روحانی و گزینه‌های موجود برای سال ۹۶

به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف ؛ سیداحمد نبوی در روزنامه آرمان نوشت: شایعه اینگونه آغاز شد که عملکرد نزدیکان رئیس‌جمهور باعث ناراحتی و دلخوری مجمع روحانیون مبارز شده است و مجمع روحانیون مبارز قصد دارد تا از آقای روحانی عبور کند.

پس از چند روز مجمع روحانیون مبارز با صدور بیانیه‌ای رسمی حمایت خود را در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۶ از آقای روحانی اعلام می‌کند اما آن دلخوری و این حمایت را در قالب سیاسی چگونه می‌توان بررسی نمود؟ آقای روحانی که ریشه در جامعه روحانیت مبارز داشت، در پیروزی سال ۹۲ کمترین سهم در دولت را به مجمع روحانیون اختصاص داد و اگر حجت‌الاسلام انصاری به معاونت حقوقی ریاست‌جمهوری نمی‌رسید، جایگاه خاصی در دولت روحانی برای مجمع روحانیون مبارز لحاظ نشده بود. نحوه مواجهه حسین فریدون، نهاوندیان، بانک، ترکان و تیم اصلی روحانی با نیروهای اصلی اصلاح‌طلب را نمی‌توان در این دلخوری نادیده گرفت. اما آقای روحانی در این کارزار دارای فرصتی چند گانه شده است.

سال ۹۶ برای ایشان می‌تواند به دلایل مختلف شگون داشته باشد: اول اینکه نام‌های مطرح شده روبه‌روی ایشان در جریان اصلاح‌طلبی همچون آیت‌ا… سید حسن خمینی، هرگز در قامت ریاست‌جمهوری نخواهد آمد. دوم، آقای ظریف فقط یک کاندیدای بالقوه اسمی جهت داغ شدن فضای انتخاباتی بوده و هست. سوم، آقای جهانگیری که آیت ا… هاشمی‌رفسنجانی با مطرح شدن ایشان در این سطح و قرار گرفتنش در مقابل آقای روحانی موافق نخواهند بود و نام‌های مشابه که تنها پر رنگ شدن مجدد روحانی را به ذهن متبادر می‌کند.

داشتن یک وزیر کشور اصولگرا و ولایت‌مدار در انتخابات ۹۶ نیز برگ برنده آقای روحانی خواهد بود و با وجود ناراحتی اصلاح‌طلبان به زودی تغییرات وزارت کشور به نفع نیروهای اصولگرایی می‌شود که قرار است در آینده از آقای روحانی حمایت احتمالی کنند. و چرخش آقای روحانی را از اصلاح‌طلبانی که کمی مرز اعتدال را رد کردند به زودی با این انتخابات شاهد خواهیم بود. ظهور پدیده فیش‌های چند ده و چند صد میلیونی نیز فرصت خوبی برای تسویه حساب آقای روحانی با برخی اصلاح‌طلبان شناخته شده در دولت ۹۲ خواهد بود که حتما ردپایی از آنان در دولت ۹۶ نخواهد بود.

به نظر می‌رسد آقای روحانی به زودی تقسیم کابینه ۹۶ را با وزن دهی بیشتر به اصولگرایان، حداقل در محافل خصوصی مطرح کند. دو نکته مهم که به نظر می‌رسد از دید تیزبین آقای روحانی مغفول مانده چنین است: نخست آنکه ایشان تعریف مشخصی از دکتر عارف در ذهن خود ندارد و شکست‌های سیاسی، نه مردمی، اخیر دکتر عارف را برای دور ماندن ایشان از ریاست‌جمهوری ۹۶ کافی می‌داند، در صورتی که آقای عارف اگر بتواند سازماندهی دوره قبل خود را مجددا بازیابی کند، رقیبی بسیار جدی برای آقای روحانی خواهد بود.

دوم اینکه آقای روحانی از مقدار ریزش آرای خود به نفع اصولگرایان بی‌خبر است، چرا که در ماه‌های آینده اگر این ریزش آرا خود را نشان دهد حتی با فرض قول‌های عالی به اصولگرایان در دولت ۹۶ از طرف آقای روحانی، شاید اصولگرایان گردوهای خود را در سبد روحانی نگذارند و با کاندیدای رونمایی‌نشده خود اعلام حضور کنند. انتخابات ۹۶ با حضور روحانی، عارف، احمدی‌نژاد و یک کاندیدای بالقوه اصولگرای غافلگیرکننده، یک چهار جانبه بسیار مهیج در سپهر سیاسی جمهوری اسلامی ایران خواهد بود. راستی از شیخ نور، مرکز ثقل اصولگرایی و مورد اعتماداصلاح‌طلبان میانه‌رو چه خبر؟