آوای دنا در مطلبی با عنوان« تو ببخش ما را که گم کرده ایم نشانیت را ! » از غربت دو شهید که یکی گمنام است در روستای متروکه و خالی از سکنه برد زرد در شهرستان لنده از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد نوشته که دوستی عزیز با نان "ای تهرانی "مطلبی در همین راستا ارسال نموده که با هم میخوانیم:
باز دل تنگم
هوای صحبت با تو دارد؛
با تو که راه حق را پیمودی و از ما خاکیان جدا و به افلاکیان پیوستی؛
ای شهید گمنام!
من و تو در گمنامی با هم شریکیم!
تو پلاکت را گم کردی و من هویتم را!
تو پلاکت را گم کردی و من همه چیزم را!
تو پلاکت را گم کردی و من خدا را!
به راستی چقدر زیبا مادرت زهرای اطهر سلام الله علیها را درک کردی که از خدا خواستی گمنام بمانی، تا ایشان به جای مادرت عصرهای پنج شنبه بر مزارت پای گذارد.
چه سعادتی نصیبت شد.
کاش بودی...
نه! همان بهتر که نیستی؛
همان بهتر که نیستی و این همه فساد را به نظاره نمی نشینی؛
دوست شهید من!
خیلی از دختران زمینی در ظاهر از زهرای مرضیه سلام الله عليها می گویند اما در عمل...
خیلی از مردان ما از غیرت عباس علیه السلام می گویند ولی چیزی از غیرت نمی دانند...
آری!
ما هویت مان را گم کرده ایم!
ما گمنام ترین گمنامان عالم امکانیم!
پس ای شهید!
برایمان حمدی بخوان که تو زنده ای و ما مُرده!..
