چه اشکالی دارد به جای این فیلم های رزمی هنگ کنگی و چینی که تلویزیون پخش می کند ما بلند شویم و برویم به منطقه آقای بزرگواری نگاه معمولی داشته باشیم تا ایشان ما را له کند و مردم سرگرم شوند؟
آیدین سیار سریع در قانون نوشت: «تلویزیون جلسه رای اعتماد مجلس به سه وزیر پیشنهادی دولت را بطور زنده پوشش می دهد.» وقتی این خبر را خواندیم پیش خودمان فکر کردیم چرا تلویزیون به جای تولید برنامه هایی که خود برنامه ساز هم حاضر به دیدن آنها نیست از ظرفیتی به نام مجلس استفاده نمی کند؟ در همین راستا پیشنهاد ما این است که جلسات عادی مجلس و حتی وقتهایی که مجلس خالی از نماینده است هم از تلویزیون پخش شود، برای این که ما بررسی کردیم و دیدیم هر کدام از نمایندگان محترم مجلس برای خودشان یک پا برنامه در ژانر مخصوص هستند و حیف است از ظرفیتهای ایشان استفاده نشود.در ادامه به بعضی از این هنرمندان اشاره می کنیم. - آقای بزرگواری نماینده کهگیلویه در جلسات اول رای اعتماد گفته بود «هر کس به منطقه من نگاه ویژه نداشته باشد با چماق لری با او برخورد می کنم.»، چه اشکالی دارد به جای این فیلم های رزمی هنگ کنگی و چینی که تلویزیون پخش می کند ما بلند شویم و برویم به منطقه آقای بزرگواری نگاه معمولی داشته باشیم تا ایشان ما را له کند و مردم سرگرم شوند؟ - تولید فیلم های ترسناک و در ژانر وحشت هم هزینه بسیار بالایی دارد و هم موجب بروز بیماری های قلبی می شود در حالی که نشان دادن نطق کوچک زاده و رسایی تنها باعث بروز بیماری های قلبی میشود و هزینه ای ندارد. از این دو عزیز هم به جای فیلم های نامناسب استفاده شود. - در سالهای گذشته تلویزیون برنامهای پخش می کرد که مجری این برنامه بعد از پخش یک نمایش از بینندگان می پرسید آیا این داستان واقعیت داشت یا ساخته و پرداخته ذهن نویسنده ما بود؟ حالا این برنامه پخش نمی شود ولی به جایش می توان از نادر قاضی پور استفاده کرد. ما شاهد بودیم بعضیها که برای اولین بار نطق های ایشان را گوش می دادند با تعجب می پرسیدند: این واقعیه یا فتوشاپه؟ بعد از نطق های ایشان مجری برنامه می تواند از بینندگان بپرسد: خب به نظر شما این نطق واقعی بود یا ساخته ذهن طنزنویس ما بود؟ - از علی مطهری به عنوان 20:30 معکوس و در موضع مخالف استفاده شود. - به جای برنامه «ورزش، شروعی دوباره» دوربین مجلس به مدت سی دقیقه حرکات نمایشی آقای حدادعادل را به عنوان نمادی از نشاط، تحرک و پویایی به نمایش بگذارد. - تلویزیون گهگاهی پشت صحنه دوبله فیلم های خارجی و تصویر دوبلورها را نشان می دهد که با حضور آقای علی لاریجانی دیگر به این برنامه هم نیازی احساس نمیشود. نمونه: هی مایکل! دارم بهت هشدار میدم بنننشینی سر جات! - برنامه آموزش آشپزی به جای سوسول بازی های سامان گلریز با اجرای غیورمردانه روح ا... حسینیان در صحن علنی مجلس پخش شود. البته این شیوه مشکلات خاص خودش را هم دارد، یکی این که حسینیان غیر از املت غذای دیگری بلد نیست آموزش بدهد، دوم این که برای هر دفعه ضبط برنامه باید منت جک استراو را بکشیم که بیاید ایران و برود توی ماهیتابه! اصلا تلویزیون می تواند هیچ کدام از این کارها را انجام ندهد و به جای آن جمعی از طنزپردازان را برای تولید یک طنز سیاسی پر محتوا دور هم جمع کند. البته این کار هم نشدنی است، چون اگر این کار انجام شود طنزنویس داخلی چطوری از بدبختی و بیتوجهی بمیرد و از آن مهم تر دکتر کپی و سالی تاک و این مفاخر از کجا مخاطب برای خودش جذب کند؟ بهرحال اینها هم موضوعات مهمی بود که ما بهش فکر نکرده بودیم.