی گسترده و هزینه بسیار است.