اینجا کرب و بلاست ،صدای ذوالجناح می آید

به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف  ؛ کَربَلا مرکز استان کربلا، از شهرهای جنوبی کشور عراق،در ناحیه غربی فرات قرار دارد و فاصله‌اش تا بغداد ۹۷ کیلومتر است.

شهرت این شهر با نبرد کربلا در دهم محرم ۶۱ هجری قمری پیوند دارد. حرم حسین بن علی و عباس بن علی در شهر کربلا از مکان‌های مقدس اسلامی و زیارتگاه مسلمانان شیعه است.

و ادامه این ماجرا به نقل از منابع تاریخی:

گویند این شهر تا سال ۶۱ هجری قمری بیابانی بوده‌است به نام‌های نینوا، غاضریه و طف. اما بعد از سال ۶۱ قمری و رویداد کربلا، به‌تدریج مورد توجه شیعیان قرار گرفت و پس از ساخت گنبد و بارگاه برای شهدای کربلا، به یکی از شهرهای زیارتی عراق تبدیل شد.

امام علی (ع) پس از جنگ صفین، هنگام عبور از کربلا همراه برخی همراهان، چشمانش پر از اشک شد و فرمود: اینجاست محلّ فرود آمدنشان... و اینجاست شهادتگاه عاشقان بی نظیر که در گذشته و آینده، نمونه ندارند : «...مَصارِعُ عُشّاقٍ شُهِداءِ لاتَسبِقُهُم مَن کانَ قَبلَهُم وَلا یَلحَقُهُم مَن کانَ بَعدَهُم... » و به همین خاطر، «کربلا» سمبل ایثار و جانبازی و شهادت طلبی و شوق و شور حماسی شناخته شده است و در طول تاریخ نیز، کانون عشق های برتر بوده و همچون مغناطیسی، دلهای مشتاق و شیدای معرفت را به سوی خود کشیده است.


در حماسه دفاع مقدس ایران نیز، بسیاری از رزمندگان اسلام، به شوق کربلا و زیارت حرم حسینی، کربلای سیدالشهدا (ع) شهید می شدند، چون کربلا سمبل هر جایی است که صحنه درگیری حق و باطل شد.

در روایات آمده است که سیدالشهدا (ع) نواحی اطراف قبر خویش را از اهل نینوا و غاضریّه به مبلغ شصت هزار درهم خریداری کرد و به خود آنان صدقه داد و با آنان شرط کرد که مردم را به جایگاه قبرش راهنمایی کنند و هر که را به زیارت آن حضرت آید، سه روز مهمان نمایند و پذیرایی کنند.

باری، کربلا نام یکی از شهرهای کشور عراق است که در کنار رودخانه فرات قرار داشته است. این شهر، تا سال 61 هجری، بیابان بوده است. از آن زمان به بعد، بر اثر شهادت حسین بن علی (ع) در آن محل، به تدریج مورد توجه شیعیان آل علی قرار گرفت و پس از بنی مرقدهای شهدا، متدرّجاً مرکز جمعیت گردید و امروز، یکی از شهرهای زیارتی عراق می باشد که قریب 65000 تن جمعیت دارد و در ماههای محرم و صفر و هنگام زمستان، به سبب ورود زائران، جمعیت شهر به 100000 تن می رسد.

در این که « کربلا » یعنی چه و ریشه لغوی آن چیست و از چه گرفته شده، بحث های مفصلی انجام گرفته است. طبق برخی نقلها، این نام از ترکیب « کرب » و « اِل» ساخته شده است، یعنی حرم الله، یا مقدّس الله، «کرب» در لغت سامی به معنای « قرب » در عربی است (کرب : قرب ). اگر « اِل » هم به معنای « الله » باشد، کربلا به معنای محلّی است که نزد خدا، مقدّس و مقرّب است، یا « حرم خدا » است. برخی هم آ« را ترکیب یافته از « کور بابل » دانسته اند، یعنی مجموعه ای از آبادیها و روستاهای بابل. موقعیتی که کربلا در آن قرار دارد، در بین النّهرین است. این منطقه در گذشته های دور، مهد حوادث و احیاناً تمدّنها بوده است و بخش های گوناگونی از این ناحیه، نامهای مختلف داشته است. کربلا، کوربابل، نینوا، غاضریّه، کربلا، نواویس، حیر، طفّ، شفیه، عقر، نهر علقمی، عمورا، ماریه و ... که بعضی از اینها نام روستاها و آبادیهایی در این منطقه وسیع بوده است.

حرم مطهر امام حسین (ع) که در این شهر قرار دارد، تاریخچه ای مفصّل دارد و در دوره های مختلف تاریخی، بنای آن تغییرات و تعمیراتی یافته است. کربلا، شهری است که خاندانهای ریشه دار در آن ساکن بوده اند. حوزه علمیه داشته و خانواده هایی شریف، ادیب و علمای برجسته از آن برخاسته و درآن زیسته اند. قبر حضرت عباس (ع) نیز در همین شهر است و حدود 350 متر با حرم امام حسین (ع) فاصله دارد. حد فاصل این دو حرم، امروز به صورت یک بلوار و فضای باز است که دو حرم را به هم وصل میکند. در قرون اخیر نیز شاهد تعدادی حوادث و انقلابها و فتنه ها بوده است. ولی به هر حال، در کربلا، بیش از نشانهای جغرافیایی و تاریخی، باید مفاهیم والای انسانی و شور گستریها و الهام بخشیهای قداست آفرین را سراغ گرفت.

مشهد رأس الحسین (ع)

حرم و بقعه ای که مدفن سر مطهّر سیدالشهداست، یا مکانی که سر آن حضرت به آنجا هم برده شده است. به این نام، دو محل یکی در شام و دیگری در مصر وجود دارد. در شام در عسقلان مسجدی بزرگ و ضریحی عظیم است که مردم آنجا را زیارت کرد تبرّک می جستند. به نوشته سید محسن امین : محلی در کنار مسجد جامع اُمَوی در دمشق، که گویا محل نگهداری سر مطهر سیدالشهدا در ایام یزید بوده و در خزانه آن ملعون نگهداری می شده است. همچنین وی می نویسد : ( در سفرنامه خویش ) در مصر، زیارتگاه با شکوه و مقدسی است که مردم مصر، معتقدند سر اباعبدالله الحسین در آنجا مدفون است و خلفای مصر، آن را از شهرستان عسقلان ( در فلسطین ) آورده و طی مراسمی در مصر دفن کرده اند. در همین زمینه در « اعیان الشیعه » می نویسد : بنا به قول ربخی، یکی از خلفای فاطمی در مصر، مأمورانی به عسقلان ( بین مصر و شام ) فرستاد و سری را برایش آوردند و گفت که سر حسین (ع) است. آن را به مصر آوردند و در محلی که الان به نام مشهد یا مسجد الرأس الحسین معروف است دفن کردند. مردم مصر به این محل علاقه نشان می دهند و زن و مرد دسته دسته به زیارت آن می روند و مراسم دعا و تضرّع در آنجا می گیرند. البته در این که آن سر، سر امام حسین (ع) بوده، تردید وجود دارد. این مسجد، اکنون نیز در قاهره وجود دارد، محل تجمع و مرکز محافل دینی و قرآنی، به ویژه در شب های ماه رمضان است و در میلاد امام حسین (ع) هزاران نفر آنجا گرد می آیند و حتی دست توسل به سوی خدای حسین (ع) دراز کرده و به برکت آن مکان، بیماران و گرفتاران شفا و نجات می یابند.