پایگاه خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir،
ولی‌الله شجاع‌پوریان:دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی به رغم محدودیت‌ها و موانع پرشماری که پیش‌روی اصلاح‌طلبان قرار گرفت، با موفقیت و پیروزی چشمگیر آن‌ها به ویژه در ابرشهر تهران و سایر کلان‌شهر‌ها به پایان رسید؛ این نتیجه قاطع برای همه فعالان سیاسی و اجتماعی و حتی خود اصلاح‌طلبان چنان‌چه دکتر عارف تصریح کردند شوک‌آور و غیرقابل‌پیش‌بینی بود، اما بنا به دلایلی که در این مقال نمی‌گنجد این پیروزی بزرگ به نام ملت و به کام اصلاح‌طلبان ثبت شد. اکنون نوبت اصلاح‌طلبان و اعتدالیون است که هم پاسخ انتخاب و اعتماد مردم را به خوبی بدهند و هم مسیری که از سال ۹۲ آغاز و در اسفند ۹۴ تثبیت شده را در سال ۹۶ تداوم بخشند. اما به طور حتم در این مسیر آفت‌هایی وجود دارد که توجه به آن‌ها در آغاز راه می‌تواند در تداوم این موفقیت‌ها و رضایت رای‌دهندگان موثر باشد.
یکی از آفات اصلی عرصه سیاست گرفتار شدن در دام افراط‌گرایی است. افراط‌گرایی از دو بعد قابل تبیین است؛ اول این‌که لیست موسوم به امید که برنده قاطع انتخابات در تهران است، مشعوف از پیروزی قاطع خود دچار افراط‌ورزی نشوند. چنین پیروزی قاطعی می‌تواند تا حدودی غرور و خودبرتربینی به دنبال داشته باشد؛ ممکن است نمایندگان پیروز به بهانه پشتوانه مردمی قدرتمندی که یافتند، به نادیده‌انگاشتن رقیب و خودبزرگ‌بینی مبتلا شوند. تردیدی نیست که چنین موفقیتی به طور ناخودآگاه باعث افزایش وزن و جایگاه آن‌ها در مجلس دهم می‌شود، اما این پیروزی نباید اصلاح‌طلبان را مانند رقبای خویش به دام افراط‌گرایی بکشاند. پربیراه نیست که ناکامی اصولگرایان در تهران ناشی از اتخاذ واکنش‌های افراطی و رفتارهای تندروانه آن‌ها در طول سالیان گذشته بوده است. اصولگرایان که در انتخابات گذشته در رقابتی نابرابر برنده انتخابات شدند، پس از حضور در مجلس بر نادیده‌گرفتن رقیب سیاسی خود اصرار ورزیدند و در تحلیل‌ها و تصمیمات خود حق و حقوقی برای جایگاه و دیدگاه‌های رقیب قائل نمی‌شدند؛ چنین رویکردی باعث شد در انتخابات اخیر با یک «نه» بزرگ مواجه شوند. تکرار چنین فرجامی برای لیست امید نیز محتمل است. مردم در دو انتخابات اخیر نشان داده‌اند از تندروی و افراط‌گری -توسط هر جریانی - خسته شده‌اند و به نامزدهایی روی آورده‌اند که بتوانند دغدغه‌ها و مطالبات اصلی آن‌ها را فارغ از جنجال‌سازی پیگیری و رفع کنند.
شکل دیگر گرفتار شدن در دام افراط‌گرایی می‌تواند واکنش‌ها به تندروی‌ها و فضاسازی‌های رقیب باشد. طیف افراطی رقیب که عرصه را به صورت کامل واگذار کرده، تمام تلاش خود را به کار می‌بندد تا با جوسازی مانع از تمرکز و موفقیت لیست امید شود. آن‌ها خوب می‌دانند موفقیت نسبی لیست امید منجر به پیروزی آن‌ها در انتخابات ریاست‌جمهوری و شورای شهر سال ۹۶ خواهد شد؛ از این رو تلاش خواهند کرد آنان را از تمرکز برمسائل و مشکلات اصلی کشور به پاسخ‌گویی و نزاع با رقیب سوق دهند. اتفاقی که کم و بیش در مجلس ششم اتفاق افتاد و بخش زیادی از فرصت فراهم‌شده مصروف مواجهه و چالش با رقیب گردید. برخی تحلیل‌ها از جمله کوفی‌خواندن مردم تهران بعد از انتخابات نمونه‌ای از این‌گونه رفتارهاست که می‌طلبد تدبیری مناسب و هوشمندانه برای چنین رویدادهایی در پیش گرفته شود. هرچه نمایندگان لیست امید آرامش خود را بیشتر حفظ کنند رقیب هم تلاش خواهد کرد به سمت رفتارهای افراط‌گرایانه قدم بردارند تا آن‌ها را وادار به واکنش کند. نمایندگان عضو لیست امید در این شرایط باید آستانه تحمل خود را بالا برده و صرفا به حل معضلات اساسی کشور و پیگیری مطالبات مهم مردم بیندیشند. درگیر شدن در فضای هیجان و افراط به طور حتم ایده‌آل جریان رقیب خواهد بود و بستری را برای آن‌ها ایجاد می‌کنند تا افکار عمومی را با شگردهای رسانه‌ای و پروپاگاندای تبلیغاتی تحت تاثیر قرار دهند.
از این رو در شرایط فعلی و روزهای پیش‌رو، مهم‌ترین استراتژی لیست امید متشکل از اصلاح‌طلبان و اعتدالیون ارایه رویکردی عقلانی و منطقی و پرهیز از گرفتار شدن در دام افراط و تندروی است. چنین رویکردی می‌تواند از سوی بزرگان و سران جریان اصلاحات و اعتدال به نمایندگان این لیست تزریق شود، فراموش نکنیم افرادی که در لیست امید قرار داشتند موفقیت خود را مدیون سران اصلاحات و اعتدال هستند و شکست و ناکامی آن‌ها نیز به پای آن‌ها نوشته خواهد شد.
