کد خبر: ۱۳۹۱۱
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار: ۱۲ شهريور ۱۳۹۵ - ۱۵:۰۱
شعر-محمد رضا جعفری
ناگهان ذوق ، مرا بُرد به جائی که جوابم آنجاست ؛ کعبه ی عشق و سخا ؛ مظهر لُطف و صفا ؛ محورِ دشتِ دعا ؛ بهترین ذکرِ شفا ؛ همه از جُودِ جواد است به رمزی که نهان می باشد !
                               خاطرم در نفسِ باغِ  بزرگی پیداست

                            جلوه یِ جُود و عطائی آنجاست

                               و نگاهش چو سلامی زیباست ...

 

او جواد است که چون خورشید است !

 

در دلِ کوثر و احسان و خراسان امشب

غربتِ غم زده ام جاری شد

و نگارم شده چون عشقِ خدا

پیشِ سِبط طاها ،

           با نوائی که مرا می بیند ...

 

من که با ذکر و تولّا امشب

می روم عرش ، که لطفی ز نگارش بینم  

می روم تا نگهم را به نگاهش بینم

چون همان سائلِ دیرینه ی درگاهِ وصالش هستم !

 

 و من

با دلِ خود ، به بلندایِ حضورش که دعا می کردم

خاطرم عطرِ نوائی شد و او را دیدم !

 

من به خود می گفتم ؛

چه بزرگ است خدایا امشب

چه عزیزاست به نامش مذهب

و بنازم ثمراتی که دُعایش دارد !

 

ناگهان ذوق ، مرا بُرد به جائی که جوابم آنجاست ؛

کعبه ی عشق و سخا

مظهر لُطف و صفا

محورِ دشتِ دعا

بهترین ذکرِ شفا ؛

همه از جُودِ جواد است به رمزی که نهان می باشد !

 

سرورِ عرصه ی ماست

او که  افروخته است

او که در ساحلِ مهتاب ، عیان می باشد

او که در ذکر و دعایِ نفسِ دوست ، جوان می باشد ...

 

و بسان حیرت و زخمی که توانم داده ست

کاظمین را به سخاوت هایش ،

                          دیده ام چون کعبه ...

 

.......................

محمدرضا جعفری


نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
انتشار یافته: ۲
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۱:۰۸ - ۱۳۹۵/۰۶/۱۳
0
0
با سلام
جقدر زیباست خدای من !!!!!!!!!!!
ناشناس
|
Iran, Islamic Republic of
|
۰۱:۱۶ - ۱۳۹۵/۰۶/۱۳
0
0
با سلام
جقدر زیباست خدای من !!!!!!!!!!!
نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
* نظر: